آيه ۴۰ هود و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

يكى از جلوه‏ هاى قرآنى غدير كه مورد غفلت قرار گرفته، فرازهاى دعا و زياراتى است كه در آنها به تبيين و [[مفسّرین|تفسیر]] آيات مربوط به واقعه غدير پرداخته شده است.

در بسيارى از دعاها و زيارات -به خصوص آنچه مربوط به شب و روز غدير است-  ناگفته ‏هايى از مسئله غدير به چشم مى‏ خورد كه در هيچ روايت ديگرى يافت نمى ‏شود.

{{قرآن|يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَ اللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ}}}<ref>مائده/۶۷.</ref>:

{{قرآن|فَمَنْ يَنْصُرُنِى مِنَ اللَّهِ إِنْ عَصَيْتُهُ فَما تَزِيدُونَنِى غَيْرَ تَخْسِيرٍ}}<ref>هود /۶۳ .</ref>:

اين آيه و زيارت مربوط به آن از دو بُعد قابل بررسى است:

گفتند: آرى. پس دست على‏ عليه السلام را گرفت و فرمود:

خدايا دوست بدار هر كس او را دوست بدارد و دشمن بدار هر كس او را دشمن بدارد، و يارى كن هر كس او را يارى كند و خوار كن هر كس او را خوار كند.

يک آيه عيناً  آورده شده كه همان آيه تبليغ است. آيه ديگر {{قرآن|النَّبِىُّ أَوْلى بِالْمُؤْمِنِينَ}} است كه در قالب كلام پيامبر صلى الله عليه و آله خطاب به مردم ذكر شده و كلمه اول آن از لسان حضرت به صورت {{متن عربی|الَسْتُ اوْلى ...» آمده است.

اين فراز از زيارت غديريه هشت جهت بسيار مهم از واقعه غدير را موشكافى كرده است كه در منابع ديگر به چشم نمى ‏خورد:

با آن تبليغ عظيم در غدير، آيا احتمال مى‏ رفت حتى يك نفر مؤمن نباشد؟ پس چرا چنين شد كه فقط عده كمى ايمان آوردند؟ اين تعجبى ندارد كه زحمات همه انبياء عليهم السلام با چنين برخوردى رو به رو مى‏ شد و اين مردم بودند كه در پى هواهاى خود حق را عمداً كنار مى‏ گذاشتند و با باطل همراه مى‏ شدند! با اشار به دو آيه قرآن اين گذشته مكرر امت‏ ها درباره مسلمانان نيز بيان شده است. در يك آيه سخن از قِلّت مؤمنان و در آيه ديگر زيانكارى اكثريت به ميان آمده است:

و اين دو تابلويى است كه بايد تحليل كنندگان غدير از آن غافل نباشند، و بدانند كمى مؤمنان بر حقانيت غدير ضررى نمى ‏زند، و اين مخالفان غديرند كه بر خود ضرر زده ‏اند.