۱٬۶۲۶
ویرایش
آيات ۳۴ تا ۳۶ مطفّفین و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
}} | }} | ||
آیات ۳۴ تا ۳۶ سوره مطففین آیاتی درباره توصیف وضعیت دشمنان غدیر در قیامت که مورد مسخره مؤمنان به غدیر قرار | '''آیات ۳۴ تا ۳۶ سوره مطففین''' آیاتی درباره توصیف وضعیت دشمنان غدیر در قیامت که مورد مسخره مؤمنان به غدیر قرار می‌گیرند. | ||
بستر تفسیر آیات ۳۴ تا ۳۶ سوره مطففین درباره وضعیت دشمنان غدیر در قیامت دانسته شده است.<ref>چهارده قرن با غدير، ص۷۴؛ اسرار غدير، ص۲۷۹؛ غدير در قرآن، ج۱، ص۲۹۶.</ref> در حديثى، [[امام موسی کاظم علیه السلام|امام كاظم عليه السلام]] توطئههاى [[منافقین|منافقان]] در غدير را بيان كردند و اشاره به جزاى اين رفتار آنان در روز قيامت نمودند. قسمتى از اين حديث چنين است: آنگاه كه پيامبر صلى الله عليه و آله على عليه السلام را در روز غدير خم منصوب كرد و به بزرگان مهاجران و انصار دستور داد تا با او بيعت كنند، آنان در ظاهر بيعت كردند ولى بين خود توطئه كردند كه دو كار انجام دهند: يكى امر خلافت را پس از پيامبر صلى الله عليه و آله از على عليه السلام بگيرند و ديگر اينكه در صورت امكان هر دو را به‌قتل برسانند. | بستر تفسیر آیات ۳۴ تا ۳۶ سوره مطففین درباره وضعیت دشمنان غدیر در قیامت دانسته شده است.<ref>چهارده قرن با غدير، ص۷۴؛ اسرار غدير، ص۲۷۹؛ غدير در قرآن، ج۱، ص۲۹۶.</ref> در حديثى، [[امام موسی کاظم علیه السلام|امام كاظم عليه السلام]] توطئههاى [[منافقین|منافقان]] در غدير را بيان كردند و اشاره به جزاى اين رفتار آنان در روز قيامت نمودند. قسمتى از اين حديث چنين است: آنگاه كه پيامبر صلى الله عليه و آله على عليه السلام را در روز غدير خم منصوب كرد و به بزرگان مهاجران و انصار دستور داد تا با او بيعت كنند، آنان در ظاهر بيعت كردند ولى بين خود توطئه كردند كه دو كار انجام دهند: يكى امر خلافت را پس از پيامبر صلى الله عليه و آله از على عليه السلام بگيرند و ديگر اينكه در صورت امكان هر دو را به‌قتل برسانند. | ||
خداوند به پيامبرش خبر داد كه اينان حيلهگرند و شما را مسخره مىكنند. در آخرت هم خداوند آنان را به استهزاء خواهد گرفت، به‌جزاى مسخره‌ای كه در اين دنيا كردند و خدا در دنيا به آنان مهلت داد. روز قيامت منافقان از جهنم مقامات شيعيان اميرالمؤمنين عليه السلام را در بهشت مىبينند. مؤمنان آن منافقان را به اسم صدا مى‌زنند و به آنان مى‌گويند: چرا در آن عذاب و خوارى معطل ماندهايد، نزد ما بياييد تا درهاى بهشت را به روى شما باز كنيم و از آتش جهنم نجات يابيد. آنان در جهنمْ خود را به‌سوى بهشت مى‌كشانند و در همان حال مأموران عذابْ خود را به آنان مىرسانند و با عمودها و تازيانههاى خود بر آنان مى‌زنند. وقتى نزديک درهاى بهشت مىرسند مىبينند درها به روى آنان بسته شده است. اينجاست كه بار ديگر به اعماق جهنم كشيده مى‌شوند، و مؤمنان از ديدن اين منظره مى‌خندند و آنان را مسخره مىكنند كه خداوند هم در قرآن فرموده: {{قرآن|فاليوم الذين آمنوا من الكفار يضحكون على الأرائك ينظرون|ترجمه=و امروز مؤمنان به كافران مى‌خندند بر تختها تكيه زده‌اند و مى‌نگرند}}.<ref>بحارالانوار، ج۶، ص۵۳.