اردو (زبان)
تأليفات اردو در غدير[۱]
تأليفات مستقل درباره غدير تا كنون به 20 زبان دنيا به دست آمده است. اكثريت كتاب هاى اين مجموعه به زبان هاى فارسى، عربى و اردو هستند و اين دقيقاً به علت گسترش مذهب تشيع در اهل اين زبان هاست.
اكثر كتاب هايى كه به غير اين سه زبان هستند ترجمه از فارسى يا عربى و يا اردو است.
مخاطبين خاص اين كتابها يا مسلمانانى هستند كه به يكى از اين زبان ها سخن مى گويند، و يا از اديان و ملل غير مسلمانند كه چنين كتاب هايى به عنوان هدايت و راهنمايى آنان تأليف شده است. به همين جهت در آنها رعايت اختصار و پرداختن به مسائل كلى مشهود است. كتاب هاى اردوى غدير 104 كتاب است.
ترجمه خطبه غدير به اردو[۲]
«خطبه غدير» به صورت ترجمه اردو به طور مكرر برگردانده شده و بسيارى از آنها به چاپ رسيده است. از ترجمه هاى اردوى خطبه به سه عنوان چاپى اشاره مى كنيم:
- غدير خم اور خطبه غدير، تأليف علامه سيد ابن الحسن نجفى، كه در كراچى چاپ شده است.
- حديث الغدير، تأليف علامه سيد سبط الحسن جايسى، كه در هند چاپ شده است.
- حجة الغدير فى شرح حديث الغدير، كه در دهلى چاپ شده است.
همچنين براى گسترش بيشتر خطبه غدير و آشنايى مسلمانانى كه اهل غير اين دو زبان هستند، مجمع جهانى اهل بيت عليهم السلام گامى بجا برداشته و خطبه پرافتخار غدير را به چهارده زبان ترجمه كرده است.
يكى از اين ترجمه ها به زبان اردو است.
اين ترجمه ها در هر زبان ابتدا شامل مقدمه مجمع و سپس سلسله سند و متن كامل خطبه غدير و در مقابل هر صفحه ترجمه مورد نظر است.
نام تمامى اين ترجمه ها به زبان و لغت مورد نظر فعلاً مشخص نيست. به همين جهت نام همه آنها فعلاً «خطبه غدير» است.
همچنين متن اين ترجمه ها به تمام زبان هايى كه گفته شد به پانصد سايت شيعى در اينترنت منتقل شده است.
غدير در شعر اردو[۳]
در طول چهارده قرن، مسئله غدير در قالب اشعار عربى، فارسى، اردو، تركى و غير آن به نظم كشيده شده است.
گذشته از شعراى عرب، شاعران پارسى گوى و اردو زبان و ترک زبان نيز سهم بسزايى در نظم محتواى غدير و حفظ و نشر آن در غالب شعر داشته اند.
لازم به تذكر است كه عده اى از شعرا داستان غدير را به صورت مفصل يا مختصر در قالب شعر آوده اند كه اول آنان حسان است.
برخى ديگر فقط مقطع حساس آن را كه «من كنت مولاه فعلى مولاه» است به شعر كشيده و پرورش داده اند.
گروهى نيز با قالب ريزى ادبى غدير، مبانى اعتقادى آن را بيان كرده اند و تا آنجا كه توانسته اند شكوفايى روحى آن را در زندگى معنوى يک شيعه جلوهگر ساخته اند تا با خواندن آنها حلاوت و خنكاى ولايت در سراسر وجود انسان نمودار شود.