۲۳٬۲۳۲
ویرایش
ذکر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
علاوه بر دعاها و زيارت هاى عيد غدير، اذكار ديگرى نيز وجود دارد؛ كه برخى از آنها متعلق به اين روز شريف است، و برخى اختصاص به اين روز ندارد ولى خواندن آنها در اين روز آثار و ثواب مضاعفى دارد و بسيار به آنها سفارش شده است: | علاوه بر دعاها و زيارت هاى عيد غدير، اذكار ديگرى نيز وجود دارد؛ كه برخى از آنها متعلق به اين روز شريف است، و برخى اختصاص به اين روز ندارد ولى خواندن آنها در اين روز آثار و ثواب مضاعفى دارد و بسيار به آنها سفارش شده است: | ||
'''الف) صلوات''' | '''الف) صلوات''' | ||
| خط ۴۱: | خط ۳۹: | ||
امام صادق عليه السلام مى فرمايد: سزاوار است در آن روز كه بسيار ذكر خدا بگويى و بر محمد و آل محمد عليهم السلام بسيار صلوات بفرستى... .<ref>وسائل: ج ۷ ب ۱۴ ح ۶ . بحار الانوار: ج ۹۷ ص ۱۱۲.</ref> | امام صادق عليه السلام مى فرمايد: سزاوار است در آن روز كه بسيار ذكر خدا بگويى و بر محمد و آل محمد عليهم السلام بسيار صلوات بفرستى... .<ref>وسائل: ج ۷ ب ۱۴ ح ۶ . بحار الانوار: ج ۹۷ ص ۱۱۲.</ref> | ||
| خط ۶۶: | خط ۶۵: | ||
امام صادق عليه السلام مى فرمايد: در اين روز روزه بگير، و زياد صلوات بر محمد و آل محمد عليه السلام بفرست، و نزد خداوند متعال بيزارى بجوى از كسانى كه ظلم به آن بزرگواران كردند.<ref>بحار الانوار: ج ۹۷ ص ۱۱۱. الكافى: ج ۴ ص ۱۴۸.</ref> | امام صادق عليه السلام مى فرمايد: در اين روز روزه بگير، و زياد صلوات بر محمد و آل محمد عليه السلام بفرست، و نزد خداوند متعال بيزارى بجوى از كسانى كه ظلم به آن بزرگواران كردند.<ref>بحار الانوار: ج ۹۷ ص ۱۱۱. الكافى: ج ۴ ص ۱۴۸.</ref> | ||
| خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
ذكر شريف و با فضيلتى كه بنا به فرامايش پيامبر صلى الله عليه و آله مستحب است در روز غدير صد بار تكرار شود اين است: الحمد للَّه الذى جعل كمال دينه و تمام نعمته بولاية اميرالمؤمنين على بن ابى طالب عليه السلام<ref>بحار الانوار: ج ۹۸ ص ۳۲۱ ح ۵ ، به نقل از نسخه خطى شهيد اول.</ref>: سپاس خداى را كه كمال دين و تمام نعمتش را در ولايت حضرت اميرالمؤمنين على بن ابى طالب عليه السلام قرار داد. | ذكر شريف و با فضيلتى كه بنا به فرامايش پيامبر صلى الله عليه و آله مستحب است در روز غدير صد بار تكرار شود اين است: الحمد للَّه الذى جعل كمال دينه و تمام نعمته بولاية اميرالمؤمنين على بن ابى طالب عليه السلام<ref>بحار الانوار: ج ۹۸ ص ۳۲۱ ح ۵ ، به نقل از نسخه خطى شهيد اول.</ref>: سپاس خداى را كه كمال دين و تمام نعمتش را در ولايت حضرت اميرالمؤمنين على بن ابى طالب عليه السلام قرار داد. | ||
| خط ۸۰: | خط ۸۱: | ||
اللهم بك اعتصمت و استقمت، و اليك توجّهت و عليك اعتمدت. يا خير عاصم و اكرم راحم و احكم حاكم و اعلم عالم. من اعتصم بك عصمته، و من استرحمك رحمته، و من استكاف كفيته، و من توكل عليك امنته و هديته. سمعاً لقولك يا رب و طاعة لامرك. اللهم اقول و بتوفيقك اقول، و على كفايتك اعول، و بقدرتك اطول، و بك استكفى و اصول. فاكفنى اللهم و انقذنى و تولّنى و اعتصمنى و عافنى، و امنع منى و خذ و كن لى بعينك و لا تكن علىّ. اللهم انت