۲۶٬۰۰۶
ویرایش
روزه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
از موارد بسيار مهم در مورد روز و عيد غدير، اعمال و آداب عيد غدير است. به علت [[اهمیت]] اين روز، اعمال و آدابى ذكر شده كه با هيچ روزى برابرى نمى كند و مختص به قشر خاص و سن معينى نيست، و داراى ابعاد اعتقادى و عبادى مختلفى است. از جمله اعمال عيد غدير افطارى دادن است<ref>الاقبال: اعمال عيد غدير. </ref>: | از موارد بسيار مهم در مورد روز و عيد غدير، اعمال و آداب عيد غدير است. به علت [[اهمیت]] اين روز، اعمال و آدابى ذكر شده كه با هيچ روزى برابرى نمى كند و مختص به قشر خاص و سن معينى نيست، و داراى ابعاد اعتقادى و عبادى مختلفى است. از جمله اعمال عيد غدير افطارى دادن است<ref>الاقبال: اعمال عيد غدير. </ref>: | ||
يكى از اعمال نيک در شرع مقدس اسلام افطار دادن به مؤمنين | يكى از اعمال نيک در شرع مقدس اسلام افطار دادن به مؤمنين روزه دار است، كه در كتب فريقين ثواب هاى زيادى براى آن ذكر شده است، و معصومين عليهم السلام ما را امر به آن كرده و خود به آن عمل نموده اند، و بزرگان و خيرين و مؤمنين اين عمل صالح را ارج نهاده و مداومت نموده اند. به خصوص در ايام ماه مبارک رمضان و ليالى متبركه ديگر به اين سنت حسنه جامه عمل پوشانده اند. | ||
از كارهاى مستحب در روز غدير افطارى دادن به مؤمنان روزه دار است. همان طورى كه بسيارى از اعمال مستحب در روز غدير ثواب بيشترى دارند، افطارى دادن در اين روز نيز از ثواب فزونترى برخوردار است. چنانكه در برخى از روايات، روز غدير «يوم تفطير الصائمين» يعنى روزى افطارى دادن به روزه داران، نامگذارى شده است. | از كارهاى مستحب در روز غدير افطارى دادن به مؤمنان روزه دار است. همان طورى كه بسيارى از اعمال مستحب در روز غدير ثواب بيشترى دارند، افطارى دادن در اين روز نيز از ثواب فزونترى برخوردار است. چنانكه در برخى از روايات، روز غدير «يوم تفطير الصائمين» يعنى روزى افطارى دادن به روزه داران، نامگذارى شده است. | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== تبليغ غدير با روزه<ref>تبليغ غدير در سيره معصومين عليهم السلام: ص ۱۰۲، ۱۰۳، ۱۰۹.</ref> == | == تبليغ غدير با روزه<ref>تبليغ غدير در سيره معصومين عليهم السلام: ص ۱۰۲، ۱۰۳، ۱۰۹.</ref> == | ||
يكى از شاخصه اى زندگى معصومين عليهم السلام تبليغ غدير به شكل هاى مختلف است. از جمله | يكى از شاخصه اى زندگى معصومين عليهم السلام تبليغ غدير به شكل هاى مختلف است. از جمله [[ابلاغ غدیر|تبلیغ غدیر]] با روزه گرفتن در غدير است كه ذيلاً به بيان آن مى پردازيم: | ||
