۲۲۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
| موضوع = عدم دسترسی به کنه ذات الهی | | موضوع = عدم دسترسی به کنه ذات الهی | ||
}} | }} | ||
'''آيه ۱۰۳ انعام''' از جمله آیات در [[خطبه غدیر]] است که با استفاده از آن بر قداست خداوند استدلال شده است. آیه ۱۰۳ سوره انعام چنین است: {{قرآن|وَ هُوَ يُدْرِكُ الاَبْصارَ وَ هُوَ اللَّطيفُ الْخَبيرُ|ترجمه=چشمها او را درنمىيابند و اوست كه ديدگان را درمىيابد و او لطيف آگاه است}}. گفته شده که در این آیه عدم دسترسى به كُنه ذات الهى را مطرح شده كه جز آنچه خداوند در وصف خويش گفته، هيچكس راهى به معرفت او ندارد. | |||
{{قرآن|وَ هُوَ يُدْرِكُ الاَبْصارَ وَ هُوَ اللَّطيفُ الْخَبيرُ}} عدم دسترسى به كُنه ذات الهى را مطرح كرد، كه جز آنچه خداوند در وصف خويش فرموده هيچ كس راهى به معرفت او ندارد. | به گزارش منابع، پيامبر صلى الله عليه و آله در ضمن خطبه غدیر فرمود: {{متن عربی|قَدْ فَهِمَ السَّرائِرَ وَ عَلِمَ الضَّمائِرَ}}. در این قسمت او اشاراتى به علم خداوند کرد كه از باطن و خفاياى امور اطلاع دارد و غلبه مطلق از آنِ اوست و خلقکردن او بدون هيچ سابقه و نمونهاى از خلقت بوده است. آنگاه پيامبر صلى الله عليه و آله با ذكر آيه ۱۰۳ سوره انعام {{قرآن|وَ هُوَ يُدْرِكُ الاَبْصارَ وَ هُوَ اللَّطيفُ الْخَبيرُ}} عدم دسترسى به كُنه ذات الهى را مطرح كرد، كه جز آنچه خداوند در وصف خويش فرموده هيچ كس راهى به [[معرفت]] او ندارد: {{متن عربی|جَلَّ عَنْ اَنْ تُدْرِكَهُ الاَبْصارُ وَ هُوَ يُدْرِكُ الاَبْصارَ وَ هُوَ اللَّطيفُ الْخَبيرُ. لا يَلْحَقُ اَحَدٌ وَصْفَهُ مِنْ مُعايَنَةٍ، وَ لا يَجِدُ اَحَدٌ كَيْفَ هُوَ مِنْ سِرٍّ وَ عَلانِيَةٍ، اِلاّ بِما دَلَّ عَزَّ وَ جَلَّ عَلى نَفْسِهِ|ترجمه=بالاتر از آن است كه چشمها او را درک كنند، ولى او چشمها را درک مىكند و او لطفكننده و آگاه است. هيچكس نمىتواند با ديدن به صفت او راه يابد و كسى به چگونگى او از سرّ و آشكار دست نمىيابد، مگر به آنچه خود خداوند عز و جل راهنمايى كرده است}}.<ref>انعام /۱۰۳؛ سخنرانى استثنائى غدير، ص۱۳۷-۱۴۶؛ واقعه قرآنى غدير: ص۸۰. </ref> | ||
