|
|
| خط ۶: |
خط ۶: |
|
| |
|
| == تحلیل اعتقادی چرایی استفاده از آیه == | | == تحلیل اعتقادی چرایی استفاده از آیه == |
| برخی محققان در تحلیل اعتقادی استفاده از این آیه در متن [[صحیفه ملعونه دوم|صحیفه دوم]] توسط اصحاب [[سقیفه]] چنین گفته‌اند: يک آيه كلى را در برابر كلام صريح پيامبر صلى الله عليه و آله درباره غدیر قرار دادن به‌معناى جسارت به ساحت مقدس خدا و رسول اوست. خداوند كه خلافت را منحصر در دوازده امام علیهم السلام کرده در واقع آنان را با تقواترين مردم هر زمان معرفى کرده است. این در حالی است که در تاریخ سند و ادعایی به دست داده نشده که کسانی از اصحاب سقیفه یا خلفای بنی‌امیه و بنی‌عباس از ائمه علیهم السلام با تقواتر بوده باشند. | | برخی محققان در تحلیل اعتقادی استفاده از آیه ۱۳ حجرات در متن [[صحیفه ملعونه دوم|صحیفه دوم]] توسط اصحاب [[سقیفه]] چنین گفته‌اند: يک آيه كلى را در برابر كلام صريح پيامبر صلى الله عليه و آله درباره غدیر قرار دادن به‌معناى جسارت به ساحت مقدس خدا و رسول اوست. خداوند كه خلافت را منحصر در دوازده امام علیهم السلام کرده در واقع آنان را با تقواترين مردم هر زمان معرفى کرده است. این در حالی است که در تاریخ سند و ادعایی به دست داده نشده که کسانی از اصحاب سقیفه یا خلفای بنی‌امیه و بنی‌عباس از ائمه علیهم السلام با تقواتر بوده باشند. |
|
| |
|
| با اين مقدمه ببينيم اصحاب صحيفه در اين باره چه پيش بينى در نوشته خود نموده اند:
| | صحيفه ملعونه دوم اساس‌نامه سقيفه بود كه به‌عنوان يک برنامه دائمى بر ضد غدير و امامان برگزيده الهى تنظيم شد؛ به همين جهت، براى فريب مردم به آيات قرآن استشهاد كردند و از پايههاى مسلَّم اسلام به‌عنوان ابزارى بر ضد فرمان‌های الهى استفاده کردند.<ref>واقعه قرآنى غدير، ص۱۹۳؛ ژرفاى غدير، ص۱۷۶؛ غدير در قرآن، ج۲، ص۱۲۵.</ref> |
| | |
| اگر كسى ادعا كند كه او مستحق خلافت و امامت به دليل خويشاوندى با پيامبر است و خلافت منحصر در او و فرزندانش مى باشد، يعنى فرزند از پدر خلافت را ارث مى برد و اين در هر زمانى ادامه دارد و هيچ كس جز آنان صلاحيت ندارد و تا روز قيامت سزاوار آنهاست؛ چنين كسى هم دروغ گفته است هر چند كه نسب خويشاوندى نزديكى با پيامبر داشته باشد! زيرا خداوند فرموده است - و كلام خدا بر همه حاكم است - :{{قرآن|اِنَّ اَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ اَتْقاكُمْ}}<ref>حجرات / ۱۳.</ref>:«با ارزش ترين شما نزد خداوند با تقواترين شماست».
| |
| | |
| به تعبير ديگر: صحيفه ملعونه دوم، اساس نامه سقيفه بود كه به عنوان يک قانون نامه دائمى بر ضد غدير و امامان برگزيده الهى تنظيم شد.
| |
| | |
| به همين جهت براى فريب مردم آن روز و نسل هاى آينده، با حيله گرى تمام در آن به آيات قرآن استشهاد كردند و از پايه هاى مسلَّم اسلام به عنوان ابزارى بر ضد فرامين الهى استفاده كامل نمودند. | |
| | |
| اين نهايت فتنه گرى اصحاب سقيفه را مى رساند كه اينچنين آينده هاى دور و نزديک پيروان خود را پيشبينى كرده اند.
| |
| | |
| از جمله سوء استفاده از آيه تقوى است؛ در حالى كه آيه كلى «إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّه أَتْقاكُمْ» را در برابر كلام صريح پيامبر صلى الله عليه و آله در غدير قرار دادن به معناى جسارت به ساحت مقدس خدا و رسول است.
| |
| | |
| خداوند كه خلافت را منحصر در دوازده امام فرموده در واقع آنان را با تقوى ترين مردم هر زمان معرفى نموده است. واقعاً بايد پرسيد: كداميک از خلفاى سقيفه نشان دادند كه باتقواترين مردم هستند؟
| |
| | |
| و بايد سؤال كرد: در زمان هر يک از ائمه عليهم السلام چه كسى را با تقوى تر از آن امام معصوم مى توان يافت؟<ref>واقعه قرآنى غدير، ص۱۹۳؛ ژرفاى غدير، ص۱۷۶؛ غدير در قرآن، ج۲، ص۱۲۵.</ref>
| |
|
| |
|
| == پانویس == | | == پانویس == |