روزه شكرگزارى در روز غدير ثوابى عجيب دارد، كه درباره هيچ روزه گرفتنى وارد نشده است! معادل روزه عمر دنيا و معادل صد حج و عمره! آرى اگر | روزه شكرگزارى در روز غدير ثوابى عجيب دارد، كه درباره هيچ روزه گرفتنى وارد نشده است! معادل روزه عمر دنيا و معادل صد حج و عمره! آرى اگر سقيفه، عاشورا را به شكرانه قتل امام حسين عليه السلام روزه مى گيرد، ما با اين تبليغ عملى نشان مى دهيم كه براى حيات حسين بن على عليه السلام روزه مى گيريم. | ||
امام صادق عليه السلام فرمود: اين روز، روزى است كه اميرالمؤمنين عليه السلام به عنوان شكر خداوند روزه گرفت.<ref>عوالم العلوم: ج ۳ / ۱۵ ص ۲۱۳.</ref> | امام صادق عليه السلام فرمود: اين روز، روزى است كه اميرالمؤمنين عليه السلام به عنوان شكر خداوند روزه گرفت.<ref>عوالم العلوم: ج ۳ / ۱۵ ص ۲۱۳.</ref> | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
و فرمود: روزه گرفتن در روز غدير خم معادل روزه گرفتن به قدر عمر دنياست.<ref>عوالم العلوم: ج ۳ / ۱۵ ص ۲۱۱.</ref> | و فرمود: روزه گرفتن در روز غدير خم معادل روزه گرفتن به قدر عمر دنياست.<ref>عوالم العلوم: ج ۳ / ۱۵ ص ۲۱۱.</ref> | ||
همچنين امام رضا عليه السلام در روز غديرى روزه گرفت و براى افطار عده اى را دعوت كرد، و براى آنان سخنان مفصلى درباره غدير فرمود، و به منازل آنان هدايايى فرستاد.<ref>عوالم العلوم: ج ۳ / ۱۵ ص ۲۲۱.</ref> | همچنين امام رضا عليه السلام در روز غديرى روزه گرفت و براى [[افطار]] عده اى را دعوت كرد، و براى آنان سخنان مفصلى درباره غدير فرمود، و به منازل آنان هدايايى فرستاد.<ref>عوالم العلوم: ج ۳ / ۱۵ ص ۲۲۱.</ref> | ||
== روزه عيد غدير در روايات<ref>آداب عيد غدير (خانه كودک): ص ۵۶-۱۴۵. غدير دعا و محبت (نيشابورى): ص ۳۷-۶۲ . همراه با ذى الحجه (اوحدى): ج ۲ ص ۱۰۵-۱۸۱. ترجمه الغدير (امينى - واحدى): ص ۶۵۹ . اسرار غدير: ص ۲۴۶، ۲۵۴-۲۵۶. چهارده قرن با غدير: ص ۲۳۳، ۲۳۴. قنوت خورشيد: ص ۲۹، به نقل از كتاب: غدير عيد برتر (صدرى). چهارده قرن با غدير: ص ۷۷، ۱۵۳-۱۵۷، ۲۰۱-۲۰۹، ۲۳۳، ۲۳۴. غدير در قرآن: ج ۳ ص ۳۳۸-۳۴۰. اسرار غدير: ص ۲۴۶، ۲۵۲، ۲۵۳، ۲۵۴-۲۵۶، ۲۸۱، ۳۵۳-۳۶۳.</ref> == | == روزه عيد غدير در روايات<ref>آداب عيد غدير (خانه كودک): ص ۵۶-۱۴۵. غدير دعا و محبت (نيشابورى): ص ۳۷-۶۲ . همراه با ذى الحجه (اوحدى): ج ۲ ص ۱۰۵-۱۸۱. ترجمه الغدير (امينى - واحدى): ص ۶۵۹ . اسرار غدير: ص ۲۴۶، ۲۵۴-۲۵۶. چهارده قرن با غدير: ص ۲۳۳، ۲۳۴. قنوت خورشيد: ص ۲۹، به نقل از كتاب: غدير عيد برتر (صدرى). چهارده قرن با غدير: ص ۷۷، ۱۵۳-۱۵۷، ۲۰۱-۲۰۹، ۲۳۳، ۲۳۴. غدير در قرآن: ج ۳ ص ۳۳۸-۳۴۰. اسرار غدير: ص ۲۴۶، ۲۵۲، ۲۵۳، ۲۵۴-۲۵۶، ۲۸۱، ۳۵۳-۳۶۳.</ref> == | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
