آیه ۱۸ عنکبوت و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

آیه ۱۸ سوره عنکبوت از جمله آیاتی است که در [[خطبه غدیر]] به آن اشاره شده است. با در نظر گرفتن اينكه غدير مراسم مفصلى در سه روز بوده، گذشته از آياتى كه مستقيماً در آن ايام نازل شده آياتى هم در ضمن كلام به‌صورت اشاره آمده و منظور از آنها بيان شده است. اين موارد در تفسير ۱۸ آيه است.<ref>غدیر در قرآن، ج۲، ص۹۳.</ref>

بر اساس منابع، آیه ۱۸ سوره عنکبوت در خطبه غدیر چنین مورداشاره قرار گرفته است: {{متن عربی|مَعاشِرَ النّاسِ، قَدِ اسْتَشْهَدْتُ اللَّه وَ بَلَّغْتُكُمْ رِسالَتى، وَ ما عَلَى الرَّسُولِ إِلاّ الْبَلاغُ الْمُبِينُ|ترجمه=اى مردم، من خدا را شاهد گرفتم و رسالت خويش را به شما رساندم و بر عهده رسول جز بلاغ مبين نيست}}.<ref>اسرار غدیر، ص۱۴۷، بخش۵.</ref>

موقعیت تاریخی اشاره به آیه ۱۸ سوره عنکبوت در [[خطبه غدیر]] چنین ترسیم شده است: خطبه مراحل اصلى را پشت سر گذاشته و خاطر پيامبر صلى الله عليه و آله از انجام مأموریت آسوده شده بود. آسودگی که حاصل معرفى اميرالمؤمنين‏ عليه السلام به‌عنوان جانشین و اعلان [[ولایت ائمه علیهم السلام|امامت دوازده امام ‏عليهم السلام]] بعد از خود بود. این معرفی رسالتى بود كه از سوى پروردگار با نزول [[آيه ۶۷ مائده و غدیر|آیه تبلیغ]] بر عهده او قرار داده شده بود. در چنين مقطعى، پيامبر اكرم ‏صلى الله عليه و آله اعلام مى‏‌كند كه من وظيفه الهى خود را انجام دادم و بيش از اين از من خواسته نشده، زیرا بر عهده رسول جز تبليغ روشنگرانه چيزى نيست. حضرت اين اعلام را با اقتباس بخشى از آيه قرآن در كلام خود بيان مى‏‌فرمايد كه {{قرآن|ما عَلَى الرَّسُولِ إِلاّ الْبَلاغُ الْمُبِينُ}} و تصريح به قرآن‌بودن آن نمى‏‌کند.<ref>غدیر در قرآن، ج۲، ص۱۱۶-۱۱۷.</ref>

درباره موقعيت قرآنى آیه ۵۴ سوره نور چنین گفته شده است: آغاز آيه مربوط به تكذيب رسولان الهى است و اينكه نپذيرفتن سخنان انبيا علیهم السلام تازگى ندارد و در همه امت‌های گذشته وجود داشته است. اين به این مبنا استوار است كه پيامبران وظيفه رساندن حكم خدا را انجام مى‌دهند، خواه مردم بپذيرند و خواه انكار نمايند.<ref>غدیر در قرآن، ج۲، ص۱۱۷.</ref>

=== تحليل تاريخى‌ ===

اكنون بايد ببينيم آنچه تبليغ آن در غدير بر عهده  حضرت محمد صلَّى اللَّه عليه و آله گذارده شده بود، چه بود و چه زمانى حضرت به تبليغ آن دستور داده شد و حضرت چگونه آن را ابلاغ فرمود كه در اين مقطع پايان مأموريت خود را با جمله {{قرآن|وَ ما عَلَى الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلاغ}}  اعلام مى‌فرمايد.

دستور ابلاغ ولايت از مدينه به پيامبر صلَّى اللَّه عليه و آله داده شد و سپس در مكه پس از اعمال حج به‌طور خاص مورد تأكيد قرار گرفت؛ و لذا حضرت در همانجا دستور حضور مردم در غدير را صادر فرمود. <ref>بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۱۱۱.</ref> در بين راه مكه تا غدير سه مرتبه تأكيد بر ابلاغ اين پيام الهى امر را مؤكدتر نمود.  

 

 

 

در پايان بخش سوم خطبه مى‌فرمايد: «بدانيد كه من ابلاغ نمودم، بدانيد كه من شنوانيدم، بدانيد كه من واضح نمودم»،<ref>اسرار غدير: ص ۱۴۴ بخش ۳.</ref> و در پايان بخش چهارم مى‌فرمايد: «خدايا تو را شاهد مى‌گيرم كه ابلاغ نمودم»<ref>اسرار غدير: ص ۱۴۶ بخش ۴.</ref>و در نسخه‌اى مى‌فرمايد: «خدايا تو را شاهد مى‌گيرم و تو در گواه بودن كافى هستى كه من ابلاغ نمودم».

 

سپس در پايان بخش پنجم مى‌فرمايد: «اى مردم، من خدا را شاهد گرفتم» كه اشاره به فقرات قبل است، و آنگاه مى‌فرمايد: «رسالت خود را ابلاغ نمودم» كه همان ولايت دوازده امام پس از پيامبر صلَّى اللَّه عليه و آله است، و مُهر پايانى كه بر اين تبليغ بزرگ مى‌زند:

 

{{قرآن|وَ ما عَلَى الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلاغ الْمُبِينُ}} است.  

 

و بعد از اين مورد در اواسط بخش ششم نيز مى‌فرمايد: «من رساندم آنچه مأمور به تبليغش بودم».<ref>اسرار غدير: ص ۱۴۹ بخش ۶.</ref>