۲۲۱
ویرایش
آيه ۱۱۸ آل عمران و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
اصحاب صحيفه از هيچ‌كارى در ايجاد اختلال و فساد در جامعه مسلمانان دريغ نكردند؛ چنانكه مى‌فرمايد: {{قرآن|لا يَأْلُونَكُمْ خَبالاً}}. گويا مسلمان‌شدنشان براى بر هم زدن اعتقادات، احكام و حتى نظم اجتماعى مسلمانان بوده است. به همين جهت، از هر فرصتى و در هر كارى و به هر شكلى كه ممكن بوده آنچه فتنه‌برانگيز، شكننده و بر هم زننده است مطرح مى‌كردند و پيش مى‌آوردند و اين در نمونه‌هايى كه از فعاليت‌هايشان در مقابل منبر غدير و روزهاى بعد از آن ذكر شده مشهود است.<ref>در اين باره مراجعه شود به كتاب: غدير در قرآن: ج۱، ص۲۱۶ - ۲۱۸.</ref> | اصحاب صحيفه از هيچ‌كارى در ايجاد اختلال و فساد در جامعه مسلمانان دريغ نكردند؛ چنانكه مى‌فرمايد: {{قرآن|لا يَأْلُونَكُمْ خَبالاً}}. گويا مسلمان‌شدنشان براى بر هم زدن اعتقادات، احكام و حتى نظم اجتماعى مسلمانان بوده است. به همين جهت، از هر فرصتى و در هر كارى و به هر شكلى كه ممكن بوده آنچه فتنه‌برانگيز، شكننده و بر هم زننده است مطرح مى‌كردند و پيش مى‌آوردند و اين در نمونه‌هايى كه از فعاليت‌هايشان در مقابل منبر غدير و روزهاى بعد از آن ذكر شده مشهود است.<ref>در اين باره مراجعه شود به كتاب: غدير در قرآن: ج۱، ص۲۱۶ - ۲۱۸.</ref> | ||
==== چهارم: | ==== چهارم: لذت‌بردن اصحاب صحيفه از رنج مردم ==== | ||
آسايش و آرامش مسلمانان چيزى است كه اصحاب صحيفه به انواع روشها با آن مبارزه كردهاند؛ به‌خصوص عمر كه با اخلاق تند خود زندگى را به‌كام همه تلخ مىكرد. اين جهت را خداوند با عبارت {{قرآن|وَدُّوا ما عَنِتُّمْ}} آورده كه معنايش لذت‌بردن اصحاب صحيفه از رنج مردم است. بنابراین، گذشته از روزهاى حضور پيامبر صلى الله عليه و آله كه با توطئههاى خود آرامش مسلمانان را بر هم مىريختند، با اجراى مفاد صحيفه، براى ابد مسلمانان را از نعمتهايى كه با حضور صاحب ولايت از آسمان و زمين بر سر آنان مىريخت محروم نمودند. اين بالاترين لذت براى [[حسد|حسودان]] به امت اسلام دانسته شده و گفته شده که آيا جز [[کفّار|کافر]] به ملت [[اسلام]] حسد مى‌ورزد و از رنج‌كشيدن آنان لذت مىبرد؟ | آسايش و آرامش مسلمانان چيزى است كه اصحاب صحيفه به انواع روشها با آن مبارزه كردهاند؛ به‌خصوص عمر كه با اخلاق تند خود زندگى را به‌كام همه تلخ مىكرد. اين جهت را خداوند با عبارت {{قرآن|وَدُّوا ما عَنِتُّمْ}} آورده كه معنايش لذت‌بردن اصحاب صحيفه از رنج مردم است. بنابراین، گذشته از روزهاى حضور پيامبر صلى الله عليه و آله كه با توطئههاى خود آرامش مسلمانان را بر هم مىريختند، با اجراى مفاد صحيفه، براى ابد مسلمانان را از نعمتهايى كه با حضور صاحب ولايت از آسمان و زمين بر سر آنان مىريخت محروم نمودند. اين بالاترين لذت براى [[حسد|حسودان]] به امت اسلام دانسته شده و گفته شده که آيا جز [[کفّار|کافر]] به ملت [[اسلام]] حسد مى‌ورزد و از رنج‌كشيدن آنان لذت مىبرد؟ | ||
| خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
