۲۱٬۸۲۰
ویرایش
روز عرفه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
آنچه لازم به ذكر است نكته انحرافى است كه در [[روایت]] [[اهل سنت]] آمده است. | آنچه لازم به ذكر است نكته انحرافى است كه در [[روایت]] [[اهل سنت]] آمده است. | ||
درباره زمان و مكان نزول آيه در روايات | درباره زمان و مكان نزول آيه در روايات اهل سنت يک نقطه انحرافى به چشم مى خورد، و آن اينكه در رواياتى نزول اين آيه را در روز عرفه و در عرفات ذكر كرده اند. | ||
جالب است كه اكثر اين روايات به نزول مسئله ولايت در آنجا اعتراف كرده اند و فقط زمان و مكان آن را تغيير داده اند. در حل اين نقطه شبههناک دو پاسخ وجود دارد: | جالب است كه اكثر اين روايات به نزول مسئله ولايت در آنجا اعتراف كرده اند و فقط زمان و مكان آن را تغيير داده اند. در حل اين نقطه شبههناک دو پاسخ وجود دارد: | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
در روايت اصلى معناى دوم منظور بوده كه در روز معرفى اميرالمؤمنين عليه السلام براى ولايت آيه اكمال نازل شده است، ولى چون اعراب و حركات و حتى نقطه گذارى در كتاب هاى قديم مرسوم نبوده، عده اى اشتباهاً و عده اى با كششِ انحراف ذاتى به احتمال اول كشيده شده اند كه «روز عرفه» است. | در روايت اصلى معناى دوم منظور بوده كه در روز معرفى اميرالمؤمنين عليه السلام براى ولايت آيه اكمال نازل شده است، ولى چون اعراب و حركات و حتى نقطه گذارى در كتاب هاى قديم مرسوم نبوده، عده اى اشتباهاً و عده اى با كششِ انحراف ذاتى به احتمال اول كشيده شده اند كه «روز عرفه» است. | ||
اين احتمال هم وجود دارد كه منشأ اشتباه رواياتى باشد كه در عرفه پيش بينى نزول اين آيه براى پيامبر صلى الله عليه | اين احتمال هم وجود دارد كه منشأ اشتباه رواياتى باشد كه در عرفه پيش بينى نزول اين آيه براى پيامبر صلى الله عليه و آله را ذكر مى كند، كه بعضى اشتباهاً آن را روز نزول آيه خيال كرده اند. | ||
روايت چنين است: | روايت چنين است: | ||
فَلَمّا وَقَفَ رَسُولُ اللَّه صلى الله عليه و آله بِالْمَوْقِفِ، اتاهُ جَبْرَئيلُ عَنِ اللَّه عَزَّ وَ جَلَّ فَقالَ: انَّهُ قَدْ دَنا اجَلُكَ ... . | فَلَمّا وَقَفَ رَسُولُ اللَّه صلى الله عليه و آله بِالْمَوْقِفِ، اتاهُ جَبْرَئيلُ عَنِ اللَّه عَزَّ وَ جَلَّ فَقالَ: انَّهُ قَدْ دَنا اجَلُكَ... . | ||
فَاقِمْهُ لِلنّاسِ عَلَماً ... ، فَانّى لَمْ اقْبِضْ نَبِيّاً مِنَ الانْبِياءِ الّا بَعْدَ كَمالِ دينى وَ اتْمامِ نِعْمَتى بِوِلايَةِ اوْلِيائى وَ مُعاداةِ اعْدائى. وَ ذلِكَ كَمالُ تَوْحيدى وَ اتْمامُ نِعْمَتى عَلى خَلْقى ... . | فَاقِمْهُ لِلنّاسِ عَلَماً ... ، فَانّى لَمْ اقْبِضْ نَبِيّاً مِنَ الانْبِياءِ الّا بَعْدَ كَمالِ دينى وَ اتْمامِ نِعْمَتى بِوِلايَةِ اوْلِيائى وَ مُعاداةِ اعْدائى. وَ ذلِكَ كَمالُ تَوْحيدى وَ اتْمامُ نِعْمَتى عَلى خَلْقى ... . | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
فَ «الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ ...»: | فَ «الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ ...»: | ||
