برزخ: تفاوت میان نسخه‌ها

== <big>آيه «أَمْ تَقُولُونَ إِنَّ إِبْراهِيمَ وَ إِسْماعِيلَ وَ إِسْحاقَ وَ يَعْقُوبَ وَ الْأَسْباطَ كانُوا هُوداً أَوْ نَصارى...»</big><ref>بقره /  ۱۴۰. غدير در قرآن: ج ۲ ص ۴۰۵ ،۴۱۰-۴۱۲ .</ref>   ==

<big>از جمله آيات تضمين شده در كلام پيامبرصلى الله عليه وآله در خطبه غدير آيه ۱۴۰ سوره بقره و آيه ۲۴سوره لقمان و آيه ۱۴ سوره فجر است:</big>

<big>«نُمَتِّعُهُمْ قَلِيلاً ثُمَّ نَضْطَرُّهُمْ إِلى عَذابٍ غَلِيظٍ»<ref> ۳ لقمان /  ۲۴.</ref></big>:

<big>«إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصادِ»<ref> ۴ فجر /  ۱۴. </ref>:</big>

<big>قبل از رسيدن قافله به كوه هرشى، ۱۴ نفر خود را به قُلّه رساندند و در دو سوى آن كمين كردند. با رسيدن شتر پيامبرصلى الله عليه وآله -  كه پيشاپيش قافله در حركت بود و حذيفه و عمار راهنماى آن بودند -  منافقين حمله كردند و پس از درگيرى ‏هاى مفصل، منافقين فرارى شدند.</big>  

<big>پيامبرصلى الله عليه وآله با تضمين بخش دوم آيه ۱۴۰ از سوره بقره در كلام خود و فقط با حذف همزه استفهام قبل از كلمه «أَ أَنْتُمْ» پاسخ آنان را داد و فرمود: «أَنْتُمْ أَعْلَمُ أَمِ اللَّه، وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ كَتَمَ شَهادَةً عِنْدَهُ مِنَ اللَّه، وَ مَا اللَّه بِغافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ» .</big>

<big>اولى و دومى هنگام مرگ، پيامبرصلى الله عليه وآله و اميرالمؤمنين‏ عليه السلام را ديدند كه به آنان مى‏ فرمودند: بشارت باد شما را به آتش در پايين ‏ترين درجه جهنم!!<ref>كتاب سليم: ص ۳۴۸ ح ۳۱. </ref></big>

<big>بعد هم كه به حال احتضار افتادند خبر از ورود به آتش و داخل شدن در تابوت دادند و در توصيف آن چنين گفتند: تابوتى از آتش كه با قفلى از آتش بسته شده و در آن دوازده نفرند. آن تابوت در چاهى در قعر جهنم است، كه هر گاه خدا بخواهد جهنم را شعله ‏ور نمايد صخره را از در آن چاه بر مى‏ دارد.<ref><big>كتاب سليم: ص ۳۴۹.</big></ref></big>

<big>سپس حضرت لحظاتى مكث كرد و دوباره فرمود: اى حارث، آنچه من مى‏ بينم تو هم مى‏ بينى؟ آنگاه فرمود: اين ظالمِ دومى است كه بر دروازه ‏اى از دروازه‏ هاى آتش مى ‏گويد: اى اباالحسن، مرا ببخش. خدا او را نيامرزد.<ref>بحار الانوار: ج ۴۰ ص ۱۸۵ ح ۶۸ .</ref></big>  

== <big>آيه «إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصادِ»<ref>فجر /  ۱۴. </ref>=  برزخ /  آيه «أَمْ تَقُولُونَ إِنَّ إِبْراهِيمَ وَ إِسْماعِيلَ وَ إِسْحاقَ وَ يَعْقُوبَ وَ الْأَسْباطَ كانُوا هُوداً أَوْ نَصارى...»</big> ==

== <big>آيه «نُمَتِّعُهُمْ قَلِيلاً ثُمَّ نَضْطَرُّهُمْ إِلى عَذابٍ غَلِيظٍ»<ref>لقمان /  ۲۴. </ref> =  برزخ /  آيه «أَمْ تَقُولُونَ إِنَّ إِبْراهِيمَ وَ إِسْماعِيلَ وَ إِسْحاقَ وَ يَعْقُوبَ وَ الْأَسْباطَ كانُوا هُوداً أَوْ نَصارى...»</big> ==

== <big>عذاب غاصبين خلافت و اصحاب صحيفه در برزخ<ref>غدير در قرآن: ج ۲ ص ۶۹-۷۲ .</ref></big> ==

