۲۳٬۰۵۲
ویرایش
عید غدیر در سیره اهل بیت علیهم السلام: تفاوت میان نسخه‌ها
←عید غدیر در سیره اهل بیت علیهم السلام[1]
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
در پى اجراى اوامر پروردگار و معرفى وصى و جانشین خود على بن ابى طالب علیه السلام آیه اکمال دین: | در پى اجراى اوامر پروردگار و معرفى وصى و جانشین خود على بن ابى طالب علیه السلام آیه اکمال دین: | ||
{{متن قرآن| | {{متن قرآن|«الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَ رَضِيتُ لَكُمُ الإِسْلاَمَ دِينا»}}؛ امروز دین شما را کامل کردم و نعمت خود را بر شما تمام نمودم و اسلام را به عنوان آیین (جاودان) شما پذیرفتم» نازل<ref>درالمنثور، سیوطی، ج ۲، ص ۲۵۶; تاریخ بغداد، خطیب نیشابوری، ج ۶، ص ۲۹۰.</ref> و روز غدیر جشن ولایت و وصایت شد. | ||
اهل بیت پیامبر و امامان بر حق شیعه، که نگاهبان اسلام حقیقى بودند و سعى داشتند آن را از خطرات دور سازند، از هر فرصتى بهره بردند تا غدیر را زنده بدارند و آن خاطره گرامى و به یاد ماندنى را مطرح کنند؛ زیرا در تابش آفتاب غدیر اهداف والاى پیامبر جامه عمل مى پوشد و براى فتنه انگیزى کج اندیشان فرصت باقى نماند. | اهل بیت پیامبر و امامان بر حق شیعه، که نگاهبان اسلام حقیقى بودند و سعى داشتند آن را از خطرات دور سازند، از هر فرصتى بهره بردند تا غدیر را زنده بدارند و آن خاطره گرامى و به یاد ماندنى را مطرح کنند؛ زیرا در تابش آفتاب غدیر اهداف والاى پیامبر جامه عمل مى پوشد و براى فتنه انگیزى کج اندیشان فرصت باقى نماند. | ||
| خط ۱۲۹: | خط ۱۲۹: | ||
«وقد سمعت هذه الامة جدى صلى الله علیه و آله یقول: ما ولت امة امرها رجلا و فیهم من هو اعلم منه الا لم یزل یذهب امرهم سفالا حتى یرجعوا الى ما ترکوه و سمعوه صلى الله علیه و آله یقول لابى: انت منى بمنزلة هارون من موسى الا انه لا نبى بعدى. و قد راوه و سمعوه حین اخذ بید ابى بغدیر و قال لهم: من کنت مولاه فعلى مولاه اللهم وال من والاه و عاد من عاده ثم امرهم ان یبلغ الشاهد منهم الغائب ثم قال...»<ref>ینابیع المودة، قندوزى حنفى، ج۳، ص۱۵۳؛ بحارالانوار، ج ۱۰، ح ۵، ص ۱۴۴ - ۱۳۸.</ref> | «وقد سمعت هذه الامة جدى صلى الله علیه و آله یقول: ما ولت امة امرها رجلا و فیهم من هو اعلم منه الا لم یزل یذهب امرهم سفالا حتى یرجعوا الى ما ترکوه و سمعوه صلى الله علیه و آله یقول لابى: انت منى بمنزلة هارون من موسى الا انه لا نبى بعدى. و قد راوه و سمعوه حین اخذ بید ابى بغدیر و قال لهم: من کنت مولاه فعلى مولاه اللهم وال من والاه و عاد من عاده ثم امرهم ان یبلغ الشاهد منهم الغائب ثم قال...»<ref>ینابیع المودة، قندوزى حنفى، ج۳، ص۱۵۳؛ بحارالانوار، ج ۱۰، ح ۵، ص ۱۴۴ - ۱۳۸.</ref> | ||
مردم سخن جدم پیامبر را به یاد دارند که مىفرمود: هر گاه مردم کسى را به رهبرى خویش برگزینند در حالى که لایق تر و آگاهتر از آن فرد وجود داشته باشد، براى خویش تیره بختى خریده اند مگر اینکه دوباره بدانچه رها کردند و به فراموشى سپردند بازگردند و آنچه را که از پیامبرشان در باره پدرم شنیده اند دنبال کنند، رسول خدا مى فرمود: اى على تو بعد از من مانند هارون پس از موسى هستى، او جانشین برادرش موسى بوده تو نیز جانشین و خلیفه منى; تنها تفاوت [میان آنها و ما] این است که بعد من پیامبرى و نبوت نخواهد بود. | مردم سخن جدم پیامبر را به یاد دارند که مىفرمود: هر گاه مردم کسى را به رهبرى خویش برگزینند در حالى که لایق تر و آگاهتر از آن فرد وجود داشته باشد، براى خویش تیره بختى خریده اند مگر اینکه دوباره بدانچه رها کردند و به فراموشى سپردند بازگردند و آنچه را که از پیامبرشان در باره پدرم شنیده اند دنبال کنند، رسول خدا مى فرمود: | ||
