آيات ۱۴ تا ۱۹ مجادله و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

با تطبيق آيات مذكور بر مخالفان اميرالمؤمنين ‏عليه السلام، در روز غدير به ما دستور داده ‏اند كه مصداق اين آيات را مورد لعن قرار دهيم.

اگر ما سردمداران سقيفه را لعن مى ‏كنيم به استناد قرآن اوصافى دارند كه مستحق لعن هستند و عين همان صفات مذكور در قرآن را در لعن خود مى‏ آوريم:

 

 

 

 

در تفسیر اهل بیت علیهم السلام ذیل آیه {{متن قرآن|اسْتَحْوَذَ عَلَيْهِمُ الشَّيْطانُ فَأَنْساهُمْ ذِكْرَ اللهِ أُولئِكَ حِزْبُ الشَّيْطانِ أَلا إِنَّ حِزْبَ الشَّيْطانِ هُمُ الْخاسِرُونَ}} از امیرالمؤمنین علی علیه السلام نقل شده است که فرمود: «از منافقان برحذر باشید! آن‌ها گمراه هستند و شما را هم گمراه می‌کنند. آن‌ها اهل لغزش می‌باشند و شماها را هم می‌لغزانند، آن‌ها به رنگ‌های مختلف در می‌آیند و فتنه‌ای دیگر می‌کنند، می‌خواهند به هر وسیله‌ای خود را به شما برسانند و شما را در دام خود بیفکنند. دل‌های آن‌ها بیمار و پر از مکر و فریب است، ولی چهره‌هاشان پاک و خوش اخلاق و خوش برخورد می‌باشند؛ آهسته و بدون اینکه کسی آن‌ها را مشاهده کند راه می‌روند و خود را از انظار مخفی می‌دارند ... آن‌ها می‌گویند و مردم را به شبهه می‌اندازند و تعریف و توصیف می‌کنند و مردم را از حق منحرف می‌سازند. منافقان راه‌ها را آسان تلقی می‌کنند و کارها را ساده می‌پندارند، تنگناها را وسیع می‌دانند، آن‌ها جماعت شیطان می‌باشند و گرمی آتش هستند: {{متن قرآن|أُولَٰئِكَ حِزْبُ الشَّيْطَانِ ۚ أَلَا إِنَّ حِزْبَ الشَّيْطَانِ هُمُ الْخَاسِرُونَ}}<ref>تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۶، ص۵۸؛ بحارالأنوار، ج۶۹، ص۱۷۶؛ شرح نهج البلاغه، ج۱۰، ص۱۶۳؛ نهج البلاغهًْ، ص۳۰۷</ref>