آیات آزمون الهی در غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

برخی محققان، غدير را آزمونی الهى دانسته‌اند كه در بستر آزادى و انتخاب انسان شكل گرفته است؛ آنان این آزادی را لازمه [[هدایت]] دانسته‌اند: {{قرآن|إِنَّا هَدَيْنَاهُ السَّبِيلَ إِمَّا شَاكِرًا وَإِمَّا كَفُورًا|ترجمه=ما راه را به او نشان داديم، خواه شاكر باشد (و پذيرا گردد) يا ناسپاس}}<ref>انسان/۳.</ref> از نظر این محققان این آزادی در مسیر هدایت موجب شد تا انسان با كمالِ آزادى در انتخاب راه مستقيم و سعادت، غدير را برگزيند يا راه [[سقیفه]] و گمراهى و [[شقاوت]] را.  

پيمان غدير در شرايطى بسته شد كه شياطين و منافقانى به كمين نشسته بودند كه همچون خفاشان شب‏ پرست منتظر غروب آفتاب رسالت بودند؛ تا عرصه را از دست آفتاب ولايت بربايند و دنيا را در ظلمت جهل و عناد و گمراهى خويش فرو برند، و دوران تاريک غيبت و حرمان از مولاى مهربان را شكل دهند.

 

اما پديد آورنده غدیر خداى مهربان در آن روز، كفرورزان را از دين حق -  كه همان ولايت اميرالمؤمنين‏ عليه السلام است -  نااميد و مأیوس كرد و فرمود:

 

 

در آن روز خداى متعال رهپويان غدير را با پنج مژده مسرور ساخت: [[اکمال دین]]، اتمام نعمت، رضا و خشنودى خداى رحمن، اهانت به [[شیطان]]، نااميدى و يأس منكران.