وسعت رحمت بر موجودات و منت بر آنان بهواسطه نعمتها
وسعت رحمت بر موجودات و منت بر آنان بهواسطه نعمتها صفتی است برای خداوند که پیامبر صلی الله علیه و آله در خطبه غدیر به آن اشاره کرده است: قَدْ وَسِعَ كُلَّ شَىْءٍ رَحْمَتُهُ وَ مَنَّ عَلَيْهِمْ بِنِعْمَتِهِ؛ رحمتش هر چیز را فرا گرفته و بر همگان با نعمت خود منّت گذاشته است.
از نظر برخی محققان قسمت اول از این عبارت خطبه غدیر اشارهای است به آیههای:
وَ رَحْمَتی وَسِعَتْ کُلَّ شَیءٍ…؛ و رحمتم همه چیز را فرا گرفته است
(اعراف:۱۵۶)- رَبَّنا وَسِعْتَ کُلَّ شَیءٍ رَحْمَةً وَ عِلْماً…؛ ای پروردگار ما، رحمت و علم تو همه چیز را فراگرفته است.(غافر:۷)
اما قسمت دوم عبارت وَ مَنَّ عَلَيْهِمْ بِنِعْمَتِهِ چنین تفسیر شده است: خداوند با نعمتهای ظاهری و باطنی که در اختیار بشر قرار داده بر آنها منّت نهاده است. مقصود آن است که مخلوق هر چه از خالق گرفته و میگیرد، از روی احسان و لطفی است که از خالق متعال سرچشمه گرفته و استحقاقی در کار نیست.
منّت پروردگار بهواسطهٔ نعمت ولایت بوده و در خطبهٔ غدیر نیز پیامبر صلی الله علیه و آله تذکر داده و منّت پروردگار را بر خود تبیین نموده است. همانگونه که خداوند علت منّتش را بر مردم و مؤمنان فرستادن پیامبر صلی الله علیه و آله قرار داده و پس از آن هم این منّت ادامه داشته و علت آن نیز بهواسطه معرفی جانشینان پیامبر خاتم صلی الله علیه وآله است؛ همانگونه که در قرآن آمده است:لَقَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَی الْمُؤْمِنینَ إِذْ بَعَثَ فیهِمْ رَسُولاً مِنْ أنْفُسِهِمْ…؛ یقیناً خدا بر مؤمنان منّت نهاد که در میان آنان پیامبری از خودشان برانگیخت(آل عمران:۱۶۴).[۱]
پانویس
- ↑ شرح خطبه غدیر، ج۱، ص۱۷۹-۱۸۰.
منابع
- شرح خطبه غدیر؛ محمدرضا شریفی، اصفهان: انتشارات نورالحیات، ۱۴۴۶ق.