افطار
افطارى دادن در عيد غدير[۱]
از موارد بسيار مهم در مورد روز و عيد غدير، اعمال و آداب عيد غدير است.
به علت اهميت اين روز، اعمال و آدابى ذكر شده كه با هيچ روزى برابرى نمىكند و مختص به قشر خاص و سن معينى نيست، و داراى ابعاد اعتقادى و عبادى مختلفى است. از جمله اعمال عيد غدير افطارى دادن است[۲]:
يكى از اعمال نيک در شرع مقدس اسلام افطار دادن به مؤمنين روزه دار است، كه در كتب فريقين ثواب هاى زيادى براى آن ذكر شده است، و معصومين عليهم السلام ما را امر به آن كرده و خود به آن عمل نموده اند، و بزرگان و خيرين و مؤمنين اين عمل صالح را ارج نهاده و مداومت نموده اند. به خصوص در ايام ماه مبارک رمضان و ليالى متبركه ديگر به اين سنت حسنه جامه عمل پوشانده اند.
از كارهاى مستحب در روز غدير افطارى دادن به مؤمنان روزهدار است. همان طورى كه بسيارى از اعمال مستحب در روز غدير ثواب بيشترى دارند، افطارى دادن در اين روز نيز از ثواب فزونترى برخوردار است. چنانكه در برخى از روايات، اين روز را «يوم تفطير الصائمين» روزى افطارى دادن به روزه داران، نام نهاده اند.
حضرت امام صادق عليه السلام فرموده است: من فطّر فيه مؤمناً كان كمن اطعم فئاماً و فئاماً؛ فلم يزل يعد الى ان عقد بيده عشراً. ثم قال: اتدرى كم الفئام؟ قلت: لا. قال: مائة الف كل فئام. كان له ثواب من اطعم بعددها من النبيين عليهم السلام و الصديقين و الشهداء فى حرم اللَّه عزوجل و سقاهم فى يوم ذى مسغبة...[۳]:
كسى كه در آن شب مؤمنى را افطار دهد مانند كسى است كه اطعام كرده فئام و فئامى را، تا اينكه ده فئام را شمردند. سپس حضرت از راوى پرسيدند:
آيا مى دانى «فئام» چيست؟ عرض كرد: خير. حضرت فرمود: صد هزار[۴]، و براى شخص اطعام كننده ثواب كسى است كه به همان عدد از انبياء عليهم السلام و صديقين و شهدا را در حرم خداوند متعال اطعام كند و سيراب نمايد.
حتى بعضى از معصومين عليهم السلام مانند حضرت رضا عليه السلام، در روز غدير مجلسى براى افطار دادن مى گرفتند.[۵]آن حضرت فرمودند: كسى كه مؤمنى را در آن روز اطعام كند مانند كسى است كه جميع انبياء عليهم السلام و صديقين را اطعام كرده باشد.[۶]
تبليغ غدير با افطارى دادن[۷]
يكى از شاخص هاى زندگى معصومين عليهم السلام تبليغ غدير به شكل هاى مختلف است. از جمله تبليغ غدير با افطارى دادن در روز غدير است. امام رضا عليه السلام در روز غديرى روزه گرفت و براى افطار عده اى را دعوت كرد، و براى آنان سخنان مفصلى درباره غدير فرمود، و به منازل آنان هدايايى فرستاد.[۸]
پانویس
- ↑ آداب عيد غدير (خانه كودک): ص56-145. غدير دعا و محبت (نيشابورى): ص37-62. همراه با ذى الحجه (اوحدى): ج2 ص105-181. ترجمه الغدير (امينى - واحدى): ص 659 . اسرار غدير: ص246، 254-256. چهارده قرن با غدیر: ص77، 153-157، 201-209، 233، 234. غدیر در قرآن: ج3 ص338-340. اسرار غدیر: ص246، 252، 253، 254-256، 281، 353-363.
- ↑ الاقبال: اعمال عيد غدير.
- ↑ التهذيب: ج 3 ص 144 ح 317.
- ↑ در بحار: ج 97 ص 118، از امام رضاعليه السلام حديثى نقل كرده كه مىفرمايد: بعد از آنكه اميرالمؤمنينعليه السلام در خطبه روز غدير در كوفه ثواب افطار دادن را فرمودند و كلمه »فئام« ذكر شد، حضرت 10 بار فئام را تكرار كردند. شخصى از آن حضرت سؤال كرد: يا اميرالمؤمنين، فئام چيست؟ فرمودند: 200 هزار پيامبر و صديق و شهيد. چه كسى مىتواند اين عدد را كفالت كند از مؤمنين و مومنات؟ من ضامن هستم او را نزد خداوند متعال كه در امان باشد از كفر و فقر، و اگر بميرد در آن شب يا روز بميرد بدون اينكه مرتكب كبيرهاى شود اجر او بر خداست.
- ↑ الاقبال: ص 461.
- ↑ الاقبال: ص465، 466.
- ↑ تبليغ غدير در سيره معصومين عليهم السلام: ص102، 103.
- ↑ عوالم العلوم: ج 3/15 ص 221.