۱۰٬۵۶۷
ویرایش
آيه ۱۵ یونس و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
با تصريح روايات بر نزول آيه ۱۵ یونس در مورد اعلان ولايت در غدير، كلمهاى كه در آیه منطبق بر اميرالمؤمنين عليه السلام مىشود كلمه «قرآن» است؛ چرا كه از قول دشمنان على عليه السلام مى‌فرمايد: «قرآنى غير از اين بياور». امام صادق عليه السلام نيز در تفسير آيه مى‌فرمايد: منظور اميرالمؤمنين عليه السلام است.<ref>تفسير القمى، ج۱، ص۳۱۰؛ بحارالانوار، ج۳۶، ص۱۴۸، ح۱۲۵. </ref> اين معناى قرآن ناطق بودن اميرالمؤمنين عليه السلام و معادل‌بودن او با قرآن است كه در [[حدیث ثقلین فراز حساس خطبه غدیر|حدیث ثقلین]] بيان شده، آنجا كه پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمود: من در ميان شما دو چيز گران‌بها باقى مىگذارم كه اگر به آن دو تمسک كنيد، هرگز گمراه نمىشويد: كتاب خدا و اهل بيتم. خداوند لطيف خبير به من سپرده كه اين دو از يكديگر جدا نمى‌شوند تا بر سر حوض كوثر بر من وارد شوند مانند اين دو (حضرت دو انگشت سبابه خود را كنار يكديگر قرار دادند)، نه مانند اين دو (حضرت انگشت سبابه و وسط را نشان دادند).<ref>کتاب سلیم بن قیس الهلالی، ص۵۹.</ref> | با تصريح روايات بر نزول آيه ۱۵ یونس در مورد اعلان ولايت در غدير، كلمهاى كه در آیه منطبق بر اميرالمؤمنين عليه السلام مىشود كلمه «قرآن» است؛ چرا كه از قول دشمنان على عليه السلام مى‌فرمايد: «قرآنى غير از اين بياور». امام صادق عليه السلام نيز در تفسير آيه مى‌فرمايد: منظور اميرالمؤمنين عليه السلام است.<ref>تفسير القمى، ج۱، ص۳۱۰؛ بحارالانوار، ج۳۶، ص۱۴۸، ح۱۲۵. </ref> اين معناى قرآن ناطق بودن اميرالمؤمنين عليه السلام و معادل‌بودن او با قرآن است كه در [[حدیث ثقلین فراز حساس خطبه غدیر|حدیث ثقلین]] بيان شده، آنجا كه پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمود: من در ميان شما دو چيز گران‌بها باقى مىگذارم كه اگر به آن دو تمسک كنيد، هرگز گمراه نمىشويد: كتاب خدا و اهل بيتم. خداوند لطيف خبير به من سپرده كه اين دو از يكديگر جدا نمى‌شوند تا بر سر حوض كوثر بر من وارد شوند مانند اين دو (حضرت دو انگشت سبابه خود را كنار يكديگر قرار دادند)، نه مانند اين دو (حضرت انگشت سبابه و وسط را نشان دادند).<ref>کتاب سلیم بن قیس الهلالی، ص۵۹.</ref> | ||
=== آسمانى بودن غدير === | |||
سه | سه قسمت در آیه ۱۵ سوره یونس ارتباط غدير با وحى را از جوانب مختلف تأیید می‌کند و هر يک از آنها دليلی بر آسمانى‌بودن غدير است. اين سه قسمت چنین تحلیل شده‌اند: | ||
==== | ==== اول: برنامه ربّانى پيامبر صلى الله عليه و آله ==== | ||
