۲۱٬۸۲۰
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
== دروغ اهل سنت در نزول آيه اكمال<ref>غدير در قرآن: ج ۱ ص ۱۵۱، ۱۵۷-۱۶۰.</ref> == | == دروغ اهل سنت در نزول آيه اكمال<ref>غدير در قرآن: ج ۱ ص ۱۵۱، ۱۵۷-۱۶۰.</ref> == | ||
از جمله مهم ترين و مشهورترين | از جمله مهم ترين و مشهورترين [[آیات غدیر]] كه در اثناء [[خطبه غدیر]] بر [[حضرت محمّد صلی الله علیه و آله|پیامبر صلی الله علیه و آله]] نازل شد اين آيه است: | ||
«الْيَوْمَ يَئِسَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ دِينِكُمْ فَلا تَخْشَوْهُمْ وَ اخْشَوْنِ، الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِى وَ رَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلامَ دِيناً»<ref>مائده / ۳.</ref>: | «الْيَوْمَ يَئِسَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ دِينِكُمْ فَلا تَخْشَوْهُمْ وَ اخْشَوْنِ، الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِى وَ رَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلامَ دِيناً»<ref>مائده / ۳.</ref>: | ||
«امروز | «امروز [[کفّار|کافران]] از تخريب دين شما نااميد شدند. ديگر از آنان نترسيد و از من بترسيد. امروز دين شما را كامل كردم و نعمتم را بر شما تمام نمودم و اسلام را به عنوان دين شما راضى شدم». | ||
آنچه لازم به ذكر است نكته انحرافى است كه در [[روایت]] [[اهل سنت]] آمده است. | آنچه لازم به ذكر است نكته انحرافى است كه در [[روایت]] [[اهل سنت]] آمده است. | ||
درباره زمان و مكان نزول آيه در روايات اهل سنت يک نقطه انحرافى به چشم مى خورد، و آن اينكه در رواياتى نزول اين آيه را در روز عرفه و در عرفات ذكر كرده اند. جالب است كه اكثر اين روايات به نزول مسئله ولايت در آنجا اعتراف كرده اند و فقط زمان و مكان آن را تغيير داده اند. در حل اين نقطه شبههناک دو پاسخ وجود دارد: | درباره زمان و مكان نزول آيه در روايات [[اهل سنت]] يک نقطه انحرافى به چشم مى خورد، و آن اينكه در رواياتى نزول اين آيه را در روز عرفه و در عرفات ذكر كرده اند. | ||
جالب است كه اكثر اين روايات به نزول مسئله ولايت در آنجا اعتراف كرده اند و فقط زمان و مكان آن را تغيير داده اند. در حل اين نقطه شبههناک دو پاسخ وجود دارد: | |||
=== پاسخ اول: اشتباه در قرائت «عَرَّفَهُ» === | === پاسخ اول: اشتباه در قرائت «عَرَّفَهُ» === | ||
در روايات عبارت «يوم عرفه» آمده كه اين عبارت يا اشتباهاً و يا عمداً معناى نادرستى پيدا كرده كه به قرائت غلط آن باز مى گردد. اين عبارت را دو گونه مى توان خواند: «يَوْمُ عَرَفة» و «يَوْمٌ عَرَّفَهُ» كه معناى اولى «روز عَرَفه» و معناى دومى «روزى كه او را معرفى كرد» مى شود. | در روايات عبارت «يوم عرفه» آمده كه اين عبارت يا اشتباهاً و يا عمداً معناى نادرستى پيدا كرده كه به قرائت غلط آن باز مى گردد. | ||
اين عبارت را دو گونه مى توان خواند: «يَوْمُ عَرَفة» و «يَوْمٌ عَرَّفَهُ» كه معناى اولى «روز عَرَفه» و معناى دومى «روزى كه او را معرفى كرد» مى شود. | |||