ربى، عليك توكّلت و اليك انبت و اليك المصير، و انت على كل شىء قدير. | اللهم بك اعتصمت و استقمت، و اليك توجّهت و عليك اعتمدت. يا خير عاصم و اكرم راحم و احكم حاكم و اعلم عالم. من اعتصم بك عصمته، و من استرحمك رحمته، و من استكاف كفيته، و من توكل عليك امنته و هديته. سمعاً لقولك يا رب و طاعة لامرك. اللهم اقول و بتوفيقك اقول، و على كفايتك اعول، و بقدرتك اطول، و بك استكفى و اصول. فاكفنى اللهم و انقذنى و تولّنى و اعتصمنى و عافنى، و امنع منى و خذ و كن لى بعينك و لا تكن علىّ. اللهم انت ربى، عليك توكّلت و اليك انبت و اليك المصير، و انت على كل شىء قدير. | ||
| خط ۸۷: | خط ۸۹: | ||
== ذكر در قرآن يعنى ولايت<ref>غدير در قرآن: ج ۱ ص ۳۱۴.</ref> == | == ذكر در قرآن يعنى ولايت<ref>غدير در قرآن: ج ۱ ص ۳۱۴.</ref> == | ||
از جمله آياتى كه در سفر [[حجةالوداع]] و در غدير بر پيامبر صلى الله عليه وآله نازل شده اين آيات است: | |||
«وَ إِنْ يَكادُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَيُزْلِقُونَكَ بِأَبْصارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّكْرَ وَ يَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ . وَ ما هُوَ إِلاَّ ذِكْرٌ لِلْعالَمِينَ»<ref>قلم / ۵۱، ۵۲.</ref>: | |||
«كسانى كه كافر شدند آنگاه كه ذكر را مى شنوند از روى غضب نگاه هاى تندى به تو مى كنند و مى گويند او ديوانه است ولى آن جز ذكرى براى جهانيان نيست». | |||
با توجه به اينكه در احاديث نزول اين آيه در غدير و پس از اهانت منافقين به پيامبرصلى الله عليه وآله بيان شده<ref>بحار الانوار: ج ۳۵ ص ۳۹۴ و ج ۳۷ ص ۱۶۰، ۱۷۲، ۲۲۱. عوالم العلوم: ج ۳ / ۱۵ ص ۱۴۱ ح ۱۴۹، ۲۰۸، ۲۲۲. الكافى: ج ۴ ص ۵۶۶ ح ۲. اثبات الهداة: ج ۳ ص ۳۱۴ ح ۶۷ . مناقب ابن شهرآشوب: ج ۲ ص ۲۳۸ ح ۴۰. تفسير القمى: ج ۲ ص ۳۸۳.</ref>، آنچه در اينجا قابل تأمل است اينكه: | |||
دو بار كلمه «ذِكر» در آخر سوره قلم آمده است: يک بار در جمله «سَمِعُوا الذِّكْرَ» و يک بار در جمله «ذِكْرٌ لِلْعالَمِينَ»، و هر دو اشاره به يک موضوع و آن ولايت على بن ابى طالب عليه السلام است. | |||
خداوند از يک سو به آنان كه با شنيدن اعلان ولايت به غيظ و غضب در مىآيند و حركات ناشايست از خود بروز مى دهند پاسخ مى دهد، كه شما را چه رسيده كه با يک مسئله جهانى مقابله كنيد و شما چه كسى هستيد كه بخواهيد نارضايتى خود را از ولايت عالمگير على عليه السلام نشان دهيد! | |||
از سوى ديگر به مسلمانان مى فهماند كه ولايت و صاحب اختيارى على عليه السلام به شما اختصاص ندارد، بلكه مربوط به «عالميان» است. كلمه «عالَمينَ» شِبه جمع است و به معناى «الخَلْقُ كُلُّهُ» است، يعنى همه ما سِوَى اللَّه را در بر میگيرد؛ و اين به معناى صاحب اختيارى امامان عليهم السلام بر همه مخلوقات است، اعم از موجودات زنده يا غير زنده، از انسانها گرفته تا ملائكه و جن و حيوانات و موجودات ناشناخته كرات ديگر و آنچه غير از ذات الهى وجود دارد. | |||
اين ولايت را خدا به ائمه عليهم السلام عنايت كرده و امر ايشان درباره همه چيز نافذ است، اگر چه فرمان الهى بر ايشان و آنچه تحت امرشان است احاطه دارد. | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||