۱٬۶۲۶
ویرایش
آيه ۴۶ سبأ و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها
←تحليل اعتقادى دوم:
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
از معانى «انَّما» (فقط در فارسی) در ادبیات عرب «انحصار» است. دو زمينه براى استفاده از كلمه «إِنَّما» در آيه ذكر شد: يكى اينكه ولايت آخرين حكم الهى بود؛ ديگر اينكه از حضرت مى‌پرسيدند: آيا چيز ديگرى مانده است و حضرت در پاسخ اين سؤال مى‌فرمود: فقط ولايت مانده است. بنا بر اين جمله {{قرآن|قُلْ إِنَّما أَعِظُكُمْ بِواحِدَةٍ}} را مىتوان اين‌گونه معنى كرد: «فقط يک حكم ديگر از طرف خدا باقى مانده كه موظف به راهنمايى شما بدان هستم». كلمه {{قرآن|إِنَّما}} به‌ضميمه {{قرآن|أَعِظُكُمْ}} در اين جمله مىتواند بهگونهاى ديگر نيز معنى داشته باشد: از ميان احكام متعدد الهى، مسئلهاى كه براى موعظه شما انتخاب كردم كه بر آن تأكيد نمايم «ولايت» است.<ref>غدير در قرآن، ج۱، ص۳۰۲.</ref> | از معانى «انَّما» (فقط در فارسی) در ادبیات عرب «انحصار» است. دو زمينه براى استفاده از كلمه «إِنَّما» در آيه ذكر شد: يكى اينكه ولايت آخرين حكم الهى بود؛ ديگر اينكه از حضرت مى‌پرسيدند: آيا چيز ديگرى مانده است و حضرت در پاسخ اين سؤال مى‌فرمود: فقط ولايت مانده است. بنا بر اين جمله {{قرآن|قُلْ إِنَّما أَعِظُكُمْ بِواحِدَةٍ}} را مىتوان اين‌گونه معنى كرد: «فقط يک حكم ديگر از طرف خدا باقى مانده كه موظف به راهنمايى شما بدان هستم». كلمه {{قرآن|إِنَّما}} به‌ضميمه {{قرآن|أَعِظُكُمْ}} در اين جمله مىتواند بهگونهاى ديگر نيز معنى داشته باشد: از ميان احكام متعدد الهى، مسئلهاى كه براى موعظه شما انتخاب كردم كه بر آن تأكيد نمايم «ولايت» است.<ref>غدير در قرآن، ج۱، ص۳۰۲.</ref> | ||
=== مفهوم «للَّه» در آيه === | |||
كلمه {{قرآن|للَّه}} | كلمه {{قرآن|للَّه}} (براى خدا) و مفهوم آن كار خالصانه براى رضاى پروردگار است. به‌دنبال آن عبارت {{قرآن|مَثْنى وَ فُرادى|ترجمه=دو به دو و به‌تنهايى}} آمده و به این تعداد اکتفا شده است. مجموع اين عبارت حاكى از غربت ولايت و مظلوميت صاحب ولايت است كه چون حمايت از آن بايد خالصانه باشد، ياران آن هم انگشت‌شمار خواهند بود و معناى اين قسمت از آيه چنين مىشود: «براى كمک به على عليه السلام براى رضاى خدا و خالصانه - اگر چه تک نفرى يا دو نفرى باشد- قيام كنيد و اقدام نماييد». | ||
از اين آيه روزهاى غصب خلافت تداعى مىشود كه اميرالمؤمنين عليه السلام شبانه، فاطمه زهرا و [[امام حسن علیه السلام|امام حسن]] و [[امام حسين علیه السلام|امام حسين]] عليهم السلام را همراه خود بر در خانههاى مهاجرین و انصار مى‌برد و از آنان كمک مىطلبيد، و مى‌فرمود: «خدا را يارى كنيد و دختر پيامبرتان را. شما روزى كه با پيامبر صلى الله عليه و آله بيعت كرديد بر سر اين بيعت نموديد كه از او و فرزندانش حمايت كنيد و از آنان منع كنيد آنچه از خود و فرزندانتان منع مىكنيد. بياييد و به بيعت خود نسبت به پيامبر وفا كنيد».<ref>بحارالانوار، ج۲۹، ص۱۹۱.</ref> | |||
اين همان مفهوم «براى خداست» كه در آيه ذكر شده بود. عدهاى از آنان در پاسخ مىگفتند: «از ما يک نفر چه كارى ساخته است»! در حالى كه اين آيه قبلاً به آنان گفته بود حتى اگر يک يا دو نفر باشند، بايد قيام كنند. | |||
اين همان مفهوم | |||
===== مفهوم «تَتَفَكَّرُوا» در آيه ===== | ===== مفهوم «تَتَفَكَّرُوا» در آيه ===== | ||