۲۱٬۹۷۲
ویرایش
رجعت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «== محاكمه ابوبكر و عمر در رجعت<ref>غدير در قرآن: ج ۱ ص ۲۳۹-۲۴۱.</ref> == از جمله آياتى...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
== محاكمه ابوبكر و عمر در رجعت<ref>غدير در قرآن: ج ۱ ص ۲۳۹-۲۴۱.</ref> == | == محاكمه ابوبكر و عمر در رجعت<ref>غدير در قرآن: ج ۱ ص ۲۳۹-۲۴۱.</ref> == | ||
از جمله آياتى كه در سفر [[حجةالوداع]] و پيش از اتمام مراسم حج بر | از جمله آياتى كه در سفر [[حجةالوداع]] و پيش از اتمام مراسم حج بر [[حضرت محمّد صلی الله علیه و آله|پیامبر صلی الله علیه و آله]] نازل شد، اِخبار خداوند از [[صحیفه ملعونه]] اول بود: | ||
«وَ جَعَلُوا الْمَلائِكَةَ الَّذِينَ هُمْ عِبادُ الرَّحْمنِ إِناثاً أَ شَهِدُوا خَلْقَهُمْ سَتُكْتَبُ شَهادَتُهُمْ وَ يُسْئَلُونَ»<ref>زخرف / ۱۹.</ref>: | «وَ جَعَلُوا الْمَلائِكَةَ الَّذِينَ هُمْ عِبادُ الرَّحْمنِ إِناثاً أَ شَهِدُوا خَلْقَهُمْ سَتُكْتَبُ شَهادَتُهُمْ وَ يُسْئَلُونَ»<ref>زخرف / ۱۹.</ref>: | ||
«ملائكه اى را كه بندگان خدايند مؤنث مى پندارند. آيا در خلقت آنها حاضر بوده اند؟ به زودى شهادت آنان نوشته میشود و مورد سؤال قرار مى گيرند». | |||
قبل از همپيمان شدن و نوشتن صحيفه ملعونه، خداوند خبر آن را به پيامبرش داد. هنوز مراسم حج پايان نيافته بود كه پيامبر صلى الله عليه و آله اين پيام را از جانب درگاه الهى دريافت كرد، و در حالى كه آنان سرگرم توطئه ها و نقشه هاى خود بودند حضرت از جزئيات كارشان خبر داشت. | |||
راوى با تعجب از حضرت پرسيد: واقعاً خداوند درباره اقدامات آنان آيه نازل كرد؟! حضرت فرمود: كلام خداوند تعالى را نمى شنوى كه مى فرمايد: «سَتُكْتَبُ شَهادَتُهُمْ وَ يُسْئَلُونَ»: «به زودى شهادت و گواهى آنان نوشته مى شود و آنان مورد سؤال قرار خواهند گرفت»، و كلام خداوند تعالى كه مى فرمايد: «وَ لَنْ يَنْفَعَكُمُ الْيَوْمَ إِذْ ظَلَمْتُمْ أَنَّكُمْ فِى الْعَذابِ مُشْتَرِكُونَ»: «بيزارى شما از يكديگر امروز (قيامت) فايده اى به حالتان ندارد چرا كه ظلم كرده ايد، و در نتيجه در عذاب مشترک خواهيد بود».<ref>بحار الانوار: ج ۲۴ ص ۳۱۹ و ج ۳۱ ص ۶۱۰ و ج ۳۶ ص ۱۵۳ ح ۱۳۳.</ref> | [[امام باقر علیه السلام]] ماجراى پيمان نامه اصحاب صحيفه را بيان فرمود كه آن را در بين خود نوشتند و در [[کعبه]] بر سر آن هم پيمان شدند و يكديگر را شاهد گرفتند و مُهر خود را به عنوان امضا بر آن زدند. | ||
سپس فرمود: خداوند عزوجل قبل از آنكه آنان پيمان نامه را بنويسند پيامبرش را از كار آنان باخبر كرد و درباره آن آياتى از قرآن نازل كرد. | |||
راوى با تعجب از حضرت پرسيد: واقعاً خداوند درباره اقدامات آنان آيه نازل كرد؟! حضرت فرمود: كلام خداوند تعالى را نمى شنوى كه مى فرمايد: | |||
«سَتُكْتَبُ شَهادَتُهُمْ وَ يُسْئَلُونَ»: «به زودى شهادت و گواهى آنان نوشته مى شود و آنان مورد سؤال قرار خواهند گرفت»، و كلام خداوند تعالى كه مى فرمايد: | |||
«وَ لَنْ يَنْفَعَكُمُ الْيَوْمَ إِذْ ظَلَمْتُمْ أَنَّكُمْ فِى الْعَذابِ مُشْتَرِكُونَ»: «بيزارى شما از يكديگر امروز (قيامت) فايده اى به حالتان ندارد چرا كه ظلم كرده ايد، و در نتيجه در عذاب مشترک خواهيد بود».<ref>بحار الانوار: ج ۲۴ ص ۳۱۹ و ج ۳۱ ص ۶۱۰ و ج ۳۶ ص ۱۵۳ ح ۱۳۳.</ref> | |||
در روايت ديگرى امام باقر عليه السلام به جاى اين آيه، آيه ديگرى را فرمود: «وَ جَعَلَها كَلِمَةً باقِيَةً فِى عَقِبِهِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ»: «و آن (امامت) را مسئله اى باقى در نسل او قرار داد كه شايد باز گردند».<ref>تأويل الآيات: ج ۲ ص ۵۵۵ .</ref> | در روايت ديگرى امام باقر عليه السلام به جاى اين آيه، آيه ديگرى را فرمود: «وَ جَعَلَها كَلِمَةً باقِيَةً فِى عَقِبِهِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ»: «و آن (امامت) را مسئله اى باقى در نسل او قرار داد كه شايد باز گردند».<ref>تأويل الآيات: ج ۲ ص ۵۵۵ .</ref> | ||
آنچه جالب توجه است محاكمه مخصوص | آنچه جالب توجه است محاكمه مخصوص اصحاب صحیفه است. شكى نيست كه پرونده براى هدفى تشكيل مىشود و آن هدف بازخواستِ صاحبان آن در روز محاكمه است. | ||
خداوند با عبارت «وَ يُسْئَلُونَ»: «مورد سؤال قرار مى گيرند» به اين مطلب تصريح فرموده است. | |||
لذت بخش روزى است كه [[امام زمان علیه السلام|مهدی زهرا علیه السلام]] اين پرونده را باز كند و آن دو نفر را از دل خاک بيرون كشد و پيش چشم همه پرده از گذشته سياه آنان بردارد. | |||
بار ديگر در دوران رجعت اين پرونده باز میگردد و آنان به عنوان مُسبِّب روزگار سياه بشریت معرفى مى شوند. | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||