۵٬۰۰۸
ویرایش
آیات ۷۴ تا ۸۰ زخرف و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸۰: | خط ۸۰: | ||
از نكات قابل توجه در سراسر واقعه غدير، اظهار محتواى پيمان‌نامه [[صحیفه ملعونه اول]] به‌صورت رمز و اشاره و با الفاظ مختلف بدون تصريح به اصل آن بود كه توسط [[منافقین|منافقان]] انجام مى‌گرفت. [[بریدة بن خصیب اسلمی|بُرَيده اسلمى]] مى‌گويد: پيامبر صلَّى اللَّه عليه و آله به عده‌اى از اصحابش فرمود: بر على به‌عنوان «اميرالمؤمنين» سلام كنيد؛ يک نفر از آنان گفت: «نه به خدا قسم! هرگز نبوت وخلافت در يک خانواده جمع نمى‌شود». خداوند هم اين آيه را نازل كرد: {{قرآن|أَمْ أَبْرَمُوا أَمْراً فَإِنَّا مُبْرِمُونَ}}.<ref>تأويل الآيات الظاهره، ص۵۵۳؛ بحارالانوار، ج۳۶، ص۱۵۷، ح۱۳۶. </ref> | از نكات قابل توجه در سراسر واقعه غدير، اظهار محتواى پيمان‌نامه [[صحیفه ملعونه اول]] به‌صورت رمز و اشاره و با الفاظ مختلف بدون تصريح به اصل آن بود كه توسط [[منافقین|منافقان]] انجام مى‌گرفت. [[بریدة بن خصیب اسلمی|بُرَيده اسلمى]] مى‌گويد: پيامبر صلَّى اللَّه عليه و آله به عده‌اى از اصحابش فرمود: بر على به‌عنوان «اميرالمؤمنين» سلام كنيد؛ يک نفر از آنان گفت: «نه به خدا قسم! هرگز نبوت وخلافت در يک خانواده جمع نمى‌شود». خداوند هم اين آيه را نازل كرد: {{قرآن|أَمْ أَبْرَمُوا أَمْراً فَإِنَّا مُبْرِمُونَ}}.<ref>تأويل الآيات الظاهره، ص۵۵۳؛ بحارالانوار، ج۳۶، ص۱۵۷، ح۱۳۶. </ref> | ||
=== چهارم: از صحيفه ملعونه تا كربلا === | |||
اگر كسى مسير تاريخ اسلام را از سال دهم تا شصتم مطالعه | اگر كسى مسير تاريخ اسلام را از سال دهم تا شصتم مطالعه كند، سير طبيعى [[صحیفه ملعونه اول|صحيفه]] و [[سقیفه|سقيفه]] را به‌سوى واقعه كربلا خواهد يافت. اين هدفى بود كه صحيفه براى آن امضا شد و سقيفه براى آن به وجود آمد. ارتباط این رخدادها با یکدیگر در عبارتى جامع از [[امام صادق عليه السلام]] مورد تأیید قرار گرفته است: | ||
سپس فرمود: | ابوبصير از امام عليه السلام درباره آيه ۷۹ سوره زخرف سؤال كرد. حضرت فرمود: اين دو آيه در آن روز درباره اصحاب صحیفه نازل شد. سپس فرمود: شايد تو هم اين اعتقاد را داشته باشى كه روزى شبيه به روز نوشتن صحيفه ملعونه نباشد جز روزى كه حسين عليه السلام كشته شد؛ در علم خداوند عزوجل هم، كه به پيامبر صلَّى اللَّه عليه و آله آموخته، همين مطلب آمده بود كه وقتى صحيفه نوشته شد حسين عليه السلام كشته شد و خلافت از بنى‌هاشم بيرون رفت، و همه اينها به‌وقوع پيوست.<ref>الكافى، ج۸، ص۱۷۹-۱۸۰؛ بحارالانوار، ج۲۴، ص۳۶۵-۳۶۶، ح۹۲؛ بحارالانوار، ج۲۸، ص۱۲۳؛ بحارالانوار، ج۳۱، ص۶۳۴، ح۱۴۰. </ref> | ||
از كلام امام صادق عليه السلام كه مى‌فرمايد: «اذا كُتِبَ الْكِتابُ قُتِلَ الْحُسَيْنُ عليه السلام» استفاده مى‌شود كه اهل صحيفه انتظار چنين عاقبتى را داشتند و با همين فكر كار خود را آغاز كردند، و عملًا هم نهايت تلاش خود را براى تحقق آن به كار بستند. از روز اول معاويه به معاهده ابوبكر و عمر پيوست و با آماده سازى جوّ حكومت زمينه براى بنى اميه آغاز شد و عثمان اساس اموى را بنياد نهاد. معاويه كه قبل از عثمان از طرف عمر پايه كار خود را در شام محكم كرده بود با قتل عثمان جاى پاى خود را محكم كرد و مسلخ كربلا را تدارک ديد. آن قدر اين برنامه ريزى حساب شده بود كه با مرگ او بى درنگ كربلا آغاز شد و به فاصله ششماه درياى خون در عاشورا موج زد؛ و تنها مظهر ولايت يعنى امام حسين عليه السلام، مُشت امضا كنندگان صحيفه ملعونه را باز كرد. | |||
لَعَلَّكَ تَرى انَّهُ كانَ يَوْمٌ يُشْبِهُ يَوْمَ كُتِبَ الْكِتابُ الّا يَوْمَ قَتْلِ الْحُسَيْنِ عليه السلام؟! وَ هكَذا كانَ فى سابِقِ عِلْمِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ الَّذى اعْلَمَهُ رَسُولَ اللَّهِ صلَّى اللَّه عليه و آله انْ اذا كُتِبَ الْكِتابُ قُتِلَ الْحُسَيْنُ عليه السلام وَ خَرَجَ الْمُلْكُ مِنْ بَنى هاشِمٍ؛ فَقَدْ كانَ ذلِكَ كُلُّهُ. | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||