غدیر در ترکیه: تفاوت میان نسخه‌ها

غدیر در ترکیه (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۱ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۵۰

۷٬۷۳۰ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۱ اکتبر ۲۰۲۳

بدون خلاصۀ ویرایش

Modir

دیوان‌سالاران، developer، مدیران رابط کاربری، مدیران

۲۲٬۹۷۹

ویرایش

@@ خط ۴: / خط ۴: @@
 در اين برنامه ۲۱۴ نفر از ۳۶ كشور جهان با ۲۷ زبان مختلف شركت كردند، كه همه سعى كرده بودند دريافت درونیشان را از واقعه عظيم غدير نشان دهند، و برداشت خود را با ذوق و سليقه ‏اى كه ظرافت اين ماجرا مى‏ طلبد، با زيباترين كلام به رشته قلم درآورند، كه يكى از اين كشورها تركيه است.
-براى توضيح بيشتر مراجعه شود به عنوان: غدير در احساس ملت‏ ها (كتاب).
+== يادى از خدمت گذاران آينده ولايت از منبر غدير<ref>على ‏اكبرمظلومى.</ref> ==
+غدير شادترين روز عمر پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله بود، اما در پشت پرده مسائلى
+جريان داشت كه چهره مباركش را غم‏آلود كرده بود. آنچه
+پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله مى‏دانست بسيارى از مردم نمى‏دانستند.
+آن‏حضرت مى‏دانست كه در آينده همين على عليه‏السلام را كه بر فراز
+دستانش است خانه‏نشين خواهند كرد، و او «صبرت و فى العين
+قذى و فى الحلق شجى» خواهد گفت!
+اما در كنار همين مظلوميت كمرشكن، پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله مى‏ديد روزى را
+كه شاگردان مكتبش نداى آسمانى غدير را از دوردست قرنها
+مى‏شنوند و پيامش را به جهانيان عرضه مى‏كنند.
+پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله در آن روز آينده‏هايى را مى‏نگريست كه راه غدير توسط
+شاگردان مكتب او ادامه مى‏يابد و داستان غدير با خون نوشته
+مى‏شود. اين گونه بود كه در آن روز غم و شادى در هم آميخته
+بود، و خنده و اشك را با هم به نمايش گذاشته بود.
+به نام خدايى كه اتمام نعمت و اكمال دين را با غدير قرار داد. روزى كه پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله
+حزن و شادى را با هم داشت!!
+آن روز يك بار ديگر خورشيد نبوى رخسار خود را عيان مى‏كرد. او با قامت
+استوار خود قدم به جلو مى‏گذاشت و براى ايراد خطبه‏اى آماده مى‏شد. اين بار نه مثل
+هميشه بود. حتى راه رفتن او فرق كرده بود. همه در اين فكر بودند كه چه خبر است و
+چه خواهد شد؟
+ديگر همه صداها و هلهله‏ها خاموش شده بود. گويا مردم حتى نفس هم
+نمى‏كشيدند. فقط صداى تپش قلبها بود كه در سينه‏ها حبس شده بود، و هر آن احتمال
+داشت از قفس سينه‏ها آزاد شود و تا آسمانها پر كشد.
+پيامبر خدا در جايگاه مخصوص خود بر فراز منبر مثل كوه، استوار ايستاده بود.
+همه چيز آماده سخنرانى پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله بود. پس از لحظاتى ايراد خطبه را آغاز فرمود،
+خطبه‏اى كه تا آن زمان چنين خطبه‏اى از آن‏حضرت نشنيده بوديم.
+آنچه در در غدير مبهم مى‏نمود دو نكته بود: يكى حزن شديدى كه در چهره
+پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله عيان بود، و ديگر شعف و شادى كه در چشمان مباركش برق مى‏زد.
