ارتباط غدیر با مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۱. آگاه باشيد كه او وارث همه علوم و محيط به همه بينش‏هاست.

۱۹. هان اى مردمان! نور خدا با من، سپس با حضرت امیر عليه السلام، سپس در تبار او تا حضرت قائم مهدى‏ عليه السلام است. همان قائم كه همه حقوق خدا و حقوق ما را باز مى‏ ستاند.

بيشترين پيام خطبه غدير در مورد اميرالمؤمنين‏ عليه السلام است، كه پنجاه بار از ولايتش سخن رفته، چهل بار نامش بر زبان پيامبر صلى الله عليه و آله جارى شده، بيست مورد از فضائل بيكرانش سخن به ميان آمده است.

پيامبر رحمت‏ صلى الله عليه و آله در نخستين پيام غدير مى‏ فرمايد: سه بار [[جبرئیل|جبرئیل امین]] بر من نازل شده، و از سوى خداوند جليل فرمان آورده كه من در اين جايگاه بايستم و به سياه و سفيد اعلام كنم كه حضرت امیر عليه السلام برادر من، وصى من، جانشين من و امام پس از من است.

جايگاه او نسبت به من همانند جايگاه هارون نسبت به موسى است، جز اينكه پس از من پيامبرى نخواهد بود. او پس از خدا و رسول‏خدا، ولىّ شماست.

دقيقاً هفتاد روز پس از ايراد اين خطبه پيامبر اكرم ‏صلى الله عليه وآله به شهادت رسيد، و غاصبان فدک همه فضايل مولا را انكار كردند و حق او را غصب نمودند. پس از ۲۵ سال كه حق به حق‏دار رسيد، تلاش فراوان براى تضعيف حقوق آن حضرت از هر سو به عمل آمد، و جنگ ‏هاى جمل و صفين و نهروان به وقوع پيوست؛ و آن جايگاه رفيع اعلام شده هرگز براى آن حضرت فراهم نشد. در عصر ظهور، مولاى متقيان رجعت مى‏ كند و به مدت ۴۴۰۰۰ سال بر سراسر جهان فرمانروايى مى‏ كند <ref>مختصر البصائر: ص ۸۶ ح ۹۲.</ref>

پيامبر عظيم ‏الشأن‏ صلى الله عليه وآله در فرازهايى از خطبه غدير به جايگاه رفيع حضرت امير عليه السلام اشاره كرده مى‏ فرمايد: هان اى مردمان! حضرت امیر عليه السلام را مقدم بداريد، كه خداوند او را برترى داده است.

در ادامه مى‏ فرمايد: هان اى مردمان! حضرت امیر عليه السلام را مقدم بداريد، كه او پس از من از هر مرد و زنى برتر است. خداوند به وسيله ما بر مردمان روزى نازل مى‏ كند، و مردمان به وسيله ما زنده‏ اند. هر كس اين سخن مرا ردّ كند از رحمت خدا به دور است و مورد غضب خداست.

پيامبر اكرم‏ صلى الله عليه وآله در ضمن فرازى از خطبه غدير اين آيه كريمه را تلاوت فرمودند: معاشر الناس، «آمنوا باللَّه و رسوله»<ref>نساء /  ۱۳۶.</ref> و «النور الذى اُنزل معه» <ref>اعراف /  ۱۵۷.</ref> «من قبل ان نَطمِس وجوهاً فنردّها على ادبارها» <ref>نساء /  ۴۷.</ref>: هان اى مردمان، به خدا و رسول‏خدا و نورى كه همراه او نازل شده ايمان بياوريد، پيش از آنكه بر چهره ‏ها بزنيم و آنها را به پشت سرشان برگردانيم.

اين آيات در مورد سپاه سفيانى و خسف سرزمين بيداء است، كه از علائم حتمى است. هنگامى كه سپاه سفيانى به سرزمين بيداء مى‏ رسند، جبريل امين با پاى خود بر زمين مى‏ كوبد و زمين دهان باز مى ‏كند و همه آنها را در كام خود فرو مى‏ برد. به جز دو تن گزارشگر: يكى به نام بشير و ديگرى به نام نذير، كه هر دو از قبيله جهينه هستند <ref>جامع البيان (طبرى) : ج ۲۲ ص ۷۳. مجمع البيان: ج ۸ ص ۶۲۲ .</ref>، كه خداوند صورتشان را به پشت سرشان بر مى ‏گرداند.<ref>الاختصاص: ص ۲۵۶. تفسير العياشى: ج ۱ ص ۴۰۲.</ref>طبق اين بيان، اين فراز از خطبه مربوط به عصر ظهور و خسف سرزمين بيداء است.

