وصایت: تفاوت میان نسخه‌ها

{{متن عربی|مَعاشِرَ النّاسِ، ما قَصَّرْتُ فى تَبْليغِ ما اَنْزَلَ اللَّهُ تَعالى اِلَىَّ، وَ اَنَا اُبَيِّنُ لَكُمْ سَبَبَ هذِهِ الْآيَةِ: اِنَّ جَبْرَئيلَ هَبَطَ اِلَىَّ مِراراً ثَلاثاً يَأْمُرُنى عَنِ السَّلامِ رَبّى وَ هُوَ السَّلامُ اَنْ اَقُومَ فى هذَا الْمَشْهَدِ فَاُعْلِمَ كُلَّ اَبْيَضَ وَ اَسْوَدَ: اَنَّ عَلِىَّ بْنَ اَبيطالِبٍ اَخى وَ وَصِيّى وَ خَليفَتى عَلى اُمَّتى وَ اْلاِمامُ مِنْ بَعْدى، الَّذى مَحَلُّهُ مِنّى مَحَلُّ هارُونَ مِنْ مُوسى اِلاّ اَنَّهُ لا نَبِىَّ بَعْدى، وَ هُوَ وَلِيُّكُمْ بَعْدَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ}}:

{{متن عربی|مَعاشِرَ النّاسِ، اَلا وَ اِنّى نَبِىٌّ وَ علِىٌّ وَصِيّى}}:

به كار گرفتن كلمه «مولى» در [[حدیث]] و [[خطبه غدیر]] براى آن است كه هيچ لفظى از قبيل «[[امامت]]»، «[[خلافت]]»، «وصايت» و امثال اينها نمى ‏تواند حامل معناى دقيقى باشد كه در «ولایت» نهفته و فوق همه معانى الفاظ مذكور است.

== لزوم وصى و جانشين<ref>غدير خم و پاسخ به شبهات از كتب اهل‏ سنت: ج ۲ ص ۲۴ - ۳۰.</ref> ==

حتى نام اوصيا و جانشينان پيامبران‏ عليهم السلام در كتب ثبت و ضبط شده است. مثل [[شیث بن آدم|شیث‏ علیه السلام]] وصى حضرت آدم علیه السلام<ref>تفسير المظهرى: ج ۳ ص ۸۲ ، ذيل آيه «اعجزت ان اكون مثل هذا الغراب»، مائده. الكامل فى التاريخ: ج ۱ ص ۵۴ ، ذكر شيث بن آدم.</ref>، سام وصى [[نوح علیه السلام|حضرت نوح ‏علیه السلام]]<ref>الكامل فى التاريخ: ج ۱ ص ۷۳، ذكر الاحداث التى كان فى زمن نوح ‏عليه السلام.</ref>، اسماعیل علیه السلام در وقت مرگ برادرش حضرت اسحاق علیه السلام را وصى قرار داد<ref>الكامل فى التاريخ: ج ۱ ص ۱۲۵، ذكر خبر اسماعيل.</ref>، یوشیع بن نون وصى [[موسی علیه السلام|حضرت موسی‏ علیه السلام]]،شمعون بن صفا وصى [[عیسی علیه السلام|حضرت عیسی‏ علیه السلام]]، آصف بن برخیا وصى حضرت سلیمان و... .

به شهادت [[قرآن|قرآن کریم]]، [[اسلام]] دين كامل است و فرموده: «اليوم اكملت لكم دينكم...». چگونه مى ‏شود از بيان چنين حكم مهم و خطير حياتى غفلت و يا سكوت كند؟! در حالى كه مى ‏بينيم اسلام در مسائل جزئى و ظريف اجتماعى، اقتصادى و اخلاقى و... دستوراتى دارد. مثلاً از انعقاد نطفه، ايام حمل، ولادت گفتن اذان در گوش مولود، كيفيت شير دادن و... ، تا ساعت [[مرگ]] و دفن و در [[احکام]] معاشرت با هم ‏نوع و والدين و اقربا و حتى برخورد با حيوانات بيان كافى دارد.

تا جايى كه مى ‏بينيم هر كس و ناكس، مثل [[یزید بن معاویه|یزید]] و ابن زیاد و حجاج و بنی مروان و سفّاكانى از [[بنی ‏امیه]] و [[بنی عباس]] زمام امور مسلمين را به عهده گرفتند، و آن همه فتنه و فساد بر جان و مال مسلمين به بار آوردند، كه صفحات [[تاریخ]] از اين گونه مسايل سياه است.