وقتى پيامبر صلى الله عليه و آله در موقف (عرفات) وقوف داشت جبرئيل از طرف خدا نزد حضرت آمد و گفت: اجل تو نزديک شده ... . | وقتى پيامبر صلى الله عليه و آله در موقف (عرفات) وقوف داشت جبرئيل از طرف خدا نزد حضرت آمد و گفت: اجل تو نزديک شده... . | ||
پس على را براى مردم به عنوان عَلَم و نشانه بپادار ... ، كه من پيامبرى از پيامبرانم را قبض روح نكرده ام مگر بعد از كمال دينم و اتمام نعمتم با ولايت اوليائم و دشمنى با دشمنانم. | پس على را براى مردم به عنوان عَلَم و نشانه بپادار ... ، كه من پيامبرى از پيامبرانم را قبض روح نكرده ام مگر بعد از كمال دينم و اتمام نعمتم با ولايت اوليائم و دشمنى با دشمنانم. | ||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
در حالى كه عمر با افكار شومى كه در سر پرورانده به صراحت مى گويد: «ما از اين كامل شدن فهميديم كه مسئله از اين پس رو به نقصان خواهد گذاشت»! | در حالى كه عمر با افكار شومى كه در سر پرورانده به صراحت مى گويد: «ما از اين كامل شدن فهميديم كه مسئله از اين پس رو به نقصان خواهد گذاشت»! | ||
سابقه عمر با اين آيه قبل از سؤال يهوديان است و باز مى گردد به روز غدير كه وقتى اين آيه نازل شد عمر گريه كرد!! پيامبر صلى الله عليه و آله پرسيد: براى چه گريه مى كنى؟ | سابقه عمر با اين آيه قبل از سؤال يهوديان است و باز مى گردد به روز غدير كه وقتى اين آيه نازل شد عمر گريه كرد!! پيامبر صلى الله عليه و آله پرسيد: براى چه گريه مى كنى؟ | ||
گفت: ابْكانى انّا كُنّا فى زِيادَةٍ مِنْ دينِنا، فَامّا اذْ كَمُلَ فَانَّهُ لَمْ يَكْمِلْ شَىْءٌ قَطُّ الا نَقَصَ: مرا به گريه واداشت اينكه ما دائماً در حال پيشرفت و تعالى در دينمان بوديم، ولى اكنون كه كامل شده هيچ چيزى كامل نمى شود مگر آنكه رو به نقصان مى گذارد«!!!<ref>الدر المنثور: ج ۲ ص ۲۵۸.</ref> | |||
براى توضيح بيشتر مراجعه شود به عنوان: [[قرآن]] | اين پيش بينى [[عمر بن خطاب|عمر]] نيست مگر آتشى كه در دل او از [[ولایت]] على بن ابى طالب عليه السلام بر پا شده است. | ||
او به جاى آنكه اين كمال را آغاز راه تكامل ملت اسلام بداند، در صدد شكستن آن است و آن را آغاز عقبگرد و تنازل و سير قهقرايى مىداند. البته كه در فرهنگ [[سقیفه]] هدف باز گرداندن مردم به جاهليت بود و به صورت همه جانبه در راه آن سرمايه گذارى شد و تا امروز سير قهقرايى آن ادامه دارد و در طول تاريخ وقايع تلخ اين عقبگرد ثبت شده است. | |||
براى توضيح بيشتر مراجعه شود به عنوان: [[قرآن]]. | |||
== شبهه: عرفات بهترين مكان براى معرفى جانشين<ref>حقيقت غدير (خراسانى): ص ۴۷، ۴۸.</ref> == | == شبهه: عرفات بهترين مكان براى معرفى جانشين<ref>حقيقت غدير (خراسانى): ص ۴۷، ۴۸.</ref> == | ||
يكى از شبهاتى كه در كتاب «راهى ديگر براى كشف حقيقت» در مورد | يكى از شبهاتى كه در كتاب «راهى ديگر براى كشف حقيقت» در مورد [[غدیر]] مطرح شده اين است: | ||