در روايت اصلى معناى دوم منظور بوده كه در روز معرفى اميرالمؤمنين عليه السلام براى ولايت آيه اكمال نازل شده است، ولى چون اعراب و حركات و حتى نقطه گذارى در كتاب هاى قديم مرسوم نبوده، عده اى اشتباهاً و عده اى با كششِ انحراف ذاتى به احتمال اول كشيده شده اند كه «روز عرفه» است. | در روايت اصلى معناى دوم منظور بوده كه در روز معرفى اميرالمؤمنين عليه السلام براى ولايت آيه اكمال نازل شده است، ولى چون اعراب و حركات و حتى نقطه گذارى در كتاب هاى قديم مرسوم نبوده، عده اى اشتباهاً و عده اى با كششِ انحراف ذاتى به احتمال اول كشيده شده اند كه «روز عرفه» است. | ||
اين احتمال هم وجود دارد كه منشأ اشتباه رواياتى باشد كه در عرفه پيش بينى نزول اين آيه براى پيامبر صلى الله عليه وآله را ذكر مى كند، كه بعضى اشتباهاً آن را روز نزول آيه خيال كرده اند. روايت چنين است: | اين احتمال هم وجود دارد كه منشأ اشتباه رواياتى باشد كه در عرفه پيش بينى نزول اين آيه براى پيامبر صلى الله عليه وآله را ذكر مى كند، كه بعضى اشتباهاً آن را روز نزول آيه خيال كرده اند. | ||
روايت چنين است: | |||
فَلَمّا وَقَفَ رَسُولُ اللَّه صلى الله عليه و آله بِالْمَوْقِفِ، اتاهُ جَبْرَئيلُ عَنِ اللَّه عَزَّ وَ جَلَّ فَقالَ: انَّهُ قَدْ دَنا اجَلُكَ ... . | |||
فَاقِمْهُ لِلنّاسِ عَلَماً ... ، فَانّى لَمْ اقْبِضْ نَبِيّاً مِنَ الانْبِياءِ الّا بَعْدَ كَمالِ دينى وَ اتْمامِ نِعْمَتى بِوِلايَةِ اوْلِيائى وَ مُعاداةِ اعْدائى. وَ ذلِكَ كَمالُ تَوْحيدى وَ اتْمامُ نِعْمَتى عَلى خَلْقى ... . | |||
فَ «الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ ...»: | |||
وقتى پيامبر صلى الله عليه و آله در موقف (عرفات) وقوف داشت جبرئيل از طرف خدا نزد حضرت آمد و گفت: اجل تو نزديک شده ... . | |||
پس على را براى مردم به عنوان عَلَم و نشانه بپادار ... ، كه من پيامبرى از پيامبرانم را قبض روح نكرده ام مگر بعد از كمال دينم و اتمام نعمتم با ولايت اوليائم و دشمنى با دشمنانم. | |||
و اين كمال توحيد من و تكميل نعمتم بر خلقم است ... . پس «امروز دين شما را كامل كردم ...».<ref>بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۲۰۲ ح ۸۶ .</ref> | |||
دليل اين اشتباه آن است كه بعد از اين فراز در همين روايت آغاز مراحل نزول آيه «يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ...» را بيان مى كند كه حضرت از شر قوم خود از ابلاغ اين پيام طلب معذوريت كرد، و پس از تأكيد امر الهى درخواست حفظ و عصمت نمود و پذيرفته شد؛ و سپس خطبه مفصل غدير را ذكر مى كند كه در متن آن نزول آيه پس از ابلاغ «مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ ...» به صراحت ذكر شده است. بنابراين معلوم مىشود آنچه در اول اين روايت آمده به معناى پيش بينى نزول آيه است نه اصل نزول آن. | دليل اين اشتباه آن است كه بعد از اين فراز در همين روايت آغاز مراحل نزول آيه «يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ...» را بيان مى كند كه حضرت از شر قوم خود از ابلاغ اين پيام طلب معذوريت كرد، و پس از تأكيد امر الهى درخواست حفظ و عصمت نمود و پذيرفته شد؛ و سپس خطبه مفصل غدير را ذكر مى كند كه در متن آن نزول آيه پس از ابلاغ «مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ ...» به صراحت ذكر شده است. بنابراين معلوم مىشود آنچه در اول اين روايت آمده به معناى پيش بينى نزول آيه است نه اصل نزول آن. | ||