۲۱٬۸۲۰
ویرایش
سیّد: تفاوت میان نسخه‌ها
←پانویس
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←پانویس) |
||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
۱۰. جلال الدين سيوطى: او در «الدرّ النثير فى خلاصة نِهاية ابن الاثير» و «تفسير الجلالين» . | ۱۰. جلال الدين سيوطى: او در «الدرّ النثير فى خلاصة نِهاية ابن الاثير» و «تفسير الجلالين» . | ||
۱۱. على بن سلطان | ۱۱. على بن سلطان قارى<ref>المرقاة فى شرح المشكاة: ج ۵ ص ۵۶۸ .</ref>: در «شرح المشكاة» . | ||
۱۲. فاضل رشيدالدين خان دهلوى | ۱۲. فاضل رشيدالدين خان دهلوى(شاگرد دهلوى) : در «إيضاح لطافة المقال» . | ||
پس ثابت شد كه مَولى به معناى «سيّد» مى آيد، و «سيّد» به معناى «امام» و «رئيس» است، چنانچه إن شاء اللَّه در ادامه خواهد آمد. بنابراين، استدلال به حديث غدير براى اثبات امامت على عليه السلام از اين وجه نيز تامّ است. | |||
از همين رو سيد مرتضى مى گويد: روزى در محضر شيخ مفيد - كه عزّتش مستدام باد - سخن شيخ ابوجعفر محمد بن عبدالرحمن بن قِبه رازى در كتاب «الانصاف»را ياد كردم. وى در اين كتاب نوشته است: | |||
شيخى از معتزله انكار كرد كه «مَولى» نزد عرب به معناى «سيّد» و «امام» باشد. من در برابر او اشعار اخطل <ref>اخطل (ت ۱۹ - م ۹۰ ق) مسيحى و شاعر بنى اميه بود. الاعلام: ج ۵ ص ۱۲۳. وى اين شعر را در مدح عبدالملك بن مروان سروده است. رسالة فى معنى المولى (شيخ مفيد) : ص ۱۸ ۱۷. (مترجم) .</ref>را خواندم: | |||
فَما وَجَدَت فيها قُرَيشٌ لأمرها | |||
أعَفَّ وَ أوفى مِن أبيكَ وَ أمجدا | |||
وَ أورى بِزَندَيهِ وَ لَو كانَ غَيرَهُ | |||
غَداةً اختِلافُ الناسِ أكدى وَ أصلَدا | |||
فَأصبَحتَ مَولاها مِنَ الناسِ كَلَّهُمُ | |||
وَ أحرى قُرَيشٍ أن تُهابَ وَ تُحمَدا | |||
قريش براى امر خود كسى را پاكدامن تر و وفادارتر و بزرگوارتر و بخشنده تر از پدرت نيافت. اگر كسى غير او خليفه مى شد، چنددسته گى مردم در بامداد آن روز شديدتر و سخت تر مى گشت. تو از ميان همه مردم مولاى قريش شدى و شايسته ترين كسى گشتى كه از تو بترسند و تو را بستايند. | |||
شيخ معتزلى را چنان ساكت كردم كه گويى سنگى را در دهان او فرو كرده اند. من شروع به نيكو شمردن سخن ابن قِبه كردم.<ref>الفصول المختارة من العيون و المحاسن: ج ۱ ص ۵ ۴ .</ref> | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
<references /> | <references /> | ||