اصحاب صحيفه، با آنكه درصدد كتمان اقدامات خود بودند، چنان با پيامبر صلى الله عليه و آله دشمن بودند كه اين كينهتوزى بی‌اختیار از سخنان و اعمالشان ظاهر مىشد و خداوند با اشاره به اين نكته مى‌فرمايد: {{قرآن|قَدْ بَدَتِ الْبَغْضاءُ مِنْ أَفْواهِهِمْ|ترجمه=تحقیقاً دشمنی [با اسلام و مسلمانان] از لابه‌لای سخنانشان پدیدار است}}. مراجعه به نمونه‌هايى كه در منابع ذكر شده<ref>برای اطلاع بیشتر نگاه کنید: غدير در قرآن، ج۱، ص۲۳۶-۲۱۹.</ref> نشان مىدهد كه هر كس در آن موقعيت چنان سخنانى را به ميان آورَد، هرگز نمىتواند در صدد خيرخواهی و دلسوزی باشد و يقيناً از روى بغض و عداوت سخن مى‌گويد. | اصحاب صحيفه، با آنكه درصدد كتمان اقدامات خود بودند، چنان با پيامبر صلى الله عليه و آله دشمن بودند كه اين كينهتوزى بی‌اختیار از سخنان و اعمالشان ظاهر مىشد و خداوند با اشاره به اين نكته مى‌فرمايد: {{قرآن|قَدْ بَدَتِ الْبَغْضاءُ مِنْ أَفْواهِهِمْ|ترجمه=تحقیقاً دشمنی [با اسلام و مسلمانان] از لابه‌لای سخنانشان پدیدار است}}. مراجعه به نمونه‌هايى كه در منابع ذكر شده<ref>برای اطلاع بیشتر نگاه کنید: غدير در قرآن، ج۱، ص۲۳۶-۲۱۹.</ref> نشان مىدهد كه هر كس در آن موقعيت چنان سخنانى را به ميان آورَد، هرگز نمىتواند در صدد خيرخواهی و دلسوزی باشد و يقيناً از روى بغض و عداوت سخن مى‌گويد. | ||
==== ششم: | ==== ششم: كينه‌هاى پنهانى اصحاب صحيفه ==== | ||
کینه‌های مخفی در دل اصحاب صحیفه بسیار گسترده‌تر از آنچه که ابراز می‌کردند دانسته شده است؛ چنانكه خداوند مى‌فرمايد: {{قرآن|وَ ما تُخْفِى صُدُورُهُمْ أَكْبَرُ|ترجمه=و آنچه سینه‌هایشان [از کینه و نفرت] پنهان می‌دارد بزرگ‌تر است}}. اين‌گونه است كه در نامه عمر به معاويه، كه در پشت پرده با هم سخن گفتهاند، نمونه‌هايى از این كينه‌ها را مىبينيم، كه اگر خود او تصريح نكرده بود از ظاهر عمل نمى‌شد به عمق آن پى برد. | |||
==== ظهور کینه‌های پنهان در نامه‌ای از عمر به معاویه ==== | |||
درباره هجوم به خانه حضرت زهرا عليها السلام و ضرب و جرح آن حضرت چنان پرده از باطن خود برمى دارد و لذت خود از آن جنايات را به صراحت بيان مى كند كه در كم تر موردى از اسناد تاريخى اين گونه جگرخراش و با اهانت بيان شده است: | درباره هجوم به خانه حضرت زهرا عليها السلام و ضرب و جرح آن حضرت چنان پرده از باطن خود برمى دارد و لذت خود از آن جنايات را به صراحت بيان مى كند كه در كم تر موردى از اسناد تاريخى اين گونه جگرخراش و با اهانت بيان شده است: | ||
| خط ۱۰۷: | خط ۱۰۶: | ||
سپس عمر تصريح مى كند كه آنچه گفتم اسرار من بود كه بايد آنها را مخفى نگه دارى: | سپس عمر تصريح مى كند كه آنچه گفتم اسرار من بود كه بايد آنها را مخفى نگه دارى: | ||
من درباره خودمان و تو از قيام على و دو شيربچه اش حسن و حسين در امان نيستم. اگر گروهى از امت را با خود همراه كردى پيش قدم شو، و به كارهاى كوچک قانع مباش و به كارهاى بزرگ بپرداز و وصيت و عهد من (و اين نامه ام) را حفظ كن و آن را مخفى كن و به كسى نشان مده، چرا كه من نهان و آشكار خود را براى تو بيرون ريختم!! | من درباره خودمان و تو از قيام على و دو شيربچه اش حسن و حسين در امان نيستم. اگر گروهى از امت را با خود همراه كردى پيش قدم شو، و به كارهاى كوچک قانع مباش و به كارهاى بزرگ بپرداز و وصيت و عهد من (و اين نامه ام) را حفظ كن و آن را مخفى كن و به كسى نشان مده، چرا كه من نهان و آشكار خود را براى تو بيرون ريختم!!<ref>بحار الانوار، ج۳۰، ص۲۸۷-۳۰۰.</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:قرآن و غدیر]] | [[رده:قرآن و غدیر]] | ||