ابراهیم علیه السلام: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
==آيه «الَّذِينَ آمَنُوا وَ لَمْ يَلْبِسُوا إِيمانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولئِكَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَ هُمْ مُهْتَدُونَ»<ref>انعام/۸۲. غدیر در قرآن: ج۲ ص۵۸-۵۹.</ref>==
==<big>آيه «الَّذِينَ آمَنُوا وَ لَمْ يَلْبِسُوا إِيمانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولئِكَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَ هُمْ مُهْتَدُونَ»<ref>انعام/۸۲. غدیر در قرآن: ج۲ ص۵۸-۵۹.</ref></big>==
<big>در [[غدير]] ۱۸ آيه [[قرآن]] به صراحت تفسير شده است؛ به اين معنى كه پيامبر صلى الله عليه وآله متن آيه را جداگانه در [[خطبه]] بيان فرموده و قبل يا بعد از آن به تفسيرش پرداخته است. اين موارد در مقابل آياتى است كه به صورت تضمين در كلام و [[اقتباس]] در خطابه حضرت آمده است.</big>
<big>در [[غدير]] ۱۸ آيه [[قرآن]] به صراحت [[تفسیر]] شده است؛ به اين معنى كه پيامبر صلى الله عليه وآله متن آيه را جداگانه در [[خطبه]] بيان فرموده و قبل يا بعد از آن به تفسيرش پرداخته است. اين موارد در مقابل آياتى است كه به صورت تضمين در كلام و [[اقتباس]] در خطابه حضرت آمده است.</big>
 
 


<big>يكى از اين آيات، آيه ۸۲ [[سوره انعام]] است:</big>
<big>يكى از اين آيات، آيه ۸۲ [[سوره انعام]] است:</big>
خط ۳۰: خط ۲۸:
<big>نتيجه گيرى از اين فرهنگ ابراهيمى در آيه ‏اى است كه پيامبر صلى الله عليه و آله در توصيف شيعيان على‏ عليه السلام فرموده و آن ايمان خالص و بدون شک و شبهه و بدون ظلم و با حفظ فكرى عادلانه و قضاوتى صحيح در عمق درون است كه هم امنيت فكرى آن و هم هدايتش ضمانت شده است.</big>
<big>نتيجه گيرى از اين فرهنگ ابراهيمى در آيه ‏اى است كه پيامبر صلى الله عليه و آله در توصيف شيعيان على‏ عليه السلام فرموده و آن ايمان خالص و بدون شک و شبهه و بدون ظلم و با حفظ فكرى عادلانه و قضاوتى صحيح در عمق درون است كه هم امنيت فكرى آن و هم هدايتش ضمانت شده است.</big>


== آيه «وَ جَعَلَها كَلِمَةً باقِيَةً فِى عَقِبِهِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ»<ref>زخرف/۲۸. غدیر در قرآن: ج۲ ص۴۷، ۴۸، ۲۲۱، ۲۲۲.</ref>==
== <big>آيه «وَ جَعَلَها كَلِمَةً باقِيَةً فِى عَقِبِهِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ»<ref>زخرف/۲۸. غدیر در قرآن: ج۲ ص۴۷، ۴۸، ۲۲۱، ۲۲۲.</ref></big>==
<big>در غدير ۱۸ آيه قرآن به صراحت تفسير شده است؛ به اين معنى كه پيامبر صلى الله عليه و آله متن آيه را جداگانه در خطبه بيان فرموده و قبل يا بعد از آن به تفسيرش پرداخته است.</big>
<big>در غدير ۱۸ آيه قرآن به صراحت تفسير شده است؛ به اين معنى كه پيامبر صلى الله عليه و آله متن آيه را جداگانه در خطبه بيان فرموده و قبل يا بعد از آن به تفسيرش پرداخته است.</big>


خط ۶۲: خط ۶۰:


<big>بسيار جالب است كه آيات قرآن پشتيبانِ اين اوامر غديرى است كه مستقيماً در كلام پيامبر صلى الله عليه و آله بدان ها استشهاد شده است. آياتى كه به اين عنوان در غدير به صورت تركيب و تضمين در كلام حضرت ديده مى‏ شود ۱۰ آيه است، كه يكى از آنها آيه ۲۸ سوره زخرف است:</big>
<big>بسيار جالب است كه آيات قرآن پشتيبانِ اين اوامر غديرى است كه مستقيماً در كلام پيامبر صلى الله عليه و آله بدان ها استشهاد شده است. آياتى كه به اين عنوان در غدير به صورت تركيب و تضمين در كلام حضرت ديده مى‏ شود ۱۰ آيه است، كه يكى از آنها آيه ۲۸ سوره زخرف است:</big>


