۱٬۶۲۶
ویرایش
آيه ۶ کهف و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
}} | }} | ||
== «فَلَعَلَّكَ باخِعٌ نَفْسَكَ عَلى آثارِهِمْ إِنْ لَمْ يُؤْمِنُوا بِهذَا الْحَدِيثِ أَسَفاً»<ref>كهف / ۶ . غدير در قرآن: ج ۱ ص ۶۶ . واقعه قرآنى غدير: ص ۴۵.</ref>== | == «فَلَعَلَّكَ باخِعٌ نَفْسَكَ عَلى آثارِهِمْ إِنْ لَمْ يُؤْمِنُوا بِهذَا الْحَدِيثِ أَسَفاً»<ref>كهف / ۶ . غدير در قرآن: ج ۱ ص ۶۶ . واقعه قرآنى غدير: ص ۴۵.</ref>== | ||
پس از اتمام مراسم حجةالوداع، | بستر نزول آیه ۶ سوره کهف در رخداد غدیر چنین ترسیم شده است: پس از اتمام مراسم حجةالوداع، در روزى كه پيامبر صلى الله عليه وآله در مكه توقف داشت (روز چهاردهم ماه ذی‌الحجة) روز پرماجرايى بود. در كنار اعلام حركت براى صبح روز بعد و سپردن ودايع امامت به على عليه السلام، دستور خاصى درباره سلام كردن اصحاب به على عليه السلام به عنوان «اميرالمؤمنين» نازل شد: | ||
«فَلَعَلَّكَ باخِعٌ نَفْسَكَ عَلى آثارِهِمْ إِنْ لَمْ يُؤْمِنُوا بِهذَا الْحَدِيثِ أَسَفاً»: | «فَلَعَلَّكَ باخِعٌ نَفْسَكَ عَلى آثارِهِمْ إِنْ لَمْ يُؤْمِنُوا بِهذَا الْحَدِيثِ أَسَفاً»: | ||