احمد بن عبدالقادر حفظی

احمد بن عبد القادر بن بکری العجیلی، معروف به الحفظی و ملقب به شهاب الدین، دانشمند اهل سنت در قرن 12 و 13 هجری قمری بود. او در سال 1133 هجری قمری متولد شد و در سال 1233 هجری قمری درگذشت. الحفظی که اهل عسیر بود،

جایگاه علمی

تحصیلات خود را در زادگاهش و شهر زبید به پایان رساند. او سپس در محله رجال المع عسیر اقامت گزید و به تألیف و تدریس پرداخت. الحفظی در زمینه‌های تاریخ، ادبیات و فقه تبحر داشت. شيخ احمد بن محمد انصارى يمنى شروانى: وى را بسيار ستوده، و اشعار وى در مدح اهل‏ بیت‏ علیهم السلام را -  كه «عقد جواهر اللآل» نام نهاده -  نقل كرده است، سپس گفته كه خود حفظى شافعى شرحى بر اين قصيده‏ اش نوشته به نام: «ذخيرة المآل فى شرح عقد جواهر اللآل»، همچنین قنوجى: او را بسيار ستوده است.

تألیفات

از آثار مهم او می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• «ذخیرة المآل فی شرح عقد جواهر اللآل، فی فضائل الآل»
• «النسیم الجدی و الریحان الهندی»
• «حل العوقة عن أهالی دوقة»
• «النفحة القدسیة و التحفة الأنسیة»

الحفظی علاوه بر تألیف، در شعر نیز دستی داشت. او قصیده مشهوری به نام "عقد الجواهر اللآل" در مدح آل پیامبر (ص) سرود که شرحی مفصل بر آن نوشت.

روايتِ كاملِ ماجراى حارث فهرى در غدير

از جمله دلايل قطعى بر دلالت حدیث غدیر بر امامت اميرالمؤمنين ‏عليه السلام، ماجراى حارث فهری و عذاب الهی با سنگ آسمانی و نزول آياتى از سوره معارج است.

اين ماجرا را شمارى از بزرگان اهل‏ سنت نقل كرده ‏اند، كه از جمله آنان احمد بن عبدالقادر حفظى شافعی است، وى خبر نزول آيات آغازين سوره معارج را در كتابش «ذخيرة المآل فى شرح عقد جواهر اللآل» از ثعلبی روايت كرده است.

روايت حديث غدير

احمد بن عبدالقادر عجيلى حفظى شافعی در «ذخیرة المآل فی شرح عقد جواهر اللآل» حديث غدير را از ترمذی و نسایی و احمد نقل كرده، و نوشته كه اين حدیث صحيح است و ترديدى در آن نيست.