آیه ۲۸۵ بقره و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

== تحليل تاريخى به‌کارگیری آیه ==

به نقل از برخی محققان، استشهاد به آيه ۲۸۵ بقره در موقعيتى از خطبه غدير انجام گرفته كه پيامبر صلى الله عليه و آله از آغاز بخش ۱۱ خطبه -كه آخرين بخش خطبه است-  تقريباً تمام خطبه را تلخيص کرده و درباره همه آن از مردم اقرار مى‏‌گيرد. اين اقرار با عبارات مختلف از مردم خواسته شده كه آغاز آن {{متن عربی|انّا سامِعُونَ مُطيعُونَ راضُونَ مُنْقادُونَ|ترجمه=همانا ما سخنان تو را شنيدیم، پيروی می‌کنيم و از آنها خشنوديم و بر آن گردن می‌گذاریم}} است. سپس با جمله {{متن عربی|نُبايِعُكَ عَلى ذلِكَ بِقُلُوبِنا وَ انْفُسِنا وَ الْسِنَتِنا وَ ايْدينا|ترجمه=با تو پيمان می‌بنديم با دل و جان و زبان و دست‌هايمان}} مؤكّد شده است. آنگاه با جمله {{متن عربی|وَ لا نُغَيِّرُ وَ لا نُبَدِّلُ، وَ لا نَشُكُّ وَ لا نَجْحَدُ وَ لا نَرْتابُ، وَ لا نَرْجِعُ عَنِ الْعَهْدِ وَ لا نَنْقُضُ الْميثاقَ|ترجمه=هرگز آن را دگرگون نکرده شک و انکار نخواهيم داشت و از عهد و پيمان خود برنمی‌گرديم}} محكم‌كارى بيشترى پيرامون آن صورت گرفته است.  

در قسمت بعدى كلمات دقيق‏‌ترى درباره اين اقرار به‌ميان آمده: {{متن عربی|فَالْعَهْدُ وَ الْميثاقُ لَهُمْ مَأْخُوذٌ مِنّا، مِنْ قُلُوبِنا وَ انْفُسِنا وَ الْسِنَتِنا وَ ضَمائِرِنا وَ ايْدينا}}، و در پى آن جمله {{متن عربی|وَ لا نَبْتَغى بِذلِكَ بَدَلاً وَ لا يَرَى اللَّه مِنْ انْفُسِنا حِوَلاً}} آن را مضبوط‌تر كرده است. آخرين اقرار شاهدگرفتن خدا و رسول است كه {{متن عربی|نُشْهِدُ اللَّه بِذلِكَ ... ، وَ انْتَ عَلَيْنا بِهِ شَهيدٌ}}. پس از اين همه تأكيد آيه قرآن به‌ميان مى‏‌آيد و اين‌گونه است كه كلمه {{قرآن|سَمِعْنا وَ أَطَعْنا}} در آن باز مى‏‌گردد به سمع و طاعت در ولايت و صاحب اختيارى دوازده‌امام معصوم پس از پيامبر صلى الله عليه و آله به‌عنوان دستورى كه از جانب خداوند براى مردم و {{قرآن|ما أُنْزِلَ إِلَيْهِ مِنْ رَبِّهِ}} است.