روز عيد غدير پس از بيعت با اميرالمؤمنين‏ عليه السلام، بشير بن سعيد و اسيد بن حضير و معاذ بن جبل با دو نفر ديگر از اصحاب سقيفه با يكديگر به رايزنى پرداختند و قرار گذاشتند كه پيش از ورود به مدينه پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله را به قتل برسانند. <ref>اقبال الاعمال: ج ۲ ص ۲۴۹.</ref>

اين عده در طول اقامت سه روزه در صحراى غدير خم، نُه تن ديگر را با خود همراز كرده و براى قتل پيامبر صلى الله عليه و آله پيمان بستند و صحيفه‏ اى را امضا كردند. اسامى اين ۱۴ نفر كه در تاريخ به «اصحاب صحيفه» شهرت يافته ‏اند، در «بحار الانوار» آمده است. <ref>بحار الانوار: ج ۲۸ ص ۱۲۴،۱۱۷،۱۱۱،۱۰۰.</ref> اين گروه در مسير خود به مكه بر فراز كوهى به نام «هرشى» كمين كردند، تا به هنگام عبور پيامبر اكرم‏ صلى الله عليه و آله شتر آن حضرت را رم دهند. چون به پرتگاه رسيدند، يک لحظه برق زد و چهره توطئه ‏گران مشاهده گرديد و پيامبر اكرم‏ صلى الله عليه و آله آنها را با نامشان فرا خواندند. <ref>اقبال الاعمال: ج ۲ ص ۲۵۰.</ref> جالب توجه است كه پيش از وقوع اين حادثه، پيامبر اكرم ‏صلى الله عليه و آله در خطبه غدير آنها را به عنوان «اصحاب صحيفه» ياد كردند.

حضرت اميرالمؤمنين ‏عليه السلام در تفسير آيه: «يهدى اللَّه لنوره من يشاء»<ref>نور /  ۳۵.</ref>: «خداوند هر كس را بخواهد به نور خود هدايت مى ‏كند» ، فرمود: منظور از آن نور حضرت مهدى قائم‏ عليه السلام است.<ref>البرهان: ج ۷ ص ۸۸ .</ref>

حضرت امام موسى كاظم ‏عليه السلام در تفسير آيه: «و اللَّه متمّ نوره» <ref>صفّ /  ۸ .</ref>:

حضرت امام صادق‏ عليه السلام در تفسير آيه:

پيامبر اكرم‏ صلى الله عليه وآله در ادامه مى‏ فرمايد: معاشر الناس، انى ادَعها امامة و وراثة فى عَقِبى الى يوم القيامة: هان اى مردمان! من آن (پيمان) را به عنوان امامت و وراثت در فرزندان خود تا روز رستاخيز وديعه مى ‏نهم.

خداوند آن را كلمه پايدار در نسل او قرار داد؛ يعنى خداوند امامت را عهدى پايدار در نسل حضرت ابراهيم ‏عليه السلام قرار داد. سُدى مى ‏گويد: منظور از نسل حضرت ابراهيم ‏عليه السلام آل محمدعليهم السلام است.<ref>المناقب (ابن‏ شهرآشوب) : ج ۱ ص ۳۰۷.</ref>

افراد ناآگاه يا سست عقيده خيال مى‏ كنند مسئله امامت و ولايت يک موضوع تاريخى است و در زمان ما نيازى به بازگو كردن ندارد! در حالى كه رسول مكرم اسلام‏ صلى الله عليه و آله به همه جهانيان امر به ابلاغ آن فرموده، و اينكه هر نسلى آن را به نسل بعدى ابلاغ نمايد.

پيامبر اكرم ‏صلى الله عليه و آله سه روز تمام حاضران را در سرزمين غدير خم نگه داشت، تا همگان با اميرالمؤمنين ‏عليه السلام بيعت كنند. در ضمن براى ديگر امامان ‏عليهم السلام نيز بيعت گرفتند.

نخستين كسى كه با آن حضرت بيعت مى‏ كند جبرئيل امين است.

رسول اكرم ‏صلى الله عليه و آله در اين خطبه از اميرالمؤمنين‏ عليه السلام به عنوان «تقى» و «نقى» و «هادى» و «مهدى» ياد كرده است. همه اين صفات از القاب حضرت بقية اللَّه‏ عليه السلام است. به ويژه لقب «مهدى» كه براى آن حضرت ، عَلَم بالغلبه شده است.