خطبه غدیر امیرالمؤمنین علیه السلام: تفاوت میان نسخه‌ها

حمد و ثنا مختص خداوندى است كه در عين بى‏نيازى از حمد و ثناى ستايش‏گرانش، حمد را راهى از راه‏هاى اقرار به ذات لاهوتى، بى‏نياز، ربوبى و يگانه خويش انتخاب كرده است. خداوند حمد را يكى از اسباب ازدياد رحمت خويش و مسيرى براى جويندگان فضل و رحمتش قرار داده است. و حقيقتى را در نهان الفاظ حمد و ثنا مستور داشته است؛ و آن عبارت است از اينكه در هر حمد و ستايشى كه انجام مى‏گيرد، با هر لفظى كه باشد و هر چه الفاظ بزرگى باشد صاحب نعمت حقيقى و اصيل خداوند است و بس.

و شهادت مى‏دهم كه پروردگار و معبودى جز خداوند يگانه نيست، و هيچ شريكى ندارد. شهادتى كه برخاسته از اخلاص درون و صداقت باطنى بوده، و زبان آن را منعكس مى‏كند. خدايى كه خالق است، و آفريننده‏اى بى‏سابقه و صورت‏گرى )بى‏نظير( . براى او نامه‏اى نيك است و چيزى مانند او نيست، زيرا هر چيزى با خواست و مشيّت او پديد آمده است، و در نتيجه پديده‏اش و مخلوقش مثل او نمى‏شود.

و شهادت مى‏دهم كه محمدصلى الله عليه وآله بنده خدا و فرستاده او است. خداوند او را از زمان‏هاى پيشين خالص نموده، و آگاهانه بر ديگر امت‏ها برگزيده است. حقيقت وجود او منحصر به فرد بوده، و همگون و همانند ديگر انسان‏ها نيست.

خداوند او را برگزيد تا از جانب او فرمان دهنده )به معروف‏ها( و بازدارنده )از منكرها( باشد، و او را در تمام عوالم خليفه خود ساخت )تا فيوضاتش از طريق او به خلائق برسد، و به وسيله او همه ساكنان عوالم با خدا ارتباط برقرار كنند( ، زيرا ديدگان خدا را نمى‏بينند و گذر انديشه‏ها بر او نمى‏افتد و در قلمرو اسرار، گمان‏هاى پنهان همتايى براى او نمى‏يابد. خدايى غير آن فرمانرواى سامان‏بخش نيست.

خداوند، شهادت به نبوت رسول‏خداصلى الله عليه وآله را در كنار اعتراف به خداوندى خويش قرار داد، و چنان او را احترام و تكريم نمود كه هيچ مخلوقى به آن درجه از كرامت الهى نرسيد.

آرى، رسول‏خداصلى الله عليه وآله به دليل خصوصيات و صداقتش شايسته چنين مقام رفيعى بود. اين مقام و منزلت نصيب كسانى نمى‏شود كه متغيرالحال هستند، و پيوسته دگرگون مى‏شوند، و رشته محبت و دوستى را پاس نمى‏دارند، و در دام گمان‏ها گرفتار مى‏شوند.

خداوند فرمان داد تا بر او درود و صلوات بفرستيم، و اين گونه بر احترام و تكريم او افزوده، و آن صلوات‏ها را راهى براى اجابت دعاى دعاكنندگان قرار داد.

خداوند خود بر او صلوات فرستاد و گراميش داشت و شرافتش بخشيد، و چنان عظمتش داد كه آن را كرانه‏اى نيست و تا ابد چنين خواهد بود.

اما پس از پيامبرصلى الله عليه وآله، خداوند گروه خاصى را )براى جانشينى او( انتخاب نمود، و به آنان مقام رفيعى عنايت فرمود، و تا رتبه رسولش‏صلى الله عليه وآله بالا برد، و آنان را دعوت كنندگان به سوى خود قرار داد. راهنمايانى كه در طول قرن‏ها و طى زمان‏ها مردم را به سوى او هدايت كنند. آنان قبل از خلقت هر پديده‏اى به صورت نورهايى آفريده شدند، و خداوند آنان را به حمد و ستايش خود گويا ساخت، و شكر و تمجيد از خويش را به آنان الهام نمود، و آنان را حجت‏هايى قرار داد بر همه كسانى كه به ربوبيّت خداوند و عبوديّت خويشتن اعتراف دارند.

خداوند به وسيله آنان موجوداتى را كه توان سخن گفتن نداشتند گويا ساخت، تا با زبان‏هاى گوناگون به خداونديش اعتراف كنند، كه او بدون ترديد خالق و شكافنده آسمان‏ها و زمين است. خداوند آنان را بر آفرينش خويش گواه گرفت، و از ولايت امرش آنچه مى‏خواست به آنها سپرد، و آنان را تفسير كنندگان مشيّت خود و بيانگران اراده‏اش قرار داد.

)آنان مصداق اين آيه هستند: ( »هرگز در سخن بر خدا پيشى نمى‏گيرند و پيوسته به فرمان او عمل مى‏كنند خداوند اعمال امروز و آينده و اعمال گذشته آنها را مى‏داند و آنها جز براى كسى كه خداوند راضى )به شفاعت براى او( است شفاعت نمى‏كنند و از ترس او بيمناك‏اند« .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

البته گروهى از گمراهان و اراذل و اوباش باقى مانده‏اند، كه از هيچ ظلم و ستمى در حق مردم كوتاهى نمى‏كنند. خداوند آنان را نيز در سرزمينشان عذاب و آثارشان را نابود خواهد ساخت. نشانه‏هايشان را تباه، و به زودى حسرت را بدرقه كاروان زندگيشان مى‏نمايد، و به كسانى ملحق مى‏كند كه دست به جنايت گشودند و گردن‏كشى كردند، و در دين خدا دست بردند و احكام الهى را دگرگون ساختند. بدون ترديد نصرت الهى نازل مى‏شود و طومار دشمنان خدا را درهم مى‏پيچد، و خداوند لطيف و آگاه است.