جشن غدیر در آسمان ها: تفاوت میان نسخه‌ها

در آسمان‏ ها روز [[غدير]] را مى‏ شناسند و اكنون آغاز پانزدهمين قرنى است كه حتى در يک سال آن [[جشن غدیر]] ترک نشده است. در اين باره چهار [[حدیث]] ذكر مى‏ نماييم:

امام صادق علیه السلام فرمود: نام [[عید غدیر]] در آسمان ها روز معهود است.<ref>عوالم العلوم: ۳/۱۵ ص۲۱۴.</ref>

امام رضا عليه السلام فرمود: خداوند در روز عيد غدير [[ولایت]] را بر اهل آسمان‏ ها عرضه كرد، و اهل [[آسمان هفتم]] در قبول آن از ديگران سبقت گرفتند. به همين جهت خداوند آسمان هفتم را به عرش خود مزين فرمود. سپس اهل [[آسمان چهارم]] بر ديگران سبقت گرفتند، و خداوند آن را به [[بیت ‏المعمور]] مزين فرمود. سپس اهل آسمان اول سبقت گرفتند، و خداوند آن را به ستارگان مزين فرمود.<ref>عوالم العلوم: ج۳/۱۵ ص۲۲۴.</ref>

امام رضا عليه السلام فرمود: روز غدير، روزى است كه خداوند به جبرئيل امر مى ‏كند تا تختى از كرامت خود در مقابل بیت‏ المعمور قرار دهد. سپس جبرئيل بر فراز آن قرار مى‏ گيرد و ملائكه از همه آسمان ‏ها جمع مى ‏شوند و بر پيامبر صلى الله عليه و آله ثنا مى‏ فرستند و براى شیعیان امیرالمؤمنین و ائمه‏ علیهم السلام و محبّان ايشان استغفار مى‏ كنند.<ref>همان: ص۲۲۲.</ref>

امام رضا عليه السلام از پدرش امام موسى بن جعفر عليه السلام از جدش امام صادق عليه السلام نقل مى ‏فرمايد كه فرمود:  

روز غدير نزد اهل آسمان مشهورتر از اهل زمين است. خداوند تعالى در بهشت قصرى خلق فرموده كه بناى آن خشتی از [[نقره]] و خشتی از [[طلا]] است.  

در آن قصر صد هزار اتاق سرخ رنگ و صد هزار خيمه سبز رنگ وجود دارد و خاک آن از مشک و عنبر است. در آن قصر چهار نهر جارى است: نهرى از شراب و نهرى از آب و نهرى از شير و نهرى از عسل.

در كناره‏ هاى اين نهرها درختانى از انواع ميوه ‏ها قرار دارد، و بر آن درختان طيورى هستند كه بدن‏ هاى آنها از لؤلؤ و بال‏ هايشان از ياقوت است و به انواع صداها مى‏ خوانند.

روز غدير كه فرا مى ‏رسد اهل آسمان‏ ها وارد اين قصر مى ‏شوند و تسبيح و تقديس و تهليل مى‏ گويند. آن پرندگان هم به پرواز در مى ‏آيند و خود را به آب مى‏ زنند، و سپس در آن مشک و عنبر مى‏ غلطند.  

آنگاه كه ملائكه جمع شدند بار ديگر به پرواز در مى ‏آيند و آن عطرها را بر آنان مى ‏پاشند. ملائكه در روز غدير نثار فاطمه‏ عليها السلام<ref>نثار فاطمه‏ عليها السلام همان ميوه‏ هاى درخت طوبى است كه در شب زفاف حضرت، به امر الهى از آن درخت در آسمان‏ ها پخش شد و ملائكه آنها را به عنوان يادگار برداشتند. بحارالانوار: ج۴۳ ص۱۰۹.</ref> را به يكديگر هديه مى‏ دهند. وقتى آخرين ساعات روز غدير فرا مى ‏رسد ندا مى ‏آيد:  

اين به خاطر ارزشى است كه صاحب اين روز يعنى اميرالمؤمنين ‏عليه السلام به آن داده است و حاكى از آن است كه واقعه ‏اى مهم‏تر از آن در تاريخ عالم نبوده است كه سعى شده ساير وقايع با آن مقارن گردد و از مباركى اين روز طلب بركت و يُمن شود. از جمله عرضه ولايت بر همه مخلوقات در روز غدير است.

همانطور كه در روز غدير «ولايت» بر انسان ‏ها عرضه شد، در عالم خلقت بر ساير مخلوقات نيز عرضه شد. امام رضا عليه السلام در حديثى به وقوع اين امور در روز غدير اشاره مى‏ فرمايد.<ref>عوالم العلوم: ج۳/۱۵ ص۲۲۴.</ref>

* قبول اهل آسمان چهارم ولایت را پس از اهل آسمان هفتم، و تزیین آن به بیت المعمور.

يكى از پيش بينى هايى كه براى ماندگارى خطابه غدير در خاطره‏ ها در نظر گرفته شد و در سايه همان تا امروز آثار آن باقيماند، سالگشت قرار دادن براى آن به عنوان عيد و روز خرسندى و رضايت قلوب و شادى دل‏ ها بود. در شرايطى كه تلقى مردم از غدير جز يک سخنرانى چيز ديگرى نبود، پيامبر صلى الله عليه و آله به همه نسل‏ هاى مسلمين تا قيامت دستور داد براى اين بنيان اعتقادى هر ساله مراسمى داشته باشند و در اين باره فرمود:

قسم به خدايى كه مرا به پيامبرى مبعوث كرد و بر همه خلايق برگزيد، من على ‏عليه السلام را در زمين منصوب ننمودم تا خداوند او را در آسمان‏ ها معرفى كرد و ولايت او را بر ملائكه واجب نمود.<ref>بحارالانوار: ج۳۷ ص۱۰۹ ح۲.</ref>