{{متن عربی| | «من حق ندارم آن را از پيش خود تبديل نمايم». اين جمله ناظر به برنامه ربّانى پيامبر صلى الله عليه و آله برای رسالت خويش است: اینکه در همه موارد معارف و احكام اسلام - بدون استثناء- از خود سخن نمى‌گويد؛ او امين پروردگار است كه هرگز در وحی الهی تغييرى نمىدهد. بنابراين با قاطعيت به همه اهل جهان اعلام شده كه غدير يک امر الهى است كه هيچ كس قادر به تغيير و تبديل آن نيست و انجام هر تغييرى در آن، از سوى هر كس، مخالفت مستقيم با فرمان خداست. پس کار اهل [[سقیفه]] و اتباع آنان {{متن عربی|تبديل مِنْ تِلْقاءِ نَفْس}} (تغییر به دلخواه) است كه حتى شخص پيامبر صلى الله عليه و آله خود را از آن برئ مىداند. | ||
اين جمله | ==== دوم: وَحْيانى بودن غدير ==== | ||
«من تابع نيستم، مگر آنچه بر من وحى مىشود». اين جمله صراحت در وحيانى‌بودن غدير دارد. گذشته از عبارت {{متن عربی|يُوحى إِلَىَّ}} كه تصريح به حضور وحى در غدير است، كلمه {{متن عربی|أَتَّبِعُ}} اين معنى را محكم‌تر مى‌كند كه اصلاً براى پيامبر خدا راه ديگرى وجود ندارد؛ يعنى اگر پيرو وحى نباشد، پس ناچار پيرو انسانها خواهد بود يا از هواى نفس خويش سخن خواهد گفت. گويا حضرت با قاطعيت مى‌فرمايد: من تابع وحى هستم و بس. من هيچ منبعى جز وحى براى رسالتم ندارم. من از غير آنچه خدا به‌وسيله وحى بر من نازل مى‌كند مطلب ديگرى براى ابلاغ به مردم ندارم. اين قسمت آيه تداعى‌كننده قسمت اول [[آيه ۶۷ مائده و غدیر|آیه تبلیغ]] است كه می‌گوید آنچه درباره غدير تبليغ مىكنى از جانب خداوند نازل شده است. | |||
==== سوم: حُجَج منتخب خدا ==== | |||
«من اگر از امر پروردگارم سرپيچى كنم، از عذاب روز عظيمى مىترسم». اين جمله ناظر به اين است كه حجج الهى بندگان منتخب خدا هستند كه هرگز تخطى از امر الهى در رسالتشان ندارند. خوفى كه آنان از خدا دارند از همه بندگان بالاتر است و این مانع سرپيچى آنان از امر الهى است. درباره غدير معناى اين جمله چنين مىشود كه وقتى ولايت على عليه السلام از طرف خداست و من حق تغيير آن را ندارم، يک راه مى‌ماند و آن اينكه عصيان پروردگار نمايم و آن را تبديل کنم؛ در حالى كه من از عذاب الهى وحشت دارم و خداترسى اين اجازه را به من نمىدهد. اين قسمت آيه تداعى‌كننده قسمت دوم [[آيه تبليغ و غدیر|آيه تبليغ]] است كه فرمود: {{قرآن|وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ}}: «اگر ولايت را ابلاغ نكنى رسالت خدا را نرسانده اى»، و پيامبر صلى الله عليه و آله در شرح آن فرمود: | |||
اين جمله ناظر به اين است كه حجج الهى بندگان منتخب خدا هستند كه هرگز تخطى از امر الهى در رسالتشان | |||
درباره غدير معناى اين جمله چنين | |||
اين | |||
آنچه خدا به من وحى كرده ادا مى نمايم از خوف اينكه مبادا اگر انجام ندهم عذابى از او بر من فرود آيد كه هيچ كس نتواند آن را دفع كند.<ref>در اين باره مراجعه شود به كتاب: اسرار غدير: ص ۱۳۸ بخش ۲.</ref> | آنچه خدا به من وحى كرده ادا مى نمايم از خوف اينكه مبادا اگر انجام ندهم عذابى از او بر من فرود آيد كه هيچ كس نتواند آن را دفع كند.<ref>در اين باره مراجعه شود به كتاب: اسرار غدير: ص ۱۳۸ بخش ۲.</ref> | ||