قداست خداوند
قداست خداوند مفهومی است در خطبه غدیر که پیامبر صلی الله علیه و آله به آن گواهی داده است. بهشرح برخی محققان در ذیل این قسمت از خطبه غدیر، عالم پرشده از پاکی خداوند و نور ابدی اوست؛ یعنی شهادت میدهم بر اینکه اوست خدایی که پر کرده زمان و زمانیات را از قُدس، یعنی تنزه و پاکی او از عیوب و نقایص امکانیه؛ زیرا تمام ذرات عوالم هستی در تمامی زمانها، زبان حال و مقالشان به تسبیح و تقدیس حق مشغول است، چنانکه میفرماید: 
وَ إِنْ مِنْ شَیْءٍ إِلاَّ یُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَ لکِنْ لا تَفْقَهُونَ تَسْبیحَهُمْ؛ و هیچ موجودی نیست جز آنکه او را به پاکی میستاید؛ لیکن شما ذکر تسبیحشان را در نمییابید
(اسراء:۴۴).
در عبارت وَ اَلَّذی یَغْشَی الْاَبَدَ نُورُهُ کلمه «ابد» مقابل ازل است؛ یعنی بدون انتها و آخر. در اینجا باید گفت: این نور از شدت ظهور در خفا است. و بهطور خلاصه، خود حجاب خود است. کلمه «یغشی» فعل مضارع است که از غشاوه گرفته شده است؛ بهمعنای مستور و محجوببودن. کلمه «نوره» -علی الظاهر- فاعل فعل است و کلمه «ابد» مفعول است که بر فاعل مقدم شده است؛ یعنی نور او همیشه مانع از رسیدن مخلوق به حقیقت اوست.[۱]
پانویس
- ↑ شرح و تفسیر خطبه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در غدیر خم، ص۱۱۲.
منابع
- شرح و تفسیر خطبه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در غدیر خم؛ محمدتقی نقوی، تهران: انتشارات منیر، ۱۳۷۴ش.