اى على تو بعد از من مانند هارون پس از موسى هستى، او جانشین برادرش موسى بوده تو نیز جانشین و خلیفه منى; تنها تفاوت [میان آنها و ما] این است که بعد من پیامبرى و نبوت نخواهد بود. | |||
امام مجتبى سپس فرمود: این مردم پیامبر خود را دیدند و سخنانش را در «غدیر خم» شنیدند. | امام مجتبى سپس فرمود: این مردم پیامبر خود را دیدند و سخنانش را در «غدیر خم» شنیدند. | ||
| خط ۱۳۶: | خط ۱۳۸: | ||
==== امام حسین و حدیث غدیر در منى ==== | ==== امام حسین و حدیث غدیر در منى ==== | ||
یکسال قبل از مرگ معاویه، امام حسین - علیه السلام - به زیارت بیت الله الحرام در مراسم پر شکوه، حج مشرف شد عبدالله بن عباس و عبدالله بن جعفر او را همراهى نمودند. آن سال عده زیادى از زنان و مردان بنى هاشم حضور داشتند. | یکسال قبل از مرگ معاویه، امام حسین - علیه السلام - به زیارت بیت الله الحرام در مراسم پر شکوه، حج مشرف شد عبدالله بن عباس و عبدالله بن جعفر او را همراهى نمودند. | ||
آن سال عده زیادى از زنان و مردان بنى هاشم حضور داشتند. | |||
امام حسین در ایام تشریق آنان را در سرزمین منى جمع نمود در آن اجتماع عظیم بیش از هفتصد نفر از مردان تابعین و دویست نفر از صحابه پیامبر خدا گرداگرد وجودش زیر خیمه حلقه زدند و منتظر سخنان امام خویش بودند، حضرت بپا خاست و پس از حمد و ثناى الهى فرمود: | امام حسین در ایام تشریق آنان را در سرزمین منى جمع نمود در آن اجتماع عظیم بیش از هفتصد نفر از مردان تابعین و دویست نفر از صحابه پیامبر خدا گرداگرد وجودش زیر خیمه حلقه زدند و منتظر سخنان امام خویش بودند، حضرت بپا خاست و پس از حمد و ثناى الهى فرمود: | ||
| خط ۱۷۷: | خط ۱۸۱: | ||
احمد بن محمد بن ابى نصر بزنطى مىگوید: در منزل امام هشتم على بن موسى الرضا نشسته بودم، جمع بسیارى نیز در منزل حضرت گرد آمده بودند که گفتگو در باره روز غدیر آغاز شد; بعضى از افراد وجود روز غدیر را در صدر اسلام منکر شدند و بعضى آن را از شعائر اسلامى مى دانستند. | احمد بن محمد بن ابى نصر بزنطى مىگوید: در منزل امام هشتم على بن موسى الرضا نشسته بودم، جمع بسیارى نیز در منزل حضرت گرد آمده بودند که گفتگو در باره روز غدیر آغاز شد; بعضى از افراد وجود روز غدیر را در صدر اسلام منکر شدند و بعضى آن را از شعائر اسلامى مى دانستند. | ||
در این هنگام، على بن موسى الرضا فرمود: پدرم از جدم «جعفر بن محمد» چنین نقل | در این هنگام، على بن موسى الرضا فرمود: پدرم از جدم «جعفر بن محمد» چنین نقل مى کرد: | ||
آسمانیان روز غدیر را بهتر از زمینیان مى شناسند، خداوند در بهشت برین ساختمان بزرگى را به خود اختصاص داده است; این ساختمان از آجرهاى نقره و طلا ساخته شده، در آن صد هزار گنبد از یاقوت سرخ و صد هزار گنبد از یاقوت سبز وجود دارد، خاک و گلهاى به کار گرفته شده در این قصر از مشک و عنبر است، در آن چهار جوى (یا رودخانه) به چشم مى خورد که در هر یک از آنها خمر و آب زلال و شیر و عسل جریان دارد; در اطراف این جویبارها درختان انبوهى از میوه هاى مختلف روییده، بر روى آنها پرندگانى پرواز مى کنند که بدنشان از لؤلؤ و پرهایشان از یاقوت است، آنها با پرواز خویش صداهاى دلنوازى ایجاد مى کنند. | آسمانیان روز غدیر را بهتر از زمینیان مى شناسند، خداوند در بهشت برین ساختمان بزرگى را به خود اختصاص داده است; این ساختمان از آجرهاى نقره و طلا ساخته شده، در آن صد هزار گنبد از یاقوت سرخ و صد هزار گنبد از یاقوت سبز وجود دارد، خاک و گلهاى به کار گرفته شده در این قصر از مشک و عنبر است، در آن چهار جوى (یا رودخانه) به چشم مى خورد که در هر یک از آنها خمر و آب زلال و شیر و عسل جریان دارد; در اطراف این جویبارها درختان انبوهى از میوه هاى مختلف روییده، بر روى آنها پرندگانى پرواز مى کنند که بدنشان از لؤلؤ و پرهایشان از یاقوت است، آنها با پرواز خویش صداهاى دلنوازى ایجاد مى کنند. | ||