پرش به محتوا

آيه ۴۷ نساء و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - '<references />' به '{{پانویس}}')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
== «يا أَيُّهَا الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ . آمِنُوا بِما نَزَّلْنا مُصَدِّقاً لِما مَعَكُمْ...»<ref>نساء /  ۴۷. غدير در قرآن: ج ۲ ص ۶۹ - ۷۲.</ref> ==
== «يا أَيُّهَا الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ . آمِنُوا بِما نَزَّلْنا مُصَدِّقاً لِما مَعَكُمْ...»<ref>نساء /۴۷؛غدير در قرآن: ج ۲ ص ۶۹-۷۲.</ref> ==
در غدير ۱۸ آيه قرآن به صراحت [[تفسیر آیات در خطابه غدیر|تفسیر]] شده است؛ به اين معنى كه پيامبر صلى الله عليه و آله متن آيه را جداگانه در خطبه بيان فرموده و قبل يا بعد از آن به تفسيرش پرداخته است.
در غدير ۱۸ آيه قرآن به صراحت [[تفسیر آیات در خطابه غدیر|تفسیر]] شده است؛ به اين معنى كه پيامبر صلى الله عليه و آله متن آيه را جداگانه در خطبه بيان فرموده و قبل يا بعد از آن به تفسيرش پرداخته است.


اين موارد در مقابل آياتى است كه به صورت تضمين در كلام و [[اقتباس]] در خطابه حضرت آمده است.
اين موارد در مقابل آياتى است كه به صورت تضمين در كلام و اقتباس در خطابه حضرت آمده است.


يكى از اين آيات، آيه ۴۷ سوره نساء است:
يكى از اين آيات، آيه ۴۷ سوره نساء است:


{{قرآن|يا أَيُّهَا الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ، آمِنُوا بِما نَزَّلْنا مُصَدِّقاً لِما مَعَكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَطْمِسَ وُجُوهاً فَنَرُدَّها عَلى أَدْبارِها أَوْ نَلْعَنَهُمْ كَما لَعَنَّا أَصْحابَ السَّبْتِ}} :
{{قرآن|يا أَيُّهَا الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ، آمِنُوا بِما نَزَّلْنا مُصَدِّقاً لِما مَعَكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَطْمِسَ وُجُوهاً فَنَرُدَّها عَلى أَدْبارِها أَوْ نَلْعَنَهُمْ كَما لَعَنَّا أَصْحابَ السَّبْتِ}}:


«اى كسانى كه كتاب به آنان داده شده، ايمان آوريد به آنچه نازل كرديم كه تأييد مى ‏كند آنچه همراه شماست، قبل از آنكه هلاک نماييم صورت‏ هايى را و آنها را به پشت برگردانيم يا آنان را مانند اصحاب سبت لعنت كنيم» .
«اى كسانى كه كتاب به آنان داده شده، ايمان آوريد به آنچه نازل كرديم كه تأييد مى ‏كند آنچه همراه شماست، قبل از آنكه هلاک نماييم صورت‏ هايى را و آنها را به پشت برگردانيم يا آنان را مانند اصحاب سبت لعنت كنيم» .
خط ۱۳: خط ۱۳:


=== متن خطبه غدير ===
=== متن خطبه غدير ===
{{متن عربی|مَعاشِرَ النّاسِ، «آمِنُوا بِاللَّه وَ رَسُولِهِ و النور الذى انزل معه مِنْ قَبْلِ أَنْ نَطْمِسَ وُجُوهاً فَنَرُدَّها عَلى أَدْبارِها أَوْ نَلْعَنَهُمْ كَما لَعَنَّا أَصْحابَ السَّبْتِ» . بِاللَّه ما عَنى بِهذِهِ الْآيَةِ الاّ قَوْماً مِنْ اصْحابى اعْرِفُهُمْ بِاسْمائِهِمْ وَ انْسابِهِمْ، وَ قَدْ امِرْتُ بِالصَّفْحِ عَنْهُمْ}}:
{{متن عربی|مَعاشِرَ النّاسِ، «آمِنُوا بِاللَّه وَ رَسُولِهِ و النور الذى انزل معه}}:{{متن قرآن|مِنْ قَبْلِ أَنْ نَطْمِسَ وُجُوهاً فَنَرُدَّها عَلى أَدْبارِها أَوْ نَلْعَنَهُمْ كَما لَعَنَّا أَصْحابَ السَّبْتِ»}}{{متن عربی|بِاللَّه ما عَنى بِهذِهِ الْآيَةِ الاّ قَوْماً مِنْ اصْحابى اعْرِفُهُمْ بِاسْمائِهِمْ وَ انْسابِهِمْ، وَ قَدْ امِرْتُ بِالصَّفْحِ عَنْهُمْ}}