در آن روز چه وظيفه اى داريم؟ فرمود: شما براى شكر و ستايش خداوند اين روز را روزه بگيريد، با اينكه شايسته است خداوند هر لحظه سپاسگزارى شود. و همين گونه پيامبران عليهم السلام به جانشينان خود فرمان داده اند تا روزه بدارند؛ روزى را كه وصى (خاتم پيامبران صلى الله عليه وآله) به جانشينى معرفى مى شود، و آن را عيد مى گيرند. و هر كس اين روز را روزه بدارد، ثوابش برتر از عبادت شصت سال است. | در آن روز چه وظيفه اى داريم؟ فرمود: شما براى شكر و ستايش خداوند اين روز را روزه بگيريد، با اينكه شايسته است خداوند هر لحظه سپاسگزارى شود. و همين گونه پيامبران عليهم السلام به جانشينان خود فرمان داده اند تا روزه بدارند؛ روزى را كه وصى (خاتم پيامبران صلى الله عليه وآله) به جانشينى معرفى مى شود، و آن را عيد مى گيرند. و هر كس اين روز را روزه بدارد، ثوابش برتر از عبادت شصت سال است. | ||
عمّار بن حريز عبدى نقل مىكند: دخلت على ابى عبدالله عليه السلام فى اليوم الثامن عشر من ذى الحجة فوجدته صائماً. فقال لى: هذا يوم عظيم عظّم الله حرمته - الى ان قال : - فقيل له: ما ثواب صوم هذا اليوم؟ قال: انه يوم عيد و فرح و سرور، و يوم صوم شكراً للَّه، و ان صومه يعدل ستين شهراً من اشهر الحرم<ref>وسائل الشيعة: ج ۷ ص ۳۲۶ ح ۱۰، به نقل از: مصباح المتهجد.</ref>: | |||
روز هجدهم ذى الحجه بر امام صادق عليه السلام وارد شدم، ايشان روزه دار بود. به من فرمود: اين روز روز بزرگى است. خدا حرمت آن را بزرگ داشته است. به آن حضرت عرض شد: روزه اين روز چه ثوابى دارد؟ فرمود: غدير روز عيد و شادى و شادمانى است، و روز روزه گرفتن جهت سپاس گزارى از خداوند است، و ثواب روزهاش برابر است با عبادت شصت ماه از ماه هاى حرام... .<ref>ماه هايى كه از احترام خاصى برخوردارند، ماه هاى: محرم، رجب، ذى القعده و ذى الحجه.</ref> | |||
عن ابىاسحاق بن عبداللَّه العلوى العريضى، قال: و حكّ فى صدرى ما الايام التى تصام؟ فقصدت مولانا اباالحسن على بن محمدعليه السلام، و هو بصرياً. و لم ابد ذلك لاحد من خلق اللَّه. فدخلت عليه، فلما بصر بى قال: يا ابااسحاق، جئت تسألنى عن الايام التى يصام فيهنّ؟ و هى اربعة: اولهنّ يوم السابع و العشرين من رجب يوم؛ بعث اللَّه تعالى محمداً صلى الله عليه وآله الى خلقه رحمة للعالمين، ويوم مولدهصلى الله عليه وآله؛ و هو السابععشر من شهر ربيعالاول، و يوم الخامس و العشرين من ذى القعدة؛ فيه دُحيت الكعبة، و يوم الغدير؛ فيه اقام رسول الله صلى الله عليه وآله اخاه علياًعليه السلام علماً للناس و اماماً من بعده. قلت: صدقت جعلت فداك، لذلك قصدت. اشهد انك حجة الله على خلقه<ref>تهذيب الاحكام: ج ۴ ص ۳۰۵، ۳۰۶. روايت مشابه: وسائل الشيعة: ج ۱۰ ص ۴۵۵، به نقل از خرائج.</ref>: | |||
ابواسحاق عريضى مى گويد: در قلبم افتاد كه چه ايامى از سال روزه گرفته شود. لذا قصد كردم نزد حضرت هادىعليه السلام روم، و حضرت در منطقه بصريا بودند. اين امر را به هيچ كس نگفتم، و نزد حضرت رفتم. | |||