+من كه اصحاب پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله را خوب مى‏شناختم، مى‏دانستم چه نقشه‏ها در مورد
+آينده رهبرى جهان اسلام كشيده‏اند. من از منافقانى كه در صف مسلمين و مؤمنين
+بودند خبر داشتم، كه چه كينه‏هايى در دل دارند! آنان بازماندگان هلاك‏شدگان بدر و
+احد بودند كه هنوز زنده بودند!!
+يقين دارم كه آنچه من مى‏دانستم پيامبر خدا صدها برابرش را مى‏دانست. من كه
+نمى‏دانستم در آينده على عليه‏السلام را خانه‏نشين خواهند كرد. من نمى‏دانستم كه زمانه بر
+على عليه‏السلام آن قدر سخت خواهد گرفت كه خواهد گفت: «صبرت و فى العين قذى و فى
+الحلق شجى». نمى‏دانستم كار به جايى خواهد رسيد كه على عليه‏السلام با چاه درد دل كند. اينها
+اخبارى بود كه پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله به ما نگفته بود.
+شايد در غدير خم بعد از مراسم عمومى، پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله با على عليه‏السلام چنين نجوايى كرده
+باشد:
+على جان، غصه مخور. تكليف الهى بود. بايد اين مردم امتحان مى‏شدند تا مؤمن و
+منافق، و صفهاى حقيقت پيشه‏گان از غير آنان جدا مى‏شد.
+اما على جان، مى‏بينم روزى را كه شاگردان مكتب تو و فرزندانت صداى مرا در غدير
+مى‏شنوند و اين پيام مرا به جهانيان عرضه مى‏كنند.
+شايد على عليه‏السلام هم به پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله چنين عرض كرده باشد:
+باشد سرورم، سرم فداى يك لحظه عمر شما.
+سرورم! مگر تا حال ديده‏اى كه اين على در مقابل شما چون و چرا كند؟!
+سرورم! آن روز اسماعيل آماده ذبح به دست ابراهيم شد؛ و امروز هم من على
+آماده شهادت در راه اعتلاى دين تو خواهم شد.
+سرورم! على شرمنده تو است. چه كند كه يك جان دارد و بس. اگر جانهايى داشت
+يقينا فداى تو مى‏كرد.
+پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله در آن روز كارهايى انجام داد تا براى هيچ كس عذرى باقى نماند. از بيعت
+مردان تا زنان و از شعر حسان تا سلام بر اميرمؤمنان، همه و همه براى آن بود كه اتمام
+حجت شود كه از فرداى آن روزها به على عليه‏السلام به عنوان «اميرالمؤمنين» سلام كنند.
+اما افسوس و صد افسوس! اى كاش فقط «اميرالمؤمنين» نمى‏گفتند؛ ديگر چرا
+تنهايش گذاشتند و خانه‏نشينش كردند؟!
+اينها فلسفه حزن در چهره پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله بود در آن هنگام كه بالاى منبر خطبه خواند در
+حالى كه دست على عليه‏السلام در دست او بود.
+اما از نگاهى ديگر چشمان پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله در غدير از شعف مى‏درخشيد و شادى در
+ديدگان حضرتش نمايان بود. مؤمنان حاضر در غدير از اين نگاه اميدوار مى‏شدند، و
+نسبت به آينده خوشبين مى‏گرديدند. پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله در آن روز آينده‏هايى را مى‏نگريست كه
+راه غدير توسط شاگردان و فرزندان مكتب او ادامه مى‏يابد. روزى با خون و روزى با قلم
+داستان غدير نوشته مى‏شود.
+خدايا، ما فريادِ «من كنت مولاه فهذا على مولاه» را در غدير؛ و فريادِ «هل من ناصر
+ينصرنى» را از قتلگاه حسين شهيد عليه‏السلام شنيديم! پس توفيق هر چه بهتر شنيدن و دقيق‏تر
+عمل كردن به اين دو شعار دين را به غلامان حجة بن الحسن عليه‏السلام نصيب فرما.
 == منبع ==