<big>«وَ جَعَلَها كَلِمَةً باقِيَةً فِى عَقِبِهِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ»:</big>
<big>«وَ جَعَلَها كَلِمَةً باقِيَةً فِى عَقِبِهِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ»:</big>


<big>«آن را موضوعى باقى در نسل او قرار داد تا شايد باز گردند».</big>
<big>«آن را موضوعى باقى در نسل او قرار داد تا شايد باز گردند».</big>


<big>اين آيه از چهار بُعد قابل بررسى است:</big>
<big>اين آيه از چهار بُعد قابل بررسى است:</big>
خط ۱۰۰: خط ۹۵:
<big>امام صادق‏ عليه السلام درباره اين آيه فرمود: منظور امامت است كه خداوند آن را تا روز قيامت در نسل حسين ‏عليه السلام باقى گذارده است.</big><ref>بحار الانوار: ج ۲۵ ص ۲۶۰ ح ۲۵.</ref>
<big>امام صادق‏ عليه السلام درباره اين آيه فرمود: منظور امامت است كه خداوند آن را تا روز قيامت در نسل حسين ‏عليه السلام باقى گذارده است.</big><ref>بحار الانوار: ج ۲۵ ص ۲۶۰ ح ۲۵.</ref>


== آيه «وَ لَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ أَكْثَرُ الْأَوَّلِينَ»<ref>صافّات/۷۱. غدير در قرآن: ج۲ ص۲۸۷، ۳۰۰.</ref>==
== <big>آيه «وَ لَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ أَكْثَرُ الْأَوَّلِينَ»<ref>صافّات/۷۱. غدير در قرآن: ج۲ ص۲۸۷، ۳۰۰.</ref></big>==
<big>بزرگ‏ترين امتحان بشريت در غدير مطرح شد. امتحانى همه جانبه كه [[اتمام حجت]] آن به نحو اكمل انجام گرفت و براى هيچ كس به هيچ دليل و بهانه ‏اى راه گريز نماند.</big>
<big>بزرگ‏ترين امتحان بشريت در غدير مطرح شد. امتحانى همه جانبه كه [[اتمام حجت]] آن به نحو اكمل انجام گرفت و براى هيچ كس به هيچ دليل و بهانه ‏اى راه گريز نماند.</big>


خط ۱۱۴: خط ۱۰۹:


<big>«قبل از آنان اكثر پيشينيان گمراه شدند».</big>
<big>«قبل از آنان اكثر پيشينيان گمراه شدند».</big>


<big>در اينجا اين آيه از دو بُعد قابل بررسى است:</big>
<big>در اينجا اين آيه از دو بُعد قابل بررسى است:</big>
خط ۱۳۱: خط ۱۲۴:
<big>«إِذْ قالَ إِبْراهِيمُ لِأَبِيهِ وَ قَوْمِهِ إِنَّنِى بَراءٌ مِمَّا تَعْبُدُونَ»<ref>زخرف/۲۶. </ref>: «آنگاه كه ابراهيم به پدر و قومش گفت: من از آنچه شما مى ‏پرستيد بيزارم».</big>
<big>«إِذْ قالَ إِبْراهِيمُ لِأَبِيهِ وَ قَوْمِهِ إِنَّنِى بَراءٌ مِمَّا تَعْبُدُونَ»<ref>زخرف/۲۶. </ref>: «آنگاه كه ابراهيم به پدر و قومش گفت: من از آنچه شما مى ‏پرستيد بيزارم».</big>


<big>براى توضيح بيشتر مراجعه شود به عنوان: [[اكثريت]] / [[آيه «وَ لَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ أَكْثَرُ الْأَوَّلِينَ»]].</big>


== تقارن روز نجات حضرت ابراهيم‏ عليه السلام از آتش با غدير<ref>اسرار غدیر: ص۲۴۱-۲۴۳. چهارده قرن با غدیر: ص۲۳۱، ۲۳۲.</ref>==
<big>براى توضيح بيشتر مراجعه شود به عنوان: [[اکثریت]] / آيه «وَ لَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ أَكْثَرُ الْأَوَّلِينَ».</big>
 
== <big>تقارن روز نجات حضرت ابراهيم‏ عليه السلام از آتش با غدير<ref>اسرار غدیر: ص۲۴۱-۲۴۳. چهارده قرن با غدیر: ص۲۳۱، ۲۳۲.</ref></big>==
<big>در آن روز از ايام سال كه مقارن با روز غدير بوده است وقايع بسيار مهمى در عالم خلقت و در تكوين جهان رخ داده، همان طور كه انبياء نيز برنامه‏ هاى مهم خود را در اين روز انجام داده ‏اند.</big>
<big>در آن روز از ايام سال كه مقارن با روز غدير بوده است وقايع بسيار مهمى در عالم خلقت و در تكوين جهان رخ داده، همان طور كه انبياء نيز برنامه‏ هاى مهم خود را در اين روز انجام داده ‏اند.</big>


