آيه ۴۹ اعراف و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه اطلاعات آیه

}}

برخی محققان بستر استفاده از این آیه را چنین ترسیم کرده‌اند:<ref>چهارده قرن با غدير، ص۲۵؛ واقعه قرآنى غدير، ص۱۵۳؛ اسرار غدير، ص۶۰.</ref> پس از اعتراض [[حارث بن نعمان فهری|حارث بن نعمان فهرى]] در غدير به امر امامت و ولايت اميرالمؤمنين ‏عليه السلام و نزول سنگ آسمانى بر او<ref>بحارالانوار، ج۳۷، ص۱۳۶؛ بحارالانوار، ج۳۷، ص۱۶۲-۱۶۳؛ عوالم العلوم، ج۲/۱۵، ص۵۶؛ عوالم العلوم، ج۲/۱۵، ص۵۷-۵۸؛ عوالم العلوم، ج۲/۱۵، ص۱۲۹؛ الغدير، ج۱، ص۴۶۰-۴۶۳.</ref> و صدور مطالبی از پيامبر صلى الله عليه و آله در اين باره، حضرت خطاب به جمعيت فرمود: آيا با چشم خود ديديد؛ گفتند: آرى. فرمود: آيا با گوش خود شنيديد؛ گفتند: آرى. فرمود: «خوشا به حال كسى كه على را دوست بدارد و واى به حال كسى كه با او دشمنى كند. گويا على و شيعيانش را مى‌بينم كه در روز قيامت سوار بر شترانى به‌طرف باغ‌هاى بهشت برده مى‌شوند، در حالى كه چهره‏‌هايشان جوان و تاج بر سر دارند و سرمه‌كشيده‌‏اند».