وقتى مرا ديد فرمود: اى ابواسحاق، آمدى از من از ايامى سؤال كنى كه در آن ايام روزه گرفته مى شود؟ آنها چهار روز مى باشند: روز بيست و هفتم رجب؛ كه خداوند رسولش صلى الله عليه وآله را بر خلقش مبعوث نمود. روز ميلاد رسول خدا صلى الله عليه وآله؛ كه هفدهم ربيع الاول است. روز بيست و پنجم ذى القعده؛ كه روز گسترده شدن زمين از زير كعبه است. روز غدير كه رسول خدا صلى الله عليه وآله برادرش على عليه السلام را به عنوان پرچم هدايت براى مردم و امام بعد از خودش اقامه كرد. عرض كردم: فدايت شوم، راست فرمودى. من به همين منظور آمده بودم. شهادت مى دهم كه تو حجت خدا بر خلقش مى باشى. | |||
عن المفضل بن عمر، قال: قلت للصادق عليه السلام: يا سيدى، تأمرنى بصيامه؟ قال: اى و الله، اى و الله، اى و الله. انه اليوم الذى تاب الله فيه على آدم عليه السلام. فصام شكراً للَّه تعالى ذلك اليوم. و انه اليوم الذى نجى الله تعالى فيه ابراهيم عليه السلام من النار، فصام شكراً للَّه تعالى على ذلك. و انه اليوم الذى اقام موسى هارون عليهما السلام علماً، فصام شكراً للَّه تعالى ذلك اليوم. و انه اليوم الذى اظهر عيسى عليه السلام وصيه شمعون الصفا، فصام شكراً للَّه عزوجل ذلك اليوم. و انه اليوم الذى اقام رسول الله صلى الله عليه و آله علياً عليه السلام للناس علماً و ابان فيه فضله و وصيه، فصام شكراً للَّه عزوجل ذلك اليوم. و انه ليوم صيام و قيام<ref>وسائل الشيعة: ج ۱۰ ص ۴۴۵، ۴۴۶، به نقل از اقبال الاعمال.</ref>: | |||
مفضل بن عمر گفت: به حضرت صادق عليه السلام عرض كردم: اى آقاى من، آيا به من امر مى كنيد كه روز غدير را روزه بگيرم؟ فرمود: به خدا سوگند بله، به خدا سوگند بله، به خدا سوگند بله. اين روز همان روزى است كه خداوند توبه حضرت آدم عليه السلام را پذيرفت، و حضرت آدمعليه السلام به پاس خداوند اين روز را روزه گرفت. اين روز همان روزى است كه خداوند حضرت ابراهيم عليه السلام را از آتش نجات داد، و حضرت ابراهيم عليه السلام به پاس خداوند اين روز را روزه گرفت. | |||
اين روز روزى است كه حضرت موسى حضرت هارون عليهما السلام را به عنوان پرچم هدايت اقامه كرد، لذا وى به پاس الهى اين روز را روزه گرفت. اين روز همان روزى است كه حضرت عيسى عليه السلام وصى خود شمعون الصفا را معرفى نمود، و وى به پاس الهى اين روز را روزه گرفت. اين روز همان روزى است كه رسول خدا صلى الله عليه وآله على بن ابى طالب عليه السلام را به عنوان پرچم هدايت اقامه نمود و فضيلت و وصايت او را آشكار ساخت، و حضرتش به پاس الهى اين روز را روزه گرفت. اين روز، روز روزه و قيام به عبادت الهى است. | |||
