آيه ۱ ملک و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{متن آیه
| متن آیه =  تَبَارَكَ الَّذِي بِيَدِهِ الْمُلْكُ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
| ترجمه = «همیشه سودمند و با برکت است آنکه فرمانروایی [همه هستی] به دست اوست و او بر هر کاری تواناست.»
}}
{{جعبه اطلاعات آیه
| شماره آیه = ۱
| سوره = ملک
| تصویر =
| اندازه تصویر =
| توضیح_تصویر =
| شماره سوره = ۶۷
| جزء = ۲۹
| نزول =
| شأن نزول =
| مکان نزول = مکه
| موضوع = قدرت مطلق و بی نیازی پروردگار
}}
يكى از مسائل توحيدى كه پيامبر صلى الله عليه و آله در فرازى از بخش اول [[خطبه غدیر]] بيان فرمود اين است که حیات و [[مرگ]] و فقر و غنا، و خنده و گریه، و منع و عطا همه در يدِ قدرت اوست؛ و اين عبارات را با اشاره به آيه اول سوره مُلک به پايان برد كه {{متن قرآن|لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ}} {{متن عربی|بِيَدِهِ الْخَيْرُ}}{{متن قرآن|وَ هُوَ عَلى كُلِّ شَىْ‏ءٍ قَديرٌ}}:
يكى از مسائل توحيدى كه پيامبر صلى الله عليه و آله در فرازى از بخش اول [[خطبه غدیر]] بيان فرمود اين است که حیات و [[مرگ]] و فقر و غنا، و خنده و گریه، و منع و عطا همه در يدِ قدرت اوست؛ و اين عبارات را با اشاره به آيه اول سوره مُلک به پايان برد كه {{متن قرآن|لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ}} {{متن عربی|بِيَدِهِ الْخَيْرُ}}{{متن قرآن|وَ هُوَ عَلى كُلِّ شَىْ‏ءٍ قَديرٌ}}:


خط ۸: خط ۲۸:


مى‏ ميراند و زنده مى‏ كند، فقير مى‏ كند و غنى مى‏ نمايد، مى‏ خنداند و مى‏ گرياند، نزديک مى ‏كند و دور مى ‏نمايد، منع مى‏ كند و عطا مى ‏نمايد. پادشاهى از آن او و حمد و سپاس براى اوست. خير به دست اوست و او بر هر چيزى قادر است.<ref>تغابن /۱؛ سخنرانى استثنائى غدير: ص ۱۴۶،۱۳۷؛ واقعه قرآنى غدير: ص ۸۰ .</ref>
مى‏ ميراند و زنده مى‏ كند، فقير مى‏ كند و غنى مى‏ نمايد، مى‏ خنداند و مى‏ گرياند، نزديک مى ‏كند و دور مى ‏نمايد، منع مى‏ كند و عطا مى ‏نمايد. پادشاهى از آن او و حمد و سپاس براى اوست. خير به دست اوست و او بر هر چيزى قادر است.<ref>تغابن /۱؛ سخنرانى استثنائى غدير: ص ۱۴۶،۱۳۷؛ واقعه قرآنى غدير: ص ۸۰ .</ref>
وقتی خدای تبارک‌وتعالی بخواهد جان مؤمن را بگیرد، می‌گوید: «ای فرشته‌ی مرگ! تو و یارانت به‌سوی بنده‌ام بروید که خسته‌کردن خودش به خاطر من، طولانی شد و روحش را برایم بیاورید تا او را نزد خود آسایش دهم». فرشته‌ی مرگ با چهره‌ی زیبا، لباس پاک و بوی خوش نزد او می‌آید ... وقتی روز قیامت برپا شود، جماعتی از آتش می‌آیند و دور او می‌گردند؛ پس اگر بر [خواندن] سوره‌ی سجده و تَبارَکَ الَّذِی بِیَدِهِ المُلْکُ وَ هُوَ عَلی کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ استمرار داشته باشد، سوره‌ی ملک نزد او می‌ماند و سوره‌ی سجده می‌رود و می‌گوید: «من شفاعت پروردگار جهانیان را [برای این مؤمن] آورده‌ام».


زید بن ارقم میگوید: از عبدالله بن ابى شنیدم که به یاران خود مى گفت: به کسانى که نزد پیامبر مى باشند به هیچ وجه انفاق و بخشش نکنید تا پراکنده شوند و ما اگر به مدینه برگردیم، عزیزترین افراد باید ذلیل ترین کسان را از آن شهر بیرون کنند و منظورش از عزیزترین، یهودیان و ذلیل ترین مسلمین بود.
زید بن ارقم در ادامه میگوید: این موضوع را که شنیدم به عموى خود گفتم. عموى من نیز به رسول خدا صلی الله علیه و آله خبر داد. پیامبر مرا طلب فرمود؛ من هم آنچه شنیده بودم به رسول خدا صلی الله علیه و آله گفتم. پیامبر کس فرستاد و عبدالله بن ابى رئیس منافقین را احضار فرمود. آنان سوگند یاد کردند که چنین چیزى که زید بن ارقم گفته است به زبان نیاورده اند و سخنان من تکذیب شد.
از آن وقت به بعد روزگار بر من تیره گشت و از آن پس از منزل بیرون نمى آمدم. عموى من گفت: اى زید من فکر نمى کردم که آن‌ها تو را تکذیب نمایند و دروغگو تا این که این آیة نازل گردید. پس از نزول آیه پیامبر صلی الله علیه و آله مرا طلب فرمود و آیه را براى من قرائت کرد و فرمود: اى زید خداوند گفتار تو را تصدیق کرد.
برخى گویند: این واقعه در جنگ تبوک بوده و این آیه هم در شب به پیامبر نازل گردیده است.<ref>صحیح بخارى و دیگران از علماء عامه؛ به نقل از: دانشنامه اسلامی.</ref>


== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
[[رده:قرآن و غدیر]]
[[رده:قرآن و غدیر]]
۴٬۰۶۴

ویرایش