آيه ۱۱۸ آل عمران و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا بِطانَةً مِنْ دُونِكُمْ لا يَأْلُونَكُمْ خَبالاً وَدُّوا ما عَنِتُّمْ قَدْ بَدَتِ الْبَغْضاءُ مِنْ أَفْواهِهِمْ وَ ما تُخْفِى صُدُورُهُمْ أَكْبَرُ قَدْ بَيَّنَّا لَكُمُ الْآياتِ إِنْ كُنْتُمْ تَعْقِلُونَ»:

«يا اَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لاتَتَّخِذُوا بِطانَةً مِنْ دُونِكُمْ لا يَأْلُونَكُمْ خَبالاً وَدُوّا ما عَنِتُّمْ قَدْ بَدَتِ الْبَغْضاءُ مِنْ اَفْواهِهِمْ وَ ما تُخْفى صُدُورُهُمْ اَكْبَرُ...»:

در شأن نزول آيه فوق امام باقرعليه السلام به همين نكته اشاره فرموده است، آنجا كه درباره «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا بِطانَةً ...»:

كانَ عُمَرُ سَريعَ الْغَضَبِ: عمر فوراً غضب كننده بود.<ref>بحار الانوار: ج ۳۰ ص ۲۷۰.</ref>

كانَ عُمَرُ افظُّهُما وَ اغْلَظُهُما وَ اجْفاهُما: عمر تند خو تر و خشن‏ تر و بى پروا تر آن دو نفر بود.<ref>كتاب سليم: ص ۱۴۹.</ref>

مَذْهَبُهُ الْخُشُونَةُ وَ الْوَعيدُ وَ اتْيانُ الامْرِ مِنْ اصْعَبِ جَهاتِهِ: روش عمر خشونت و تهديد و وارد شدن در هر كارى از سخت‏ ترين صورت آن بود.<ref>شرح نهج البلاغة (ابن ‏ابى الحديد) : ج ۱ ص ۲۲۰.</ref>

به ابوبكر گفتند: اتَسْتَخْلِفُ عَلَيْنا فَظّاً غَليظاً: آيا شخص تند خو و خشنى را خليفه بعد از خود قرار مى ‏دهى؟<ref>الايضاح (ابن شاذان) : ص ۱۴۷.</ref>

اصحاب صحيفه با آن همه كه در صدد كتمان اقدامات خود بودند، ولى چنان با پيامبر صلى الله عليه و آله دشمن بودند كه اين كينه ‏توزى بى‏اختيار از سخنان و حركاتشان ظاهر مى‏ شد، و خداوند با اشاره به اين نكته مى‏ فرمايد: «قَدْ بَدَتِ الْبَغْضاءُ مِنْ أَفْواهِهِمْ»: «دشمنى و كينه از دهان آنان ظاهر شده است». مراجعه به نمونه ‏هايى كه قبلاً ذكر شد <ref>مراجعه شود به كتاب: غدير در قرآن: ج ۱ ص ۲۳۶ - ۲۱۹.</ref> به خوبى نشان مى‏ دهد كه هر كس در آن موقعيت چنان سخنانى را به ميان آورَد هرگز نمى‏ تواند در صدد مقاصد خيرخواهانه و دلسوزانه‏ اى باشد و يقيناً از روى بغض و عداوت مى ‏گويد.

براى آنكه برائت و بيزارى خود را از اصحاب صحيفه در حد واقعى ابراز كنيم بايد بدانيم كه آنچه از آنان در دشمنى با اهل‏ بيت ‏عليهم السلام و اسلام ظاهر شده قطره ‏اى از درياست، و آنچه در دل داشتند بسيار بالاتر از آن بود؛ چنانكه خداوند مى‏ فرمايد: «وَ ما تُخْفِى صُدُورُهُمْ أَكْبَرُ»: «آنچه سينه ‏هاى آنان در خود مخفى كرده بزرگ‏ تر و مهم‏ تر است».