عن زياد بن محمد، عن ابى عبدالله عليه السلام، قال: ينبغى لكم ان تتقرّبوا الى الله فيه بالصوم. فان الانبياء عليهم السلام كانوا اذا اقاموا اوصياءهم فعلوا ذلك و امروا به<ref>وسائل الشيعة: ج ۱۰ ص ۴۴۴. مصباح المتهجد: ص ۷۳۶.</ref>: شايسته است كه در روز غدير با روزه به خداوند تقرّب جوييد، زيرا پيامبران عليهم السلام هنگامى كه اوصياى خود را اقامه مى كردند، اين عمل را انجام داده و به آن امر مى كردند. | |||
عن عمارة بن جوين ابى هارون العبدى، قال: دخلت على ابى عبدالله عليه السلام فى اليوم الثامن عشر من ذى الحجه فوجدته صائماً. فقلت له: جعلت فداک، فما صواب صوم هذا اليوم؟ فقال: انه يوم عيد و فرح و سرور و صوم شكراً للَّه عزوجل. فان صومه يعدل ستين شهرا من الاشهر الحرم<ref>بحار الانوار: ج ۹۸ ص ۲۹۸، به نقل از اقبال الاعمال.</ref>: | |||
عماره گفت: روز هجدهم ذى الحجه نزد حضرت صادق عليه السلام رفتم و حضرتش را روزهدار يافتم. عرض كردم: فدايت شوم، پاداش روزه اين روز چيست؟ فرمود: اين روز به جهت شكر الهى روز عيد و سرور و شادى و روز روزه است. روزه اين روز معادل شصت ماه از ماه هاى حرام مى باشد. | |||
عن المفضل، قال: قلت لابى عبدالله عليه السلام: قلت: ما يجب علينا فى ذلك اليوم؟ قال: يجب عليكم صيامه شكراً للَّه و حمداً له، مع انه اهل ان يشكر كل ساعة. و كذلک امرت الانبياء عليهم السلام اوصياءها ان يصوموا اليوم الذى يقام فيه الوصى، يتخذونه عيداً. و من صامه كان افضل من عمل ستين سنه<ref>بحار الانوار: ج ۹۷ ص ۱۱۱، به نقل از خصال. وسائل الشيعة: ج ۱۰ ص ۴۴۳، به نقل از خصال.</ref>: | |||
مفضل بن عمر گفت: به حضرت صادق عليه السلام عرض كردم: در روز غدير چه عملى بر ما واجب است؟ فرمود: با آنكه هر زمانى شايسته است شكر الهى به جا آورده شود، اما بر شما لازم است كه روز غدير را به شكرانه و ستايش الهى روزه بگيريد، چنانچه همه پيامبران عليهم السلام به جانشينان خود دستور دادند روزى را كه جانشين شان رسماً معرفى شده است روزه بدارند و عيد بگيرند. هر كس اين روز را روزه بگيرد، ثوابش از عبادت شصت سال برتر است. | |||
شيخ حرّ عاملى در ذيل اين حديث مى نويسد: الوجوب هنا محمول على الاستحباب الموكّد<ref>وسائل الشيعة: ج ۱۰ ص ۴۴۳.</ref>: وجوب در اين حديث بر استحباب موكد حمل مى شود. | |||
عن على بن الحسن العبدلى، قال: سمعت اباعبدالله جعفر بن محمد الصادق عليه الصلاة و السلام و على آبائه و ابنائه يقول: صوم يوم غدير خم يعدل صيام عمر الدنيا، لو عاش انسان عمر الدنيا. ثم لو صام ما عمرت الدنيا لكان له ثواب ذلك، و صيامه يعدل عند الله عزوجل مائة حجة و مائة عمره<ref>بحار الانوار: ج ۹۸ ص ۳۰۲، ۳۰۳، به نقل از اقبال الاعمال. مستدرک الوسائل: ج ۶ ص ۲۷۴، به نقل از اقبال الاعمال.</ref>: | |||
