پرش به محتوا

آيه ۵۸ اسراء و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
«وَ إِنْ مِنْ قَرْيَةٍ إِلاّ نَحْنُ مُهْلِكُوها قَبْلَ يَوْمِ الْقِيامَةِ أَوْ مُعَذِّبُوها عَذاباً شَدِيداً»<ref>اسراء /  ۵۸ . غدير در قرآن: ج ۲ ص۲۵۸ - ۳۶۱. واقعه قرآنى غدير: ص ۹۷. سخنرانى استثنائى غدير: ص۱۷۹ - ۱۸۶ . </ref>  
«وَ إِنْ مِنْ قَرْيَةٍ إِلاّ نَحْنُ مُهْلِكُوها قَبْلَ يَوْمِ الْقِيامَةِ أَوْ مُعَذِّبُوها عَذاباً شَدِيداً»<ref>اسراء / ۵۸ . غدير در قرآن: ج ۲ ص۲۵۸ - ۳۶۱. واقعه قرآنى غدير: ص ۹۷. سخنرانى استثنائى غدير: ص۱۷۹ - ۱۸۶ . </ref>  


بزرگ‏ترين [[آزمون الهی|امتحان بشریت]] در غدير مطرح شد. امتحانى همه جانبه كه [[اتمام حجت]] آن به نحو اكمل انجام گرفت و براى هيچ كس به هيچ دليل و بهانه ‏اى راه گريز نماند.
بزرگ‏ترين [[آزمون الهی|امتحان بشریت]] در غدير مطرح شد. امتحانى همه جانبه كه [[اتمام حجت]] آن به نحو اكمل انجام گرفت و براى هيچ كس به هيچ دليل و بهانه ‏اى راه گريز نماند.
خط ۳۰: خط ۳۰:
اى مردم، هيچ سرزمين آبادى نيست مگر آنكه خداوند به خاطر تكذيبشان آن را قبل از روز قيامت هلاك مى‏ كند و حضرت مهدى را مالك آن قرار مى‏ دهد، و خداوند وعده خود را عملى مى‏ نمايد.<ref>اسرار غدير: ص ۱۵۰ بخش ۶ .</ref>
اى مردم، هيچ سرزمين آبادى نيست مگر آنكه خداوند به خاطر تكذيبشان آن را قبل از روز قيامت هلاك مى‏ كند و حضرت مهدى را مالك آن قرار مى‏ دهد، و خداوند وعده خود را عملى مى‏ نمايد.<ref>اسرار غدير: ص ۱۵۰ بخش ۶ .</ref>


=== موقعيت تاريخى ===
== موقعيت تاريخى ==
پيامبر صلى الله عليه و آله در فرازى از بخش ششم خطبه غدير، مسئله غصب خلافت را به طور صريح مطرح كرد و فرمود: «به زودى بعد از من امامت را به عنوان پادشاهى و غاصبانه قرار مى ‏دهند».
پيامبر صلى الله عليه و آله در فرازى از بخش ششم خطبه غدير، مسئله غصب خلافت را به طور صريح مطرح كرد و فرمود: «به زودى بعد از من امامت را به عنوان پادشاهى و غاصبانه قرار مى ‏دهند».


خط ۴۵: خط ۴۵:
تضمين آيه در كلام حضرت هم بدين صورت است كه جمله «نَحْنُ مُهْلِكُوها» به «الله مُهْلِكُها» تغيير يافته است.
تضمين آيه در كلام حضرت هم بدين صورت است كه جمله «نَحْنُ مُهْلِكُوها» به «الله مُهْلِكُها» تغيير يافته است.


=== موقعيت قرآنى ===
== موقعيت قرآنى ==
موقعيت آيه در ذيل آياتى از قرآن درباره عذاب الهى است تا آنجا كه مى‏ فرمايد:
موقعيت آيه در ذيل آياتى از قرآن درباره عذاب الهى است تا آنجا كه مى‏ فرمايد:


خط ۵۲: خط ۵۲:
از آنجا كه در آيه هلاك سرزمين ‏ها به صورت مطلق آمده و به جمله «قبل از روز قيامت» مقيد شده است، نشان مى‏ دهد كه اشاره به مسئله خاصى است و نياز به تفسير دارد، چرا كه همه سرزمين‏ ها بايد به علتى سزاوار هلاكت باشند، و اين چه علتى است كه شامل همه سرزمين‏ ها مى ‏شود؟
از آنجا كه در آيه هلاك سرزمين ‏ها به صورت مطلق آمده و به جمله «قبل از روز قيامت» مقيد شده است، نشان مى‏ دهد كه اشاره به مسئله خاصى است و نياز به تفسير دارد، چرا كه همه سرزمين‏ ها بايد به علتى سزاوار هلاكت باشند، و اين چه علتى است كه شامل همه سرزمين‏ ها مى ‏شود؟


=== تحليل اعتقادى ===
== تحليل اعتقادى ==
پيامبر صلى الله عليه و آله در خطابه غدير علت هلاكت اقوام و قبل از قيامت بودن آن را در كوتاه‏ ترين عبارت تفسير كرده و روشن فرموده است:
پيامبر صلى الله عليه و آله در خطابه غدير علت هلاكت اقوام و قبل از قيامت بودن آن را در كوتاه‏ ترين عبارت تفسير كرده و روشن فرموده است:


==== جهت اول: علت هلاک سرزمين ‏ها ====
=== جهت اول: علت هلاک سرزمين ‏ها ===
علت هلاكت سرزمين ‏ها [[تکذیب]] آنان نسبت به آيات و حجج الهى است، كه حضرت اين مطلب را با تضمين كلمه «بِتَكْذيبِها» در آيه قرآن بيان داشته است:
علت هلاكت سرزمين ‏ها [[تکذیب]] آنان نسبت به آيات و حجج الهى است، كه حضرت اين مطلب را با تضمين كلمه «بِتَكْذيبِها» در آيه قرآن بيان داشته است:


خط ۶۲: خط ۶۲:
شكى نيست كه اين عموم به اكثريت باز مى‏ گردد و موارد استثناء به قدرى كم هستند كه به شمار نمى ‏آيند، و خداوند هم آنان را از هلاكت نجات مى ‏دهد همچنان كه اصحاب حضرت نوح و حضرت لوط عليهما السلام را نجات داد و بقيه را هلاک كرد.
شكى نيست كه اين عموم به اكثريت باز مى‏ گردد و موارد استثناء به قدرى كم هستند كه به شمار نمى ‏آيند، و خداوند هم آنان را از هلاكت نجات مى ‏دهد همچنان كه اصحاب حضرت نوح و حضرت لوط عليهما السلام را نجات داد و بقيه را هلاک كرد.


==== جهت دوم: هلاك سرزمين‏ ها قبل از قيامت ====
=== جهت دوم: هلاك سرزمين‏ ها قبل از قيامت ===
تقيد هلاكت سرزمين‏ها به «قبل از روز قيامت»، سپردن اختيار آنها به حضرت مهدى‏ عليه السلام است.
تقيد هلاكت سرزمين‏ها به «قبل از روز قيامت»، سپردن اختيار آنها به حضرت مهدى‏ عليه السلام است.