اى مردم، ايمان آوريد به خدا و رسولش و نورى كه همراه او نازل شده است قبل از آنكه هلاک نماييم صورت‏ هايى را و آنها را به پشت برگردانيم يا آنان را مانند اصحاب سبت لعنت كنيم.
اى مردم، ايمان آوريد به خدا و رسولش و نورى كه همراه او نازل شده است قبل از آنكه هلاک نماييم صورت‏ هايى را و آنها را به پشت برگردانيم يا آنان را مانند اصحاب سبت لعنت كنيم.
خط ۳۳: خط ۳۳:
اين كار بدون حضور ماهی گيران در روز شنبه به وقوع مى‏ پيوست و ماهيان در آن گودال‏ ها مى‏ ماندند تا روز يكشنبه كه مردم مى‏ آمدند و آنها را مى ‏گرفتند، و ادعا مى‏ كردند ما مخالف حكم خدا كارى نكرده ‏ايم و روز شنبه ماهى نگرفته ‏ايم!<ref>بحار الانوار: ج ۱۴ ص ۵۶ ح ۱۳.</ref>
اين كار بدون حضور ماهی گيران در روز شنبه به وقوع مى‏ پيوست و ماهيان در آن گودال‏ ها مى‏ ماندند تا روز يكشنبه كه مردم مى‏ آمدند و آنها را مى ‏گرفتند، و ادعا مى‏ كردند ما مخالف حكم خدا كارى نكرده ‏ايم و روز شنبه ماهى نگرفته ‏ايم!<ref>بحار الانوار: ج ۱۴ ص ۵۶ ح ۱۳.</ref>


موعظه هيچ كس در اينان اثر نمى‏ كرد. عده ‏اى مى‏ گفتند: چرا موعظه مى‏ كنيد قومى را كه مستحق عذابند؟ در پاسخ مى ‏گفتند: براى آنكه نزد خدا معذور باشيم و به اميد آنكه از كار خود باز گردند.<ref>اعراف /  ۱۶۳.</ref> عاقبتِ اصحاب سبت لعنت و دورى از رحمت خدا بود، تا جايى كه خداوند آنان را مسخ نمود و از انسانيت بيرون برد.<ref>بقره /  ۶۵ .</ref>
موعظه هيچ كس در اينان اثر نمى‏ كرد. عده ‏اى مى‏ گفتند: چرا موعظه مى‏ كنيد قومى را كه مستحق عذابند؟ در پاسخ مى ‏گفتند: براى آنكه نزد خدا معذور باشيم و به اميد آنكه از كار خود باز گردند.<ref>اعراف/۱۶۳.</ref> عاقبتِ اصحاب سبت لعنت و دورى از رحمت خدا بود، تا جايى كه خداوند آنان را مسخ نمود و از انسانيت بيرون برد.<ref>بقره/۶۵ .</ref>


=== تحليل اعتقادى ===
=== تحليل اعتقادى ===
در اين فرازِ خطبه، پيامبرصلى الله عليه وآله قسم ياد مى ‏كند كه منظور از اين آيه و آن گروهى كه مانند اصحاب سبت لعنت شده ‏اند گروهى از اصحاب من هستند؛ و در فقرات بعدى تصريح مى‏ فرمايد كه آنان اصحاب صحيفه ملعونه ‏اند. <ref>اسرار غدير: ص ۱۴۹ بخش ۶ .</ref> چه مشابهتى در اعمال و رفتار اين دو گروه وجود دارد كه خداوند از ميان لعنت شدگان، اصحاب سبت را نام مى‏ برد؟
در اين فرازِ خطبه، پيامبرصلى الله عليه وآله قسم ياد مى ‏كند كه منظور از اين آيه و آن گروهى كه مانند اصحاب سبت لعنت شده ‏اند گروهى از اصحاب من هستند؛ و در فقرات بعدى تصريح مى‏ فرمايد كه آنان اصحاب صحيفه ملعونه ‏اند.<ref>اسرار غدير: ص ۱۴۹ بخش ۶ .</ref> چه مشابهتى در اعمال و رفتار اين دو گروه وجود دارد كه خداوند از ميان لعنت شدگان، اصحاب سبت را نام مى‏ برد؟


