نتایج ابدی خطبه غدیر
نتايج ابدى خطبه غدير[۱]
براى خطبه غدیر دو نتيجه ابدى مى توان بيان نمود:
۱. ثمره تمام عيار بر اساس پيش بينى ها
با برنامه ريزى جامع براى سخنرانى استثنائى غدير و گام هاى سخن در اين خطابه جهانى، اين پيش بينى ها و آن تداركات با كيفيت و محتوايى كه خطابه غدير داشت و برنامه هايى كه پس از سخنرانى انجام شد، در بهترين فرض ممكن به ثمر رسيد؛ به گونه اى كه نتايج آن براى قرنها باقى ماند و نسل هاى آينده بشريت آن را به همان عظمت تلقى كردند و نتيجه گرفتند.
جا دارد اين ثمره بزرگ غدير را از دشمن درجه يک آن بشنويم. شياطين و در رأس آنان ابليس، در ايام غدير خوب مى فهميدند كه در آن موقعيت عظيم چه راه هدایت و نجاتى براى بنى آدم تا آخرين روز دنيا پيش بينى شده است.
همين كه پيامبر صلى الله عليه و آله بر فراز منبر فرمود: «مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ فَهذا عَلِىٌّ مَوْلاهُ»، ابلیس فريادى كشيد و همه لشكريانش را فراخواند و به آنان گفت:
«اين پيامبر كارى كرد كه اگر به نتيجه برسد هرگز خدا معصيت نخواهد شد»!
شياطين هم گفتند: امر وصايت را براى افراد معينى بعد از خود قرار داد. اين برنامه يک مسئله مستحكم شد كه هر كدام از جانشينانش از دنيا برود ديگرى به جاى او قرار مى گيرد.
در واقع امروز اين مرد پيمانى بست كه هيچ كس تا روز قیامت نمى تواند آن را بشكند![۲]
۲. اتمام حجت غدير در بلند مدت
پیامبر صلی الله علیه و آله با در نظر گرفتن آينده دين الهى كه تا آخرين روز دنيا ادامه آن است، و با توجه به دامنه وسيع مسلمين در حدّ جهانى، جانشينان خود تا روز قيامت - يعنى دوازده امام معصوم عليهم السلام - را در خطابه رسمى غدير به جهانيان معرفى فرمود.
آن حضرت به اين معرفى اكتفا نكرد كه خطبه غدير براى عده اى محدود و زمانى معين بيان شده باشد، بلكه تصريح فرمود كه بايد حاضران به غايبان، شهرنشينان به روستائيان، پدران به فرزندان تا روز قيامت اين خبر را برسانند و همه در ابلاغ اين پيام انجام وظيفه كنند؛ و چنين بود كه بديع ترين گونه اتمام حجت به انجام رسيد.
بنابراين اگر اكثريت اجتماع آن روزِ مسلمين، كلام پيامبرِ دلسوز خود را كنار گذاشتند و خلافتِ بلا فصل امیرالمؤمنین علیه السلام را نپذيرفتند، ولى بسيارى از افراد نسل هاى بعدى مسلمانان وصى واقعى پيامبرشان را شناختند، كه اين بالاترين هدف از «غدير» بود.
به عبارتى ديگر اگر گروههايى از مسلمين در طول زمان ها همچنان در مقابل جانشينان حقيقى پيامبرشان سر تعظيم فرود نياورده و نمى آورند، ولى جمع عظيمى از آنان در طول تاريخ فقط على بن ابى طالب عليه السلام و يازده فرزند او را جانشينان پيامبر صلى الله عليه و آله مىدانند، و اين به بركت سند بزرگ غدير است كه در دست آنهاست.
در نگاهى ديگر اگر چه منافقین به تصميمات خود جامه عمل پوشاندند، ولى همان نورِ «غدير» است كه در طول پانزده قرن، رقم ميلياردىِ شيعيان و محبين اهل بيت عليهم السلام را در طول تاریخ و در پهنه جهان و در هر زمانى باقى گذارده، و نور ولايت را همچنان در مناطق مختلف دنيا درخشنده و تابناک حفظ كرده است.
اوج اين عظمت را در جهان امروز شاهد هستيم كه غدير در اوج اقتدار از بلنداى آسمان بر قلوب مردم نور مى افشاند و دروازه هاى هدايت را به آنان نشان مى دهد؛ و لحظه به لحظه شاهد گرايش ملت ها به سوى مذهب تشيع و مكتب اهل بیت علیهم السلام هستيم.
با دريافتى كه از عظمت اين سخنرانى استثنائى در تاريخ بشريت به دست مى آوريم، و با موشكافى و تحليل ظرافت هاى آن كه از نظر مراحل به هم پيوسته سخن در مى يابيم، و جلوه بديع فصاحت و بلاغت در خطابه غدير را از عمق جان احساس مىكنيم؛ جا دارد تا ابد به اين كلام نبوى برخاسته از وحى الهى افتخار نماييم.