</ref> | خداوند به پيامبرش خبر داد كه اينان حيلهگرند و شما را مسخره مىكنند. در آخرت هم خداوند آنان را به استهزاء خواهد گرفت، به‌جزاى مسخره‌ای كه در اين دنيا كردند و خدا در دنيا به آنان مهلت داد. روز قيامت [[منافقین|منافقان]] از جهنم مقامات شيعيان اميرالمؤمنين عليه السلام را در بهشت مىبينند. مؤمنان آن منافقان را به اسم صدا مى‌زنند و به آنان مى‌گويند: چرا در آن عذاب و خوارى معطل ماندهايد، نزد ما بياييد تا درهاى بهشت را به روى شما باز كنيم و از آتش جهنم نجات يابيد. آنان در جهنمْ خود را به‌سوى بهشت مى‌كشانند و در همان حال مأموران عذابْ خود را به آنان مىرسانند و با عمودها و تازيانههاى خود بر آنان مى‌زنند. وقتى نزديک درهاى بهشت مىرسند مىبينند درها به روى آنان بسته شده است. اينجاست كه بار ديگر به اعماق جهنم كشيده مى‌شوند، و مؤمنان از ديدن اين منظره مى‌خندند و آنان را مسخره مىكنند كه خداوند هم در قرآن فرموده: {{قرآن|فاليوم الذين آمنوا من الكفار يضحكون على الأرائك ينظرون|ترجمه=و امروز مؤمنان به كافران مى‌خندند بر تختها تكيه زده‌اند و مى‌نگرند}}.<ref>بحارالانوار، ج۶، ص۵۳.</ref> | ||
در تفسیر این آیه گفته شده که خداوند منظره حسرت [[ابوبکر بن ابی قحافه|ابوبكر]] و [[عمر بن خطاب|عمر]] را در قيامت تدارک ديده كه بايد شيعيان آن را از بهشت ببينند و از حسرت آنان لذت ببرند. امام سجاد عليه السلام اين منظره را با اشاره به آيات ۳۴ تا ۳۶ سوره مطفّفين چنين توصيف کرده است: در روز قيامت دو تخت از بهشت بيرون آورده مُشرف بر جهنم قرار داده مىشود. سپس على عليه السلام مىآيد و بر روى آن مىنشيند. آنگاه كه مىنشيند خندهاى مىنمايد و از خنده او جهنم زير و رو مىشود و طبقه پايين آن بالا مىآيد. سپس ابوبكر و عمر را از جهنم بيرون مى‌آورند و در مقابل آن حضرت نگاه مى‌دارند. آن دو مى‌گويند: يا اميرالمؤمنين! اى وصى رسول اللَّه! آيا به ما رحم نمىكنى؟ آيا نزد پروردگارت شفاعت ما را نمىنمايى؟ اميرالمؤمنين عليه السلام (از روى استهزا) به آنان مىخندد و (بدون پاسخ به آنان) برمىخيزد و وارد بهشت مىشود و آن دو تخت را بر مى‌دارند و به‌جاى خود باز مىگردانند. و اين است معناى كلام خداوند عزوجل: {{قرآن|فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ . عَلَى الْأَرائِكِ يَنْظُرُونَ . هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ ما كانُوا يَفْعَلُونَ|ترجمه=امروز كسانى كه ايمان آوردند به كفار مى‌خندند، در حالى كه از روى تختها تماشا مىكنند. آيا پاداشى كه به كافران مى‌دهند جز نتيجه اعمال زشت آنان است}}.<ref>بحارالانوار، ج۳۰، ص۲۷۷-۲۷۸، ح۱۴۹.</ref> | در تفسیر این آیه گفته شده که خداوند منظره حسرت [[ابوبکر بن ابی قحافه|ابوبكر]] و [[عمر بن خطاب|عمر]] را در قيامت تدارک ديده كه بايد شيعيان آن را از بهشت ببينند و از حسرت آنان لذت ببرند. امام سجاد عليه السلام اين منظره را با اشاره به آيات ۳۴ تا ۳۶ سوره مطفّفين چنين توصيف کرده است: در روز قيامت دو تخت از [[بهشت]] بيرون آورده مُشرف بر جهنم قرار داده مىشود. سپس على عليه السلام مىآيد و بر روى آن مىنشيند. آنگاه كه مىنشيند خندهاى مىنمايد و از خنده او جهنم زير و رو مىشود و طبقه پايين آن بالا مىآيد. سپس ابوبكر و عمر را از جهنم بيرون مى‌آورند و در مقابل آن حضرت نگاه مى‌دارند. آن دو مى‌گويند: يا اميرالمؤمنين! اى وصى رسول اللَّه! آيا به ما رحم نمىكنى؟ آيا نزد پروردگارت شفاعت ما را نمىنمايى؟ اميرالمؤمنين عليه السلام (از روى استهزا) به آنان مىخندد و (بدون پاسخ به آنان) برمىخيزد و وارد بهشت مىشود و آن دو تخت را بر مى‌دارند و به‌جاى خود باز مىگردانند. و اين است معناى كلام خداوند عزوجل: {{قرآن|فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ . عَلَى الْأَرائِكِ يَنْظُرُونَ . هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ ما كانُوا يَفْعَلُونَ|ترجمه=امروز كسانى كه ايمان آوردند به كفار مى‌خندند، در حالى كه از روى تختها تماشا مىكنند. آيا پاداشى كه به كافران مى‌دهند جز نتيجه اعمال زشت آنان است}}.<ref>بحارالانوار، ج۳۰، ص۲۷۷-۲۷۸، ح۱۴۹.</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||