ذکر

اعمال عيد غدير

از موارد بسيار مهم در مورد روز و عيد غدير، اعمال و آداب عيد غدير است. به علت اهمیت اين روز، اعمال و آدابى ذكر شده كه با هيچ روزى برابرى نمیكند و مختص به قشر خاص و سن معينى نيست، و داراى ابعاد اعتقادى و عبادى مختلفى است. از جمله اعمال عيد غدير اذكار روز عيد غدير است:

علاوه بر دعاها و زيارت‏ هاى عيد غدير، اذكار ديگرى نيز وجود دارد؛ كه برخى از آنها متعلق به اين روز شريف است، و برخى اختصاص به اين روز ندارد ولى خواندن آنها در اين روز آثار و ثواب مضاعفى دارد و بسيار به آنها سفارش شده است:

الف) صلوات

صلوات بر محمد و آل محمد عليهم السلام از كارهاى بسيار پسنديده، به ويژه در روز غدير است. استحباب اين ذكر شريف منحصر به روز غدير نيست، بلكه اين دعا از عبادات بزرگى است كه قبول و پذيرش دعاها وابسته و مشروط به وجود آن مى ‏باشد؛ و چنين است كه اگر دعايى متبرک و مزيّن به صلوات بر محمد و آل‏ محمد عليهم السلام نباشد مورد قبول خداوند بزرگ نيست.

امام صادق‏ عليه السلام فرمود: كلّ دعاء يدعى اللَّه عزوجل به محجوب عن السماء، حتى يصلّى على محمد و آل محمد: هر دعايى كه به وسيله آن خداى عزوجل خوانده شود از آسمان پوشيده میماند، تا وقتى كه بر محمد و آل‏ محمد عليهم السلام صلوات فرستاده شود.

عظمت و ارزش پاداش صلوات بالاتر از همه اعمال و عبادات است؛ به طورى كه در نامه عمل چيزى سنگين ‏تر از پاداش صلوات ديده نمى‏ شود.

امام صادق و امام باقر عليهما السلام فرموده ‏اند: ما فى الميزان شى‏ء اثقل من الصلاة على محمد و آل محمد، و ان الرجل لتوضع اعماله فى الميزان و تميل به. فيخرج‏ صلى الله عليه و آله فيضعها فى ميزانه فيرجح (به): در ترازوى عمل چيزى سنگين ‏تر از صلوات بر محمد و آل محمد عليهم السلام نيست. همانا كه در قيامت اعمال انسان را در ترازوى عمل گذراند و سبک باشد، و رسول ‏اللَّه ‏صلى الله عليه و آله صلوات را خارج مى ‏كند و در ترازوى عمل مى‏ گذارد و كفه اعمال خوب ترجيح مى‏ يابد.

عبدالسلام بن نعيم گويد: قلت لابى‏ عبداللَّه‏ عليه السلام: انى دخلت البيت و لم يحضرنى شى‏ء من الدعاء الا الصلاة على محمد و آل محمد عليهم السلام. فقال: اما انه لم يخرج احد بافضل ممّا خرجت به: به امام صادق‏ عليه السلام عرض كردم: من داخل مسجدالحرام شدم و هيچ دعايى به خاطر نداشتم جز صلوات بر محمد و آل محمد عليهم السلام. فرمود: آگاه باش كه هيچ كس برتر از تو در فضيلت و ثواب از خانه خدا بيرون نيامده است.

حضرت امام صادق ‏عليه السلام فرموده است: اذا ذكر النبى‏ صلى الله عليه وآله، فاكثروا الصلوة عليه، فانه من صلّى على النبى‏ صلى الله عليه وآله صلواة واحدة، صلى اللَّه عليه الف صلواة فى الف صفّ من الملائكة، و لم يبق شى‏ء ممّا خلق اللَّه الا صلّى على العبد لصلوة اللَّه و صلوة ملائكتة. فمن لم يرغب فى هذا فهو جاهل مغرور، قد برئ اللَّه منه و رسوله‏ صلى الله عليه وآله و اهل ‏بيته‏ عليهم السلام:

هر گاه نام پيامبر صلى الله عليه وآله برده شود، بسيار بر او صلوات بفرستيد. زيرا هر كس يک صلوات بر پيامبر صلى الله عليه و آله بفرستد، خداوند در هزار صف از فرشتگان هزار بار بر او صلوات میفرستد. چيزى از مخلوقات خدا باقى نمى‏ ماند مگر اينكه بر اين بنده به خاطر صلوات خدا و صلوات فرشتگان صلوات مى‏ فرستند. كسى كه در اين فضيلت رغبت نكند نادان فريب خورده است، و همانا خدا و پيامبر صلى الله عليه وآله و خاندان پيامبرش ‏عليهم السلام از او بيزارند.

بى‏ رغبتى در صلوات فرستادن، نشانه نادانى و جهالت فرد نسبت به مقام شامخ اشرف كائنات و سرور پيامبران حضرت رسول اكرم ‏صلى الله عليه وآله و اهل‏ بيت مطهر آن حضرت‏ عليهم السلام بوده، و يا انكار مقام بلند آن بزرگواران است، كه در اين صورت سبب بيزارى خدا و اولياى برگزيده او خواهد بود.

حضرت امام صادق ‏عليه السلام فرموده است: قال رسول ‏اللَّه‏ صلى الله عليه وآله: من ذكرت عنده فنسى ان يصلّى علىّ خطأ اللَّه به طريق الجنة: حضرت رسول اكرم‏ صلى الله عليه وآله فرمود: كسى كه من نزد او ياد شوم و فراموش كند كه ر من صلوات بفرستد، خدا او را در راه بهشت به خطا اندازد.

آنچه در ذكر صلوات بسيار اهمیت دارد، صلوات بر محمد صلى الله عليه وآله و آل‏ محمد عليهم السلام مى‏ باشد. صلوات ابتر يعنى تنها بر پيامبر اسلام‏ صلى الله عليه وآله صلوات فرستادن، بدون ذكر آل آن حضرت. پس آنگونه كه اهل ‏سنت مى‏ گويند: اللهم صل على النبى، صلواتى باطل و مورد غضب خدا و پيامبر صلى الله عليه وآله او است. زيرا لازمه ايمان به رسول اكرم ‏صلى الله عليه وآله و ايمان به آل آن حضرت يعنى پيشوايان معصوم ‏عليهم السلام مى ‏باشد، و بدون ايمان به آن برگزيدگان الهى و اقرار به ولايتشان، اعتقاد به رسالت حضرت ختمى مرتبت‏ صلى الله عليه وآله سودى نمى‏بخشد.

تنها بر پيامبر صلى الله عليه و آله صلوات فرستادن، نه آنكه نشانه ارادت نيست بلكه نشانه دشمنى آشكار با خاندان پاک و معصوم او است، و چنين اظهارى شايسته هر گونه غضب خداوند است.