آيات ۹۶ و ۹۷ مریم و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

==== مسخره‌کردن  دعاى پيامبر صلى الله عليه و آله توسط  ابوبكر و عمر ====

براى شكستن اين عظمت، برخی [[منافقین|منافقان]] از روی ذلت و حسادت شروع به فعالیت کردند: از ميان آن جمعيت [[ابوبکر بن ابی قحافه|ابوبكر]] و [[عمر بن خطاب|عمر]] به كنايه گفتند: به خدا قسم! يک پيمانه خرما در مشكى پوسيده نزد ما محبوب‏‌تر است از آنچه محمد از پروردگارش خواسته است. چه مى‏‌شد اگر از پروردگارش درخواست فرشته‌ای مى‏‌كرد كه او را در برابر دشمنانش كمک كنند، يا گنجى كه فقر او را جبران كند. به خدا قسم، على را به هر كارى دعوت مى‏‌كند او هم مى‌‏پذيرد.<ref>تفسير العياشى، ج۲، ص۱۴۲؛ بحارالانوار، ج۳۶، ص۱۴۷، ح۱۱۹.</ref>

==== د) عكس العمل وحى و نزول آيات درباره گفته ابوبكر و عمر ====

اين حركت تخريب كننده كه با هدف كاستن از اهميت غدير و ولايت انجام مى‏ شد و فرهنگ دنياپرستى را در دل مردم زنده مى‏ كرد و ارزش ‏هاى معنوى را از قلوب مردم ساقط مى ‏نمود، بر قلب مبارک پيامبر صلى الله عليه و آله سنگينى مى ‏كرد، و حقاً از كسانى كه به عنوان اصحابش گِرد او را گرفته بودند چنين انتظارى نداشت.<ref>تفسير فرات، ص ۱۸۶، ح ۲۳۶. شواهدالتنزيل، ج ۱، ص ۳۵۸.</ref>

 

 

 

 

اينجا بود كه آيه ۱۲ - ۲۴ از سوره هود نازل شد. اين آيات از يک سو دل گرمى براى پيامبر صلى الله عليه و آله بود كه به خاطر حركات منافقين رنجيده خاطر نشود و مسئله اعلان ولايت ترک نشود، و از سوى ديگر عين گفتار مسخره ‏آميز ابوبكر و عمر در آيه آمده بود! [[امام صادق‏ علیه السلام]] نزول اين آيات را با تفسير برخى فرازهاى آن چنين بيان فرموده است.<ref>بحار الانوار، ج ۹، ص ۱۰۴ و ج ۳۶، ص ۱۴۷ و ج ۴۰، ص ۷۲؛ تفسير فرات، ص ۱۸۶، ح ۲۳۶؛ تفسير العياشى، ج ۲، ص ۱۴۱، ح ۱۱؛ شواهد التنزيل، ج ۱ ،ص ۲۵۷؛ تأويل الآيات، ج ۱، ص ۱۵۸. امالى المفيد، ص ۲۷۹؛ البرهان، ج ۲، ص ۳۹۷؛ امالى الصدوق، ۳۵۴، ح ۱.</ref><blockquote>{{قرآن|فَلَعَلَّكَ تارِكٌ بَعْضَ ما يُوحى إِلَيْكَ وَ ضائِقٌ بِهِ صَدْرُكَ أَنْ يَقُولُوا لَوْ لا أُنْزِلَ عَلَيْهِ كَنْزٌ أَوْ جاءَ مَعَهُ مَلَكٌ، إِنَّما أَنْتَ نَذِيرٌ وَ اللَّه عَلى كُلِّ شَيْ‏ءٍ وَكِيلٌ}}؛ «ممکن است به سبب آنکه [دشمنان] می گویند: چرا گنجی بر او نازل نشده، یا فرشته ای همراهش نیامده؟ برخی از آنچه را به تو وحی می شود ترک کنی و سینه ات [از ابلاغ و اظهار آن] تنگ شود [به سبب موضع گیری های دشمنان از ابلاغ پیام حق خودداری مکن] تو فقط بیم دهنده ای و خدا بر هر چیز نگهبان است.»</blockquote><blockquote>{{قرآن|أَمْ يَقُولُونَ افْتَراهُ، قُلْ فَأْتُوا بِعَشْرِ سُوَرٍ مِثْلِهِ مُفْتَرَياتٍ وَ ادْعُوا مَنِ اسْتَطَعْتُمْ مِنْ دُونِ اللَّه إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ}}؛ «بلکه [در برابر همه قرآن می ایستند و] می گویند: او این قرآن را از نزد خود ساخته [و به خدا نسبت می دهد] بگو: اگر راستگویید، شما هم ده سوره مانند آن بیاورید و هر کس را غیر خدا می توانید، به یاری خود دعوت کنید.»</blockquote><blockquote>{{قرآن|فَإِلَّمْ يَسْتَجِيبُوا لَكُمْ فَاعْلَمُوا أَنَّما أُنْزِلَ بِعِلْمِ اللَّه وَ أَنْ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ فَهَلْ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ}}؛ «اپس اگر آنان دعوت شما را اجابت نکردند [که هرگز اجابت نمی‌کنند] بدانید که آنچه نازل شده به دانش خداست وهیچ معبودی جز او نیست، پس آیا تسلیم [حق] می شوید؟»</blockquote><blockquote>{{قرآن|مَنْ كانَ يُرِيدُ الْحَياةَ الدُّنْيا وَ زِينَتَها نُوَفِّ إِلَيْهِمْ أَعْمالَهُمْ فِيها وَ هُمْ فِيها لا يُبْخَسُونَ}}؛«کسانی که زندگی دنیا و زیور و زینتش را بخواهند، ثمره تلاششان را به طور کامل در [همین] دنیا به آنان می دهیم و در اینجا چیزی از آنان کاسته نخواهد شد.»</blockquote>{{قرآن|أُولئِكَ الَّذِينَ لَيْسَ لَهُمْ فِى الْآخِرَةِ إِلاَّ النَّارُ وَ حَبِطَ ما صَنَعُوا فِيها وَ باطِلٌ ما كانُوا يَعْمَلُونَ}}

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

و اين گونه بود كه يک منزل قبل از غدير، سيل آيات الهى جارى شد و بيدار باش عظيم را براى مردم اعلام كرد، تا فرداى آن روز با چشم و گوش باز به استقبال غدير بروند، همان گونه كه تسلاى قلب پيامبر صلى الله عليه و آله در برابر حركات فتنه‏ انگيز منافقين بود<ref>تفسير فرات، ص ۱۸۶ ح ۲۳۶</ref>، كه عزم راسخ آن حضرت را براى اعلان ولايت در آينده ‏اى به فاصله كمتر از ۲۴ ساعت به همه نشان مى ‏داد.