روزه روز غدير خم معادل روزه عمر دنياست. اگر كسى به ميزان عمر دنيا زندگى كند و در تمام اين مدت روزه بگيرد، ثواب روزه روز غدير با آن برابرى مى كند. روزه روز غدير نزد خداوند معادل صد حج و صد عمره مى باشد.<ref>بخش انتهاى اين روايت در كتاب «العدد القويه» به اين گونه نقل شده است: و صيامه يعدل عند الله مائة حِجة و مائة عمرة فى كل مبرورات متقبلات: روزه روز غدير نزد خداوند معادل صد حج و صد عمره نيكو (صحيح) و مقبول در هر سال مى باشد. بحار الانوار: ج ۹۸ ص ۳۲۱، به نقل از العدد القوية.</ref> | |||
عن الفيّاض بن محمد بن عمر الطوسى انه شهد اباالحسن على بن موسى الرضا عليه السلام فى يوم الغدير و بحضرته جماعة من خاصته، و هو يذكر فضل اليوم و قدمه. فكان من قوله عليه السلام: حدثنى الهادى ابى، عن آبائه، عن اميرالمؤمنين عليهم السلام انه اتفق فى زمانه الجمعة و الغدير. فصعد المنبر و قال: | |||
صوم هذا اليوم مما ندب الله اليه، و جعل الجزاء العظيم كفالة عنه، حتى لو تعبّد له عبد من العبيد فى الشيبة الشبيبة من ابتداء الدنيا الى انقضائها؛ صائماً نهارها قائماً ليلها. اذا اخلص المخلص فى صومه لقصرت اليه ايام الدنيا عن كفايته<ref>بحار الانوار: ج ۹۷ ص ۱۱۷، به نقل از اقبال الاعمال.</ref>: | |||
فيّاض حضرت رضا عليه السلام را به همراه جماعتى از ياران خاص ايشان در روز غدير ديد، در حالى كه حضرتش فضيلت و پيشينه اين روز را بيان مىفرمود. حضرت در بخشى از بياناتش فرمود: پدرم از پدران گرامى خويش عليهم السلام نقل فرمود كه در زمان اميرالمؤمنين عليه السلام دو روز جمعه و غدير با هم مصادف شدند. | |||
اميرالمؤمنين عليه السلام به منبر رفت و خطبه اى خواند و در ضمن آن فرمود: | |||
روزه روز غدير از مواردى است كه خداوند به آن فرا خوانده است، و پاداش بزرگى را در قبال آن بر عهده گرفته است؛ به گونه اى كه اگر بنده اى از بندگان الهى از آغاز دنيا تا پايان آن، روزها را روزه گرفته و شبها را به عبادت بپردازد و در روزه دارى خويش اخلاص ورزد، باز به پاداش روزه روز غدير نخواهد رسيد. | |||
روى عن الائمه عليهم السلام انهم قالوا: من صام يوم غدير خم و لم يستبدل به، كتب الله له صيام الدهر<ref>وسائل الشيعة: ج ۱۰ ص ۴۴۶، به نقل از روضة الواعظين.</ref>: از ائمه عليهم السلام نقل شده است كه فرمودند: هر كس روز غدير خم روزه گيرد و روز ديگرى را (از لحاظ برترى) جايگزين آن نسازد، خداوند براى او ثواب روزه دهر را مى نويسد. | |||
'''الف) استحباب روزه غدير''' | |||
روزه اين روز با سندهاى مختلف در كتب ذكر شده<ref>الاقبال: ص ۴۶۳، ۴۶۶، ۴۷۲. وسائل: ج ۷ ب ۱۴، از ابواب بقية الصوم المندوب. من لا يحضره الفقيه. لوامع صاحبقرانى. جواهر الكلام. بحار الانوار: ج ۹۷ ص ۱۱۲ و ج ۹۸، اعمال يوم غدير. مصباح المتهجد: اعمال يوم غدير. بشارة المصطفى صلى الله عليه وآله: ص ۳۲۳. مرآة الكمال: ج ۱ ص ۵۲۵ ، از مصباح المتهجد. الفقيه: ج ۲ ص ۵۵ ب ۲۵.</ref>، و علماى بزرگ شيعه فتوا به آن داده اند. | |||