در تفسیر این آیه از امیرالمؤمنین علیه السلام سؤال شد: «ای برادر رسول خدا صلی الله علیه و آله آیا خدایت را دیدهای»؟ حضرت در جواب گفت: {{متن عربی|وَ کَیْفَ أَعْبُدُ مَنْ لَمْ أَرَهُ لَمْ تَرَهُ الْعُیُونُ بِمُشَاهَدَهًِْ الْعِیَانِ وَ لَکِنْ رَأَتْهُ الْقُلُوبُ بِحَقَائِقِ الْإِیمَانِ فَإِذَا کَانَ الْمُؤْمِنُ یَرَی رَبَّهُ بِمُشَاهَدَهًِْ الْبَصَرِ فَإِنَّ کُلَّ مَنْ جَازَ عَلَیْهِ الْبَصَرُ وَ الرُّؤْیَهًُْ فَهُوَ مَخْلُوقٌ وَ لَا بُدَّ لِلْمَخْلُوقِ مِنَ الْخَالِقِ فَقَدْ جَعَلْتَهُ إِذاً مُحْدَثاً مَخْلُوقاً وَ مَنْ شَبَّهَهُ بِخَلْقِهِ فَقَدِ اتَّخَذَ مَعَ اللَّهِ شَرِیکاً وَیْلَهُمْ أَ وَ لَمْ یَسْمَعُوا یَقُولُ اللَّهُ تَعَالَی}} {{متن قرآن|لا تُدْرِکُهُ الْأَبْصارُ وَ هُوَ یُدْرِکُ الْأَبْصارَ وَ هُوَ اللَّطِیفُ الْخَبِیرُ.}}: «چگونه پرستش کنم خدای را که ندیدهام. چشمان در ظاهر و آشکارا او را نبینند، ولی دلها به حقیقت ایمان او را ببینند و اگر بنا شود مؤمن خدای خود را به چشم ببیند، پس هرکه به چشم دیده شود او آفریدهشده و مخلوق [دیگری] است و هر مخلوقی را آفریدگار و خالقی است و دراینصورت تو خدا را آفریدهشده و مخلوق قرار دادهای، و هرکه خدا را به مخلوق تشبیه کند، برای خدا شریک قرار داده. وای بر ایشان آیا نشنیدهاند گفتار خدای تعالی را [که میفرماید]: {{متن قرآن|لا تُدْرِکُهُ الْأَبْصارُ وَ هُوَ یُدْرِکُ الْأَبْصارَ وَ هُوَ اللَّطِیفُ الْخَبِیرُ}}.<ref>تفسیر اهل بیت علیهم السلام، ج۴، ص۵۲۲؛ بحارالأنوار، ج۳، ص۳۰۸.</ref> | |||
از امیرالمؤمنین علیه السلام سؤال شد: «ای برادر رسول خدا صلی الله علیه و آله آیا خدایت را دیدهای»؟ حضرت در جواب | |||
{{متن عربی|وَ کَیْفَ أَعْبُدُ مَنْ لَمْ أَرَهُ لَمْ تَرَهُ الْعُیُونُ بِمُشَاهَدَهًِْ الْعِیَانِ وَ لَکِنْ رَأَتْهُ الْقُلُوبُ بِحَقَائِقِ الْإِیمَانِ فَإِذَا کَانَ الْمُؤْمِنُ یَرَی رَبَّهُ بِمُشَاهَدَهًِْ الْبَصَرِ فَإِنَّ کُلَّ مَنْ جَازَ عَلَیْهِ الْبَصَرُ وَ الرُّؤْیَهًُْ فَهُوَ مَخْلُوقٌ وَ لَا بُدَّ لِلْمَخْلُوقِ مِنَ الْخَالِقِ فَقَدْ جَعَلْتَهُ إِذاً مُحْدَثاً مَخْلُوقاً وَ مَنْ شَبَّهَهُ بِخَلْقِهِ فَقَدِ اتَّخَذَ مَعَ اللَّهِ شَرِیکاً وَیْلَهُمْ أَ وَ لَمْ یَسْمَعُوا یَقُولُ اللَّهُ تَعَالَی}} {{متن قرآن|لا تُدْرِکُهُ الْأَبْصارُ وَ هُوَ یُدْرِکُ الْأَبْصارَ وَ هُوَ اللَّطِیفُ الْخَبِیرُ.}}: | |||
«چگونه پرستش کنم خدای را که | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:قرآن و غدیر]] | [[رده:قرآن و غدیر]] |
ویرایش