اگر رسول اللَّه صلى الله عليه وآله مى خواست در حج چنين چيز مهمى را اعلام كند، مناسب ترين مكان عرفه بود. در غدير اهل مكه حضور نداشتند و خيلى از افراد قبايل عرب نيز نبودند | اگر رسول اللَّه صلى الله عليه وآله مى خواست در حج چنين چيز مهمى را اعلام كند، مناسب ترين مكان عرفه بود. در غدير اهل مكه حضور نداشتند و خيلى از افراد قبايل عرب نيز نبودند | ||
| خط ۷۷: | خط ۸۱: | ||
== مغفرت الهى در عرفات<ref>سخنرانى استثنائى غدير: ص ۲۲۳-۲۳۱.</ref> == | == مغفرت الهى در عرفات<ref>سخنرانى استثنائى غدير: ص ۲۲۳-۲۳۱.</ref> == | ||
پيامبر صلى الله عليه | پيامبر صلى الله عليه و آله در فرازى از بخش دهم [[خطبه غدیر]]، آمرزش خداوند با وقوف در عرفات را مطرح كرد: | ||
مَعاشِرَ النّاسِ، ما وَقَفَ بِالْمَوْقِفِ مُؤْمِنٌ اِلاّ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ ما سَلَفَ مِنْ ذَنْبِهِ اِلى وَقْتِهِ ذلِكَ، فَإِذَا انْقَضَتْ حَجَّتُهُ اسْتَأْنَفَ عَمَلَهُ: | مَعاشِرَ النّاسِ، ما وَقَفَ بِالْمَوْقِفِ مُؤْمِنٌ اِلاّ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ ما سَلَفَ مِنْ ذَنْبِهِ اِلى وَقْتِهِ ذلِكَ، فَإِذَا انْقَضَتْ حَجَّتُهُ اسْتَأْنَفَ عَمَلَهُ: | ||
| خط ۹۲: | خط ۹۶: | ||
روز هشتم ذى الحجه همه حجاج از مكه احرام حج را بستند و لبيک گويان آماده حركت شدند. اكنون كاروان صد و بيست هزار نفرى حجاج از مرد و زن و كودک و جوان و پير آماده حركت مى شدند، و تا نزديک ظهر همه آماده حركت شدند. | روز هشتم ذى الحجه همه حجاج از مكه احرام حج را بستند و لبيک گويان آماده حركت شدند. اكنون كاروان صد و بيست هزار نفرى حجاج از مرد و زن و كودک و جوان و پير آماده حركت مى شدند، و تا نزديک ظهر همه آماده حركت شدند. | ||
اندكى قبل از ظهر، سيل عظيم مردم از | اندكى قبل از ظهر، سيل عظيم مردم از [[مکّه]] به سمت [[مِنی|مِنا]] حركت كردند و ساعتى بعد به آنجا رسيدند. | ||
هنگام ظهر كه به منا رسيدند، [[حضرت محمّد صلی الله علیه و آله|پیامبر صلی الله علیه و آله]] نماز ظهر و عصر را به جماعت با مردم خواندند. | |||
آنگاه مردم مشغول برپايى خيمه ها و جابجايى اثاثيه خود شدند و اين جابجايى تا غروب به طول انجاميد. | |||
هنگام غروب نماز مغرب و عشا را به جماعت با مردم خواندند؛ و شب را در منا ماندند تا صبح به سوى «عرفات» حركت كنند. | هنگام غروب نماز مغرب و عشا را به جماعت با مردم خواندند؛ و شب را در منا ماندند تا صبح به سوى «عرفات» حركت كنند. | ||
با طلوع فجر روز نهم ذى الحجة نماز صبح را به جماعت خواندند و منتظر شدند تا آفتاب طلوع كند. آنگاه به سوى عرفات حركت كردند تا قبل از ظهر در آنجا حاضر باشند. قبل از ظهر روز نهم همه حجاج در بيابان عرفات حضور داشتند و «وقوف» در آنجا به عنوان اولين عمل حج آغاز شد.<ref>طبقات ابن سعد: ج ۲ ص ۱۸۵.</ref> | با طلوع فجر روز نهم ذى الحجة نماز صبح را به جماعت خواندند و منتظر شدند تا آفتاب طلوع كند. آنگاه به سوى عرفات حركت كردند تا قبل از ظهر در آنجا حاضر باشند. | ||
قبل از ظهر روز نهم همه حجاج در بيابان عرفات حضور داشتند و «وقوف» در آنجا به عنوان اولين عمل حج آغاز شد.<ref>طبقات ابن سعد: ج ۲ ص ۱۸۵.</ref> | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||