۱۶٬۹۶۲
ویرایش
آيه ۸ تکاثر و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '<references />' به '{{پانویس}}') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
== | {{جعبه اطلاعات آیه | ||
| عرض = | |||
| تصویر = آیه ۸ سوره تکاثر.png | |||
| اندازه تصویر = | |||
| توضیح_تصویر = | |||
| عنوان = آيه ۸ تکاثر و غدیر | |||
| سوره = تکاثر | |||
| آیه = ۸ | |||
| جزء = ۳۰ | |||
| شأن نزول = | |||
| مکان نزول = مکه | |||
| موضوع = | |||
| صوت = صوت ۸ تکاثر.mp3 | |||
| ترجمه صوتی = ترجمه ۸ تکاثر.mp3 | |||
}} | |||
از جمله آيات مربوط به ولايت اين آيه است:{{قرآن|لَتُسْئَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِيمِ}}<ref>تكاثر / ۸ .</ref>: «در آن روز از نعمت ها سؤال مى شويد» . | از جمله آيات مربوط به ولايت اين آيه است:{{قرآن|لَتُسْئَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِيمِ}}<ref>تكاثر / ۸ .</ref>: «در آن روز از نعمت ها سؤال مى شويد» . | ||
| خط ۶: | خط ۲۰: | ||
«امروز دين شما را كامل كردم و نعمتم را بر شما تمام نمودم و اسلام را به عنوان دين شما راضى شدم» و اشاره اى كه در هر دو آيه به نعمت شده جالب توجه است. | «امروز دين شما را كامل كردم و نعمتم را بر شما تمام نمودم و اسلام را به عنوان دين شما راضى شدم» و اشاره اى كه در هر دو آيه به نعمت شده جالب توجه است. | ||
اين كلام امام عليه السلام كه متعلق [[نعمت]] را مخلوقات قرار مى دهد نشانگر ارتباط مستقيم ولايت [[معصومین علیهم السلام|اهل بیت علیهم السلام]] با همه موجودات است؛ و انسان را به ياد فرمايش اميرالمؤمنين عليه السلام در غوغاى [[سقیفه]] مى اندازد كه فرمود: | اين كلام امام عليه السلام كه متعلق [[نعمت]] را مخلوقات قرار مى دهد نشانگر ارتباط مستقيم ولايت [[معصومین علیهم السلام|اهل بیت علیهم السلام]] با همه موجودات است؛ و انسان را به ياد فرمايش اميرالمؤمنين عليه السلام در غوغاى [[سقیفه]] مى اندازد كه فرمود:<ref>غدير در قرآن، ج۱، ص۱۷۷ - ۱۷۵،۱۵۱.</ref> | ||
اگر اين امت از زمانى كه خداوند پيامبرش را قبض روح كرده تابع من مى شدند و مرا اطاعت مى كردند، از بالاى سرشان و از زير پايشان تا روز قيامت - با خوشى و وسعت - از نعمت هاى الهى استفاده مى كردند.<ref>كتاب سليم: ص ۲۱۱ ح ۱۱.</ref> | اگر اين امت از زمانى كه خداوند پيامبرش را قبض روح كرده تابع من مى شدند و مرا اطاعت مى كردند، از بالاى سرشان و از زير پايشان تا روز قيامت - با خوشى و وسعت - از نعمت هاى الهى استفاده مى كردند.<ref>كتاب سليم: ص ۲۱۱ ح ۱۱.</ref> | ||