آيه ۸ تکاثر و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

در تأیید این سخن از کلامی از امیرالمؤمنین علیهم السلام در [[کتاب سلیم بن قیس هلالی|کتاب سلیم بن قیس]] برداشت شده است که فرمود: اگر اين امت از زمانى كه خداوند پيامبرش را قبض روح كرد تابع من مى‏‌شدند و مرا اطاعت مى‌كردند، از بالاى سرشان و از زير پايشان تا روز قيامت -با خوشى و وسعت- از نعمت‏‌هاى الهى استفاده مى‌‏كردند.<ref>كتاب سليم، ص۸۶.</ref> يعنى نعمت ولایت تأمين‌كننده همه جوانب زندگى دنیوی و اخروی است.

[[امام صادق ‏علیه السلام]] درباره منزلت اين نعمت يادآور مى‌‏شود كه روز قيامت اين نعمت مورد سؤال قرار خواهد گرفت: {{متن عربی|نَحْنُ اهْلُ الْبَيْتِ النَّعيمُ الَّذى انْعَمَ اللَّه بِنا عَلَى الْعِبادِ، وَ هُوَ النِّعْمَةُ الَّتى لا تَنْقَطِعُ، وَ اللَّه سائِلُهُمْ عَنِ حَقِّ النَّعيمِ الَّذى انْعَمَ بِهِ عَلَيْهِمْ|ترجمه=ما اهل ‏بيت آن نعمت خدا هستيم كه خداوند آن را بر بندگانش نعمت حساب كرد...، و آن نعمتى ناگسستنى است كه قطع نمى‌شود، و خداوند درباره اداى حق اين نعمتى كه به آنان عطا فرموده بازخواست خواهد كرد}}.<ref>بحارالانوار، ج۲۴، ص۴۹.</ref>

[[امام رضا علیه السلام]] در بيان اين آيه و نعمتى كه مورد سؤال قرار مى‏‌گيرد فرموده است: نعيم محبت و ولايت ما اهل ‏بيت است، كه خداوند بعد از [[توحید|توحيد]] و نبوت درباره آن از مردم سؤال مى‏‌كند.<ref>بحارالانوار، ج۶۳، ص۳۱۷.</ref> از نگاهى ديگر نعمت ولايت آن قدر عظيم است كه به مقدار لياقت و آمادگى هر انسانى، خداوند از اين نعمت به او عنايت مى‌‏كند، چنانكه فرموده است: ولايت على نعمتى است كه به هر كدام از بندگانم كه دوست دارم عنايت كرده‌‏ام. هر كس از بندگانم را كه دوست بدارم ولايت و معرفتش را به او عنايت مى‏‌كنم، و هر كس را مبغوض بدارم به‌خاطر فاصله او از معرفت و ولايت على مبغوضش مى‌دارم.<ref>بحارالانوار، ج۳۸، ص۹۸.</ref>