در روايتى حضرت آدم، حضرت ابراهيم، حضرت موسى، حضرت عيسى عليهم السلام و حضرت رسول گرامى اسلام صلى الله عليه وآله در اين روز روزه بوده اند. حتى در روايتى در همان كتاب وارد شده است كه دلالت بر روزه بودن حضرات معصومين عليهم السلام در روز عيد غدير مى كند.<ref>وسائل: ج ۷ ب ۱۴ ح ۱.</ref> | |||
به عنوان مثال راوى مى گويد: در روز هيجدهم ذى حجه خدمت امام صادق عليه السلام وارد شدم و آن حضرت را روزه دار يافتم. حضرت به من فرمود: امروز روز عظيمى است.<ref>وسائل: ج ۷ ب ۱۴ ح ۱.</ref> | |||
قال الشيخ الطوسى: قد ورد الخبر عن الصادقين عليهما السلام بفضل صيام اربعة ايام فى السنة... ، الى ان قال: يوم السابع عشر من ربيع الاول؛ و هو اليوم الذى وُلد فيه رسول الله صلى الله عليه وآله. فمن صامه كتب اللَّه له صيام ستّين سنة. و يوم السابع و العشرين من رجب؛ و هو اليوم الذى بُعث فيه رسول الله صلى الله عليه وآله، و من صامه كان صيامه كفّارة ستّين شهراً. و يوم الخامس و العشرين من ذى القعدة؛ فيه دُحيَت الارض. و يوم الغدير فيه نصب رسول الله صلى الله عليه وآله اميرالمؤمنين عليه السلام اماماً<ref>وسائل الشيعة: ج ۱۰ ص ۴۵۶، به نقل از المقنعه.</ref>: | |||
شيخ طوسى گويد: از امام باقر و امام صادق عليهما السلام در فضيلت روزه چهار روز از ايام سال روايت وارد شده كه آن چهار روز عبارتند از: | |||
روز هفدهم ربيع الاول؛ كه روز ولادت رسول خدا صلى الله عليه وآله است. هر كس اين روز را روزه بگيرد، خداوند روزه شصت سال را براى وى مى نويسد. | |||
و روز بيست و هفتم رجب؛ كه روزى است كه رسول خدا صلى الله عليه وآله در آن روز مبعوث شد. هر كس اين روز را روزه بگيرد، روزه اش معادل كفاره شصت ماه خواهد بود. | |||
و روز بيست و پنجم ماه ذى القعده؛ كه در آن زمين گسترده شده است. | |||
و روز غدير؛ كه رسول خدا صلى الله عليه و آله حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام را به امامت نصب كرد. | |||
'''ب) نيت روزه غدير''' | |||
در غالب روايات اهل بيت عليهم السلام به نيت روزه شكر و سپاس بر نعمت ولايت آمده است. | |||
'''ج) ثواب روزه عيد غدير''' | |||
روزه روز غدير ثوابش برابر با روزه عمر دنياست، اگر زنده باشد تا زمانى كه دنيا باشد.<ref>العدد القوية: ص ۱۶۶. بحار الانوار: ج ۹۸ ص ۳۰۲، ۳۲۱. وسائل: ج ۷ ب ۱۴ ح ۴.</ref> همچنين روزه اين روز نزد خداوند متعال با صد حج و صد عمره مقبول و مبرور برابر است.<ref>العدد القوية: ص ۱۶۶. بحار الانوار: ج ۹۸ ص ۳۰۲، ۳۲۱. وسائل: ج ۷ ب ۱۴ ح ۴.</ref> در روايتى ديگر آمده كه روزه روز غدير برابر با روزه ۶۰ ماه است.<ref>بحار الانوار: ج ۹۸ ص ۲۹۸، ۳۲۱، ۳۲۲. وسائل: ج ۷ ب ۱۴ ح ۱۰. الفقيه: ج ۲ ص ۵۵ ب ۲۵. الاقبال: ص ۴۶۵، ۴۶۶. بحار الانوار: ج ۹۷ ص ۱۱۲.</ref> | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||