دفاع از غدیر با استناد به قرآن

دفاع از غدير با استناد به قرآن[۱]

چه براى آموزش غدير و چه در مقام دفاع از آن، استدلال به پشتوانه‏ هاى علمى آن عقل‏ ها را بيدار مى ‏كند و طالبين راه راست را هدایت مى‏ نمايد.

همان گونه كه دشمنان را از قدرت نمايى كاذب باز مى‏ دارد و مخالفانِ سقيفه ‏اىِ غدير را لال مى‏ كند. در نگاه ديگر اقرار دوستان يا دشمنان غدير در برابر استدلال‏ هايى كه براى اثبات آن مطرح مى‏ شود عظمت آن در بُعد علمى را نشان مى‏ دهد.

استناد به قرآن در تبليغ غدير، و استدلال با اشتهار و تواتر غدير بين همه مسلمانان، و استشهاد به عظمت سند و متن خطابه غدير، از شيوه‏ هايى است كه معصومین‏ علیهم السلام به كار گرفته ‏اند.

اين استدلال‏ ها در برابر مخاطبان متفاوتى از دوست يا دشمن، در مقام ابلاغ غدير يا دفاع از آن مورد استفاده قرار گرفته؛ و اقرارهاى مخاطبين حاكى از تأثير به سزاى آن ها در اين هدف داشته است.

و اما دفاع از غدير با استناد به قرآن:

شيوه ‏اى كه در دفاع معصومين‏ عليهم السلام از غدير موارد متعددى دارد، استناد به قرآن در اين مسئله است.

كتاب الله كه پشتوانه همه مسلمانان و سند دائمى و مقبول آنان است، بهترين سند براى پذيرفتن حق درباره غدير است، كه ائمه‏ علیهم السلام از اين شيوه كمال استفاده را در هدایت مردم به سوى غدير برده‏ اند.

با توجه به اينكه بيش از ۳۰۰ آيه قرآن در طول واقعه غدير نازل شده يا در كلام پیامبر صلی الله علیه و آله درباره غدير مورد استناد قرار گرفته[۲]، و چند آيه در منابع شیعه و سنى بالاتفاق مربوط به غدير است، استدلال براى غدير با استناد به قرآن رونق بيشترى دارد.

آيه تبليغ (يا اَيُّهَا الرَّسوُلُ بَلِّغ) و آيه اكمال (اليَومَ اَكمَلتُ لَكُم دينَكُم...) و آيه سَئَلَ سائِل (سَئَلَ سائِلٌ بِعَذابٍ واقِعٍ) كه معروف‏ ترين آيات غدير هستند، بيش از همه در دفاع از غديرِ مظلوم مورد استناد قرار گرفته ‏اند.

در اينجا فهرستى از سيزده مورد از تبليغ غدير با استناد به قرآن را مى آوريم:

  1. استناد امیرالمؤمنین ‏علیه السلام به آیه اکمال در روزهاى اول غصب خلافت.
  2. استناد اميرالمؤمنين‏ عليه السلام به آيه اكمال در زمان عثمان در مسجد نبوى.
  3. استناد اميرالمؤمنين ‏عليه السلام به آيه ولایت و تبليغ در برابر معاویه در جنگ صفین.
  4. استناد اميرالمؤمنين ‏عليه السلام به آيه «عمَّ يتسائلون» در برابر معاويه در جنگ صفين.
  5. استناد امام باقر علیه السلام به آيه «تبليغ» در برابر حسن بصری.
  6. استناد امام باقر عليه السلام به آيه «اولو الامر» درباره تفسير قرآنى غدير.
  7. استناد امام صادق‏ علیه السلام به آيه «يَعرِفونَ نِعمةَ الله» براى انکار نعمت غدير در سقیفه.
  8. استناد امام صادق‏ عليه السلام به آيه «تبليغ» درباره پشتوانه قرآنى غدير.
  9. استناد امام صادق‏ عليه السلام به آيه «فَانصَب» و «تبليغ» براى آخرين دستور قرآنى غدير.
  10. استناد امام صادق‏ عليه السلام به آيه «ازدادوا  كفراً» درباره غاصبین حق غدير.
  11. استناد امام رضا علیه السلام به سه آيه قرآن درباره الهى بودن امامت غدير.
  12. استناد امام هادی ‏علیه السلام به آيه «ولايت» درباره شهادت قرآن به صدق غدير.
  13. استناد امام عسکری‏ علیه السلام به آيه «اكمال» درباره منت عظيم خدا با غدير.

پانویس

  1. تبليغ غدير در سيره معصومين‏ عليهم السلام: ص ۴۹، ۵۶ - ۶۸.
  2. در اين باره مراجعه شود به كتاب «غدير در قرآن، قرآن در غدير».