۷۶۴
ویرایش
خط ۲۸۰: | خط ۲۸۰: | ||
در اين مورد با آنكه ابوعبيده پيمان نامه را تحويل پيامبرصلى الله عليه وآله داده باز هم منكر مى شوند و قسم ياد مى كنند، و اين از همه ماجراهاى قبل شنيدنى تر است! | در اين مورد با آنكه ابوعبيده پيمان نامه را تحويل پيامبرصلى الله عليه وآله داده باز هم منكر مى شوند و قسم ياد مى كنند، و اين از همه ماجراهاى قبل شنيدنى تر است! | ||
تحليل اعتقادى سوم | ===== تحليل اعتقادى سوم ===== | ||
اكنون كه هفت مورد نزول آيه ذكر شد، تفسير گونه اى كه از مجموعه اين احاديث مى توان نتيجه گرفت، با ذكر فرازهاى آيه بيان مى كنيم: | |||
====== فراز اول:يَحْلِفُونَ بِاللَّه ما قالُوا ====== | |||
طبق احاديثى كه ذكر شد فاعل يَحْلِفُونَ در چند حديث ابوبكر و عمر بودند و در چند حديث نام قسم خورندگان ذكر نشده و احتمالاً در ميان آنان هم ابوبكر و عمر بوده اند. بنابراين اولين جرم آنان قسم دروغ خوردن و جرم دوم آنان كشف قسم دروغ از وجود توطئه است. | |||
====== فراز دوم:وَ لَقَدْ قالُوا كَلِمَةَ الْكُفْرِ بَعْدَ إِسْلامِهِمْ ====== | |||
اقدام بر ضد اسلام را خداوند به صراحت به ابوبكر و عمر و بقيه منافقين در غدير نسبت مى دهد. از اين نسبت دو مطلب به دست مى آيد: | |||
* يكى اينكه اقدام بر ضد غدير و ولايت اقدام بر ضد اسلام است. | |||
* ودوم اينكه ابوبكر و عمر بر ضد اسلام و در راه اعتلاى كفر اقدام كرده اند، و آنچه بر ضد ولايت على عليه السلام گفته اند كفر محض بوده است. | |||
در روايتى هم كَلِمَةَ الْكُفْرِ صريحاً به صحيفه ملعونه معنى شده است. يعنى اين صحيفه اساس كفر و ارتدادى بود كه بعد از پيامبرصلى الله عليه وآله تحقق يافت و مردم به صورت قهقرى به سمت جاهليت پيش رفتند. | |||
====== فراز سوم:وَ هَمُّوا بِما لَمْ يَنالُوا ====== | |||
منافقين دو تصميم عملى داشتند كه در يكى تا مرحله اجرا پيش رفتند ولى خدا نقشه آنان را خنثى كرد و آن نقشه قتل پيامبرصلى الله عليه وآله بود، و در ديگرى قبل از اجراى نقشه به دام افتادند و آن نقشه قتل اميرالمؤمنين عليه السلام بود. | |||
اين دو مورد آنان را به عنوان اولين قاتلين پيامبر و على عليهما السلام معرفى مى كند، چرا كه آنان-اگرچه با مقابله خداوند رو به رو شدند- ولى به هر حال تصميم خود را گرفته و وارد مرحله عمل شده بودند، و اين در درجه اول كفر آنان ثابت مى كند و در درجه دوم جرم و جنايتشان را !! | |||
اين دو مورد آنان را به عنوان اولين قاتلين پيامبر و | |||
====== فراز چهارم:فَإِنْ يَتُوبُوا يَكُ خَيْراً لَهُمْ وَ إِنْ يَتَوَلَّوْا يُعَذِّبْهُمُ اللَّه ... ====== | |||
خداى مهربان با آن همه نفاقى كه آنان داشتند باز هم دو راه در برابر آنان قرار داد: توبه يا عذاب. | خداى مهربان با آن همه نفاقى كه آنان داشتند باز هم دو راه در برابر آنان قرار داد: توبه يا عذاب. | ||
آيا ابوبكر و عمر و بقيه توطئه گران پشت پرده غدير توبه كردند؟ | |||
تاريخ نشان مى دهد كه نه تنها از آن اقدامات خود توبه نكردند بلكه آنها را پيگيرى كردند و بعد از پيامبرصلى الله عليه وآله امور را به دست گرفتند و هزاران برابر آنچه در غدير توطئه مى كردند در سقيفه و روزهاى بعد از آن بر ضد ولايت اهلبيت عليهم السلام نقشه كشيدند و با قدرت تمام آنها را به اجرا در آوردند، و مخالفت كنندگان را نابود كردند. | |||
تاريخ نشان | |||
لذا مى بينيم امام صادق عليه السلام در چندين حديثِ مربوط به اين آيه قسم ياد مى كند و مى فرمايد: وَ اللَّه! تَوَلَّيا وَ ما تابا: به خدا قسم آنان پشت كردند و توبه ننمودند!<ref>بحار الانوار: ج۳۷،ص ۱۵۴،الصراط المستقيم:ج ۱ ،ص ۳۱۴، الاصول الستةعشر: ص ۱۱۸، تفسير العياشى: ج ۲ ،ص ۱۰۰.</ref> | |||
لذا | |||
== منبع == | == منبع == | ||
غدير در قرآن: ج ۱ ،ص ۲۳۷ - ۲۱۵ | غدير در قرآن: ج ۱ ،ص ۲۳۷ - ۲۱۵ | ||
== پانویس == |
ویرایش