ایران
تأليف كتابِ غدير[۱]
بخش عمده اى از كتاب هاى غدير به زبان فارسى است، كه حدود 1000 عنوان كتابِ غدير به زبان فارسى است.
جشن هاى غدير در ايران[۲]
جشن هاى سراسرى غدير كه هر ساله در سالروز عيد غدير خم در هيجدهم ذى حجه برگزار مى شود از شاخص ترين آئينه اى يادبود غدير است و تأثير اجتماعى آن در حفظ محتواى غدير در اذهان عموم مردم فوق العاده است.
در زمان آل بويه در ايران و عراق و در حكومت فاطميان در شام و مصر و يمن جشن هاى غدير به طور مفصل گرفته مى شد و اهميت خاصى براى آن قائل بودند.[۳]
از زمان صفويه تا زمان ما همه ساله مراسم غدير با شور خاصى برگزار مى شود و در ايران، عراق، لبنان، پاكستان و هند جشن هاى مفصلى به اين مناسبت برگزار مى گردد.
رسيدن خبر غدير به ايران[۴]
پس از مراسم سه روزه غدير در پايان روز بيستم ذى الحجه، آن روزها به عنوان «ايام الولاية» در تاريخ ثبت شد. اين نيز يكى از پيش بينى هايى بود كه در قالب نامگذارى ايام غدير، خطابه آن را عنوانى خاص بخشيد و سرآغاز آن را به همه شناسانيد. آن همه برنامه ريزى و پيشبينى و سپس اجراى مرحله به مرحله آن ها ثمره خود را به خوبى نشان داد. اولين نتيجه آن بود كه انتشار خبر غدير - در حد امكانات آن روزگار - به صورتى غير عادى تحقق يافت. يكى از موارد انتشار خبر غدير مناطقى بود كشورهاى بزرگى مثل ايران و روم و چين بود.
ايران يكى از كشورهايى بود كه خبر غدير به آن رسيد. پس از سه روز كه مراسم غدير پايان يافت، گروه ها و قبايل عرب با دنيايى از معارف اسلام، پس از وداع با پيامبرشان و معرفت كامل به جانشينِ او، راهىِ ديار خود شدند. پيامبر صلى الله عليه و آله نيز عازم مدينه شد در حالى كه كاروان اسلام را به سر منزل مقصود رسانده بود.
خبر غدير و سخنان پيامبر صلى الله عليه و آله در آن مجمع عظيم، در شهرها منتشر شد، و به سرعت شايع گرديد و به گوش همگان رسيد. بدون شک اين خبر مهم توسط مسافران و ساربانان و بازرگانان تا اقصى نقاط عالم آن روز يعنى ايران و روم و چين پخش شد، و غير مسلمانان هم از آن با اطلاع شدند.
در بُعد ديگر، پادشاهان ممالک كه از قدرت نوپاى اسلام وحشت داشتند و چشم طمع به ايام بعد از رحلت پيامبر صلى الله عليه و آله دوخته بودند، با شنيدن خبر تعيين جانشينى چون على عليه السلام نقشه هاى خود را بر آب ديدند.[۵]
مى توان يقين داشت كه جاسوسان كشورهاى بزرگ آن روزگار مانند ايران و روم و چين و نيز مسافرانى كه در مسير خود از واقعه غدير مطلع شده اند، به نوعى ديگر باعث رسيدن خبر غدير تا اقصى نقاط عالم شده اند.
خبر اين انتشار گسترده خبر غدير را در متون تاريخى و حديثى عيناً و با صراحت مى يابيم، آنجا كه مى گويد: «وَ شاعَ ذلِكَ فِى الْبِلادِ»، كه به معناى شيوع اين خبر در كشورها و شهرهاى مختلف است.[۶]
براى توضيح بيشتر مراجعه شود به عنوان: غدير / انتشار خبر غدير.
- ↑ چهارده قرن با غدير: ص 151. اين آمارها تا غدير سال 1431 قمرى برابر با پاييز 1389 خورشيدى، و از پنجمين چاپ كتاب «غدير در آئينه كتاب» است.
- ↑ اسرار غدير: ص363-365. چهارده قرن با غدیر: ص225-231.
- ↑ مراجعه شود به كتاب «عيد الغدير فى عهد الفاطميين».
- ↑ ژرفاى غدير: ص 73. سخنرانى استثنائى غدير: ص99-103.
- ↑ بصائر الدرجات: ص54، 201. اقبال الاعمال: ص453-459. مختصر بصائر الدرجات: ص 109. الاختصاص: ص 272. مناقب آل ابى طالب: ج 3 ص 40. فيض القدير: ج 6 ص 281. بحار الانوار: ج 37 ص 136 و ج 39 ص 336 و ج 41 ص 228. عوالم العلوم: ج 3/15 ص 68 . كشف المهم: ص 109. احقاق الحق: ج 2 ص 474 و ج 6 ص 358 و ج 12 ص 9.
- ↑ بحار الانوار: ج 37 ص136، 162 و ج39 ص336 و ج41 ص228. عوالم العلوم: ج3/15 ص68.