۴٬۰۶۴
ویرایش
←نظر منافقين در مورد ابوذر[47]
| خط ۲۰۴: | خط ۲۰۴: | ||
اما بار ديگر وحى الهى - به خاطر مهلتى كه به ظالمين داده شده - نازل شد و آيه ۱۶ سوره قيامت را آورد: {{متن قرآن|لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ}}: «درباره او زبانت را به سخنى باز مكن كه درباره او عجله كرده باشى»، حكايت از آنكه هنوز از مهلت او مانده است. اين بود كه پيامبر صلى الله عليه و آله سكوت كرد و درباره او چيزى نفرمود.<ref>عوالم العلوم، ج ۳/۱۵، ص۱۲۵،۹۷،۹۶.</ref> | اما بار ديگر وحى الهى - به خاطر مهلتى كه به ظالمين داده شده - نازل شد و آيه ۱۶ سوره قيامت را آورد: {{متن قرآن|لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ}}: «درباره او زبانت را به سخنى باز مكن كه درباره او عجله كرده باشى»، حكايت از آنكه هنوز از مهلت او مانده است. اين بود كه پيامبر صلى الله عليه و آله سكوت كرد و درباره او چيزى نفرمود.<ref>عوالم العلوم، ج ۳/۱۵، ص۱۲۵،۹۷،۹۶.</ref> | ||
== نظر منافقين در مورد ابوذر<ref>واقعه قرآنى | == نظر منافقين در مورد ابوذر<ref>واقعه قرآنى غدير، ص۱۷۶ - ۱۸۲.</ref> == | ||
با ديدن معجزات اميرالمؤمنين عليه السلام پس از غدير و در [[مدینه]]، قلوب [[منافقین]] مرض بيشترى يافت، گذشته از مرض حسدى كه نسبت به پيامبر صلى الله عليه و آله و على عليه السلام داشتند. در اين باره خداوند آيات ۱۰ الى ۱۵ سوره بقره را نازل كرد: {{متن قرآن|فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ...}} | با ديدن معجزات اميرالمؤمنين عليه السلام پس از غدير و در [[مدینه]]، قلوب [[منافقین]] مرض بيشترى يافت، گذشته از مرض حسدى كه نسبت به پيامبر صلى الله عليه و آله و على عليه السلام داشتند. در اين باره خداوند آيات ۱۰ الى ۱۵ سوره بقره را نازل كرد: {{متن قرآن|فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ...}} | ||