  <big>يكى از آياتى كه به صراحت در خطبه غدير تفسير شده آيه ۴۷ سوره نساء است:</big>

<big>مَعاشِرَ النّاسِ، «آمِنُوا بِاللَّه وَ رَسُولِهِ و النور الذى انزل معه مِنْ قَبْلِ أَنْ نَطْمِسَ وُجُوهاً فَنَرُدَّها عَلى أَدْبارِها أَوْ نَلْعَنَهُمْ كَما لَعَنَّا أَصْحابَ السَّبْتِ» .<ref> نساء /  ۴۷.</ref> بِاللَّه ما عَنى بِهذِهِ الْآيَةِ الاّ قَوْماً مِنْ اصْحابى اعْرِفُهُمْ بِاسْمائِهِمْ وَ انْسابِهِمْ، وَ قَدْ امِرْتُ بِالصَّفْحِ عَنْهُمْ:</big>

<big>اى مردم، ايمان آوريد به خدا و رسولش و نورى كه همراه او نازل شده است قبل از آنكه هلاک نماييم صورت‏هايى را و آنها را به پشت برگردانيم يا آنان را مانند اصحاب سبت لعنت كنيم. به خدا قسم از اين آيه قصد نشده مگر قومى از اصحابم كه آنان را به اسم و نسبشان مى ‏شناسم، ولى مأمورم از آنان پرده پوشى كنم.<ref> اسرار غدير: ص ۱۴۸ بخش ۶ .</ref></big>

<big>در اين فرازِ خطبه، پيامبرصلى الله عليه وآله قسم ياد مى ‏كند كه منظور از اين آيه و آن گروهى كه مانند اصحاب سبت لعنت شده ‏اند گروهى از اصحاب من هستند؛ و در فقرات بعدى تصريح مى ‏فرمايد كه آنان اصحاب صحيفه ملعونه ‏اند.<ref>اسرار غدير: ص ۱۴۹ بخش ۶ . </ref> چه مشابهتى در اعمال و رفتار اين دو گروه وجود دارد كه خداوند از ميان لعنت شدگان، اصحاب سبت را نام مى ‏برد؟</big>

<big>بار دوم اميرالمؤمنين ‏عليه السلام فرمود: اين ديگرى دومى است كه بر شكافى از آتش قرار دارد و مى‏ گويد: اى ابا الحسن مرا ببخش، ولى خدا او را نبخشايد.<ref> بحار الانوار: ج ۳۰ ص ۱۹۵. </ref></big>

== <big>معاويه در برزخ<ref>غدير در قرآن: ج ۱ ص ۳۸۴،۳۷۸.</ref></big> ==

<big>«فَلا صَدَّقَ وَ لا صَلَّى. وَ لكِنْ كَذَّبَ وَ تَوَلَّى. ثُمَّ ذَهَبَ إِلى أَهْلِهِ يَتَمَطَّى. أَوْلى لَكَ فَأَوْلى. ثُمَّ أَوْلى لَكَ فَأَوْلى»<ref> قيامت / ۳۱-۳۵ .</ref>:</big>

<big>و تو -  اى معاويه -  صاحب زنجيرها هستى كه خواهد گفت: «اى كاش نامه عمل مرا به من نمى ‏دادند و از حساب خود خبر نداشتم» . به خدا قسم اين مطلب را از پيامبرصلى الله عليه وآله شنيدم كه درباره تو مى ‏فرمود.<ref><big>كتاب سليم: ص ۳۰۷.</big></ref></big>

<big>از همين جاست كه معاويه به «صاحِبُ السِّلْسِلَةِ» معروف شده<ref>بحار الانوار: ج ۳۳ ص ۱۷۱،۱۷۰. الخرائج و الجرائح: ج ۲ ص ۸۱۴ . الاختصاص: ص ۲۷۶. مدينة المعاجز: ج ۵ ص ۲۲. </ref> و كلام پيامبرصلى الله عليه وآله اشاره به آيات ۲۵-۳۳ سوره «حاقّه» است كه مى ‏فرمايد:</big>

<big>امام صادق‏ عليه السلام پرده ديگرى از اين عاقبت معاويه را چنين بيان فرموده است: همراه پدرم در راه مكه بوديم تا به «وادى ضَجْنان» رسيديم. ناگاه مردى در برابر ما ظاهر شد كه بر گردن او زنجيرى بود و دنباله آن را با خود مى‏ كشيد. وقتى در برابر ما قرار گرفت به پدرم گفت: يَابن رسول ‏اللَّه، به من آب بده! ناگهان مرد ديگرى از پشت سر او آمد و زنجير او را كشيد و گفت: يابن رسول ‏اللَّه، به او آب مده كه خدا او را سيراب مگرداند. در اينجا پدرم رو به من كرد و فرمود: او را شناختى؟ اين معاويه بود كه خدا او را لعنت كند.<ref> بحار الانوار: ج ۴۶ ص ۲۸۰ ح ۸۱ .</ref></big>