چه شباهتى بين اهل سقيفه و اصحاب سبت بالاتر از اينكه با پوشش دين و به نام اسلام، بدعت ‏ها را جايگزين فرامين الهى نمودند؛ و در همه موارد با اينكه رو در روى خدا ايستاده بودند با كمال وقاحت نشان دفاع از پيامبرصلى الله عليه وآله و دين او را بر پيشانى خود بسته بودند؟!
چه شباهتى بين اهل سقيفه و اصحاب سبت بالاتر از اينكه با پوشش دين و به نام اسلام، بدعت ‏ها را جايگزين فرامين الهى نمودند؛ و در همه موارد با اينكه رو در روى خدا ايستاده بودند با كمال وقاحت نشان دفاع از پيامبرصلى الله عليه وآله و دين او را بر پيشانى خود بسته بودند؟!
خط ۴۲: خط ۴۲:
اگر آنان بر سرِ گرفتنِ ماهى و رسيدن به مال دنيا متوسل به چنان نيرنگ‏ هايى مى ‏شدند، اهل سقيفه براى محو نام على بن ابى‏ طالب‏ عليه السلام و خاندانش و باز گرداندن مردم به جاهليت حيله‏ هاى آن چنانى را به كار مى‏ گرفتند. اگر لعنت و دورى آنان از رحمت الهى با مسخ شدن پايان يافت، اهل سقيفه مستحق سزايى هستند كه اين جهان ظرفيت انعكاسش را ندارد، و در برزخ و قيامت اثر آن ظاهر شده و مى‏ شود.
اگر آنان بر سرِ گرفتنِ ماهى و رسيدن به مال دنيا متوسل به چنان نيرنگ‏ هايى مى ‏شدند، اهل سقيفه براى محو نام على بن ابى‏ طالب‏ عليه السلام و خاندانش و باز گرداندن مردم به جاهليت حيله‏ هاى آن چنانى را به كار مى‏ گرفتند. اگر لعنت و دورى آنان از رحمت الهى با مسخ شدن پايان يافت، اهل سقيفه مستحق سزايى هستند كه اين جهان ظرفيت انعكاسش را ندارد، و در برزخ و قيامت اثر آن ظاهر شده و مى‏ شود.


[[امام سجاد علیه السلام]] در اين باره مى ‏فرمايد: خداوند اصحاب سبت را به خاطر صيد ماهى مسخ نمود.
امام سجاد علیه السلام در اين باره مى ‏فرمايد: خداوند اصحاب سبت را به خاطر صيد ماهى مسخ نمود.


چگونه مى ‏بينى نزد خداى عز و جل حال كسانى را كه فرزندان انبياء را به قتل رساندند و حرمت آنان را شكستند؟ اگر چه خداوند تعالى آنان را در دنيا مسخ نكرد، ولى آنچه از عذاب آخرت برايشان آماده كرده چندين برابر عذاب مسخ است.<ref>بحار الانوار: ج ۱۴ ص ۵۸ .</ref>
چگونه مى ‏بينى نزد خداى عز و جل حال كسانى را كه فرزندان انبياء را به قتل رساندند و حرمت آنان را شكستند؟ اگر چه خداوند تعالى آنان را در دنيا مسخ نكرد، ولى آنچه از عذاب آخرت برايشان آماده كرده چندين برابر عذاب مسخ است.<ref>بحار الانوار: ج ۱۴ ص ۵۸ .</ref>
خط ۶۲: خط ۶۲:
شش نفر از اولين عبارتند از قابيل پسر آدم كه برادرش را كشت، و فرعون بزرگ فرعون ‏ها، و كسى كه با حضرت ابراهيم‏ عليه السلام بر سر توحيد مجادله نمود، و دو نفر از بنى‏ اسرائيل كه كتاب آسمانى آنان را تحريف كرده سنت‏ هايشان را تغيير دادند كه يكى يهوديان را و ديگرى مسيحيان را منحرف ساخت، و ابليس ششمى آنان است.
شش نفر از اولين عبارتند از قابيل پسر آدم كه برادرش را كشت، و فرعون بزرگ فرعون ‏ها، و كسى كه با حضرت ابراهيم‏ عليه السلام بر سر توحيد مجادله نمود، و دو نفر از بنى‏ اسرائيل كه كتاب آسمانى آنان را تحريف كرده سنت‏ هايشان را تغيير دادند كه يكى يهوديان را و ديگرى مسيحيان را منحرف ساخت، و ابليس ششمى آنان است.


و اما شش نفر از آخرين يكى دجال است و بقيه پنج نفر اصحاب صحيفه ‏اند كه در [[حجةالوداع]] و مقارن غدير پيمان نامه ‏اى بر ضد پيامبر و اميرالمؤمنين‏ عليه السلام امضا كردند و سر از [[سقیفه]] در آوردند كه عبارتند از: «[[ابوبکر بن ابی قحافه|ابابکر]] و [[عمر بن خطاب|عمر]] و [[ابوعبیده جرّاح|ابوعبیده جراح]] و [[معاذ بن جبل]] و [[سالم مولی ابی‏ حذیفه]]».<ref>كتاب سليم: ص ۳۴۹،۱۶۲.</ref>
و اما شش نفر از آخرين يكى دجال است و بقيه پنج نفر اصحاب صحيفه ‏اند كه در [[حجةالوداع]] و مقارن غدير پيمان نامه ‏اى بر ضد پيامبر و اميرالمؤمنين‏ عليه السلام امضا كردند و سر از [[سقیفه]] در آوردند كه عبارتند از: «[[ابوبکر بن ابی قحافه|ابابکر]] و عمر و [[ابوعبیده جرّاح|ابوعبیده جراح]] و [[معاذ بن جبل]] و سالم مولی ابی حذیفه».<ref>كتاب سليم: ص ۳۴۹،۱۶۲.</ref>


== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
[[رده:قرآن و غدیر]]
[[رده:قرآن و غدیر]]
۴٬۰۶۴

ویرایش