<big>اين به خاطر ارزشى است كه صاحب اين روز يعنى اميرالمؤمنين‏ عليه السلام به آن داده است و حاكى از آن است كه واقعه ‏اى مهم ‏تر از آن در تاريخ عالم نبوده است كه سعى شده ساير وقايع با آن مقارن گردد و از مباركى اين روز طلب بركت و يُمن شود.</big>
<big>اين به خاطر ارزشى است كه صاحب اين روز يعنى اميرالمؤمنين‏ عليه السلام به آن داده است و حاكى از آن است كه واقعه ‏اى مهم ‏تر از آن در تاريخ عالم نبوده است كه سعى شده ساير وقايع با آن مقارن گردد و از مباركى اين روز طلب بركت و يُمن شود.</big>


<big>يكى از روزهاى حساس از تاريخ انبياء عليهم السلام كه مقارن روز غدير بوده، روز نجاتِ حضرت ابراهيم‏ عليه السلام از آتش است.</big><ref>بحارالانوار: ج۳۷ ص۱۶۳. عوالم العلوم: ج۳/۱۵ ص۲۱۲، ۲۲۲.</ref>
<big>يكى از روزهاى حساس از تاريخ انبياء عليهم السلام كه مقارن روز غدير بوده، روز نجاتِ حضرت ابراهيم‏ عليه السلام از آتش است.<ref>بحارالانوار: ج۳۷ ص۱۶۳. عوالم العلوم: ج۳/۱۵ ص۲۱۲، ۲۲۲.</ref></big>


== صحیفۀ ابراهیم علیه السلام از ودایع امامت<ref>غدیر در قرآن: ج۱ ص۴۳۵.</ref>==
== <big>صحیفۀ ابراهیم علیه السلام از ودایع امامت<ref>غدیر در قرآن: ج۱ ص۴۳۵.</ref></big>==
<big>پس از اتمام اعمال حج و بازگشت به [[مكه]]<ref>از نظر ترتيب زمانى اگر چه اين آيات مربوط به وقايعى است كه در مكه قبل از حركت به سوى غدير رخ داده، اما از آنجا كه ادامه آن تا ورود به مدينه است، در اينجا قرار داده شد. </ref>، خداوند رسماً دستور ابلاغ ولايت را بر پيامبر صلى الله عليه و آله نازل كرد.</big>
<big>پس از اتمام اعمال حج و بازگشت به [[مکه]]<ref>از نظر ترتيب زمانى اگر چه اين آيات مربوط به وقايعى است كه در مكه قبل از حركت به سوى غدير رخ داده، اما از آنجا كه ادامه آن تا ورود به مدينه است، در اينجا قرار داده شد. </ref>، خداوند رسماً دستور ابلاغ ولايت را بر پيامبر صلى الله عليه و آله نازل كرد.</big>


<big>اولين مرحله جدّى از مسئله ولايت در همين روز آغاز مى ‏شود. قبل از اعلام و ابلاغ ولايت على ‏عليه السلام به مردم، بايد [[ودايع نبوت و امامت]] به على‏ عليه السلام سپرده شود.</big>
<big>اولين مرحله جدّى از مسئله ولايت در همين روز آغاز مى ‏شود. قبل از اعلام و ابلاغ ولايت على ‏عليه السلام به مردم، بايد ودايع نبوت و امامت به على‏ عليه السلام سپرده شود.</big>


<big>پيامبر صلى الله عليه و آله مجلسى خصوصى با على ‏عليه السلام تشكيل مى‏ دهد كه احدى در آن راه ندارد.</big>
<big>پيامبر صلى الله عليه و آله مجلسى خصوصى با على ‏عليه السلام تشكيل مى‏ دهد كه احدى در آن راه ندارد.</big>


<big>اين ودايع دو قسم ‏اند: ودايع معنوى و ودايع مادى. از جمله ودايع مادى صحيفه ابراهيم‏ عليه السلام است.</big><ref>بحارالانوار: ج۲۶ ص۲۰۱-۲۲۲.</ref>
<big>اين ودايع دو قسم ‏اند: ودايع معنوى و ودايع مادى. از جمله ودايع مادى صحيفه ابراهيم‏ عليه السلام است.<ref>بحارالانوار: ج۲۶ ص۲۰۱-۲۲۲.</ref></big>


== <big>پانویس</big> ==
== <big>پانویس</big> ==