۲۵۴
ویرایش
←با انكار غدير خدمت بزرگى به دشمنان اسلام نمودند[26]
| خط ۷۳۰: | خط ۷۳۰: | ||
از مردم بيعت لسانى مى گيرد و سپس خيل جمعيت را دعوت مى كند تا در پايان خطبه به نشانه قبول ولايت على عليه السلام و موافقت با فرمايشان گهربارشان درباره آن حضرت، نخست با خود آن حضرت و سپس با اميرمؤمنان عليه السلام دست بيعت داده و ميثاق خود را استوار كنند. آن بزرگوار مى فرمايد: «من اكنون از سوى حق تعالى از شما مى خواهم كه با على عليه السلام بيعت كنيد و بدانيد كه هر كس بيعت خود را بشكند به زيان خويش اقدام كرده است». | از مردم بيعت لسانى مى گيرد و سپس خيل جمعيت را دعوت مى كند تا در پايان خطبه به نشانه قبول ولايت على عليه السلام و موافقت با فرمايشان گهربارشان درباره آن حضرت، نخست با خود آن حضرت و سپس با اميرمؤمنان عليه السلام دست بيعت داده و ميثاق خود را استوار كنند. آن بزرگوار مى فرمايد: «من اكنون از سوى حق تعالى از شما مى خواهم كه با على عليه السلام بيعت كنيد و بدانيد كه هر كس بيعت خود را بشكند به زيان خويش اقدام كرده است». | ||
== «مولى» در غدير يعنى صاحب اختيار نه ناصر و ياور<ref>محمدنعيم فياضى</ref> == | |||
هر كس بتواند با در نظر گرفتن جو حاكم بر غدير، خود را در آنجا حاضر ببيند به يقين درمى يابد كه مقصود پيامبر صلى الله عليه و آله اعلام ناصر و ياور بودن على عليه السلام نمى تواند باشد، و آن مراسم عظيم براى اعلان صاحب اختيارى آن حضرت است. مطالعه گوشه هايى از شرايط حاكم بر غدير براى اثبات اين مقصود كافى است. | |||
معناى «ناصر» و «ياور» نمى تواند منظور حضرت از «مولى» در خطابه غدير باشد. | |||
بلكه منظور صاحب اختيارى است. چند قرينه دلالت بر اين مطلب دارد: | |||
۱ . اگر بخواهيم كلمه «مولى» را به معناى «ناصر» و «ياور» بگيريم سخن پيامبر صلى الله عليه و آله | |||
از فصاحت و بلاغت سقوط مى كند؛ و نشان مى دهد كه در سخن آن حضرت سازگارى تركيب ها رعايت نشده است؛ زيرا در مواضع مختلف خطبه حضرت صريحا مسئله ولايت را به معناى «صاحب اختيارى» مطرح كرده اند. مثلاً از كلام پيامبر صلى الله عليه و آله كه مى فرمايد: «همانا خداوند مولاى من و من مولاى مؤمنانم» ولايت فهميده مى شود، و با معناى ناصر و ياور سازگارى ندارد. اضافه بر اين كلام رسول خدا صلى الله عليه و آله كه مى فرمايد: | |||
«دوست بدار دوستدار او را و دشمن بدار دشمن او را» با معناى ناصر تناسبى ندارد. | |||
۲ . معناى ناصر و ياور با شادباش گويى و بخٍ بخٍ عمر و ابوبكر سازگارى ندارد، كه گفتند: «أصبحت مولاى و مولاى كل مؤمن و مؤمنة»: «اكنون مولاى من و هر مرد و زن مؤمنى شده اى». | |||
۳ . معناى ناصر و ياور با داستان حارث تناسب ندارد، زيرا او از كلمه «مولى» در «من كنت مولاه ...»، معناى ولايت را فهميده بود كه درخواست كرد اگر اين سخن راست است خداوند از آسمان بر او سنگ ببارد، و چنان شد و آيه «سأل سائل» نازل گرديد. | |||
۴ . پيامبر صلى الله عليه و آله در پايان خطبه دستور داد حاضران به غايبان اين ابلاغ مهم پيامبر صلى الله عليه و آله را خبر دهند و ديگران را از اين امر ولايت على عليه السلام مطلع كنند؛ و اين خود دليل بر اراده «صاحب اختيارى على عليه السلام» در غدير است، و اگر منظور ناصر و ياور بود نيازى نبود حاضران به غايبان برسانند چرا كه همه اين مطلب را مى دانستند. | |||
== منبع == | == منبع == | ||