۲۱٬۹۷۲
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «== آيات مربوط به عذاب دشمنان غدير<ref>غدير در قرآن: ج ۲ ص ۳۶۶-۴۳۱.</ref> == على بن ابى...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷۹: | خط ۷۹: | ||
اين كلام پس از ذكر آيه به اين معنى است كه وعده خداوند درباره هلاكت [[تکذیب]] كنندگان و ظالمان درباره على عليه السلام است، و لذا تأكيد مى نمايد كه خداوند وعده خود را عملى خواهد ساخت. | اين كلام پس از ذكر آيه به اين معنى است كه وعده خداوند درباره هلاكت [[تکذیب]] كنندگان و ظالمان درباره على عليه السلام است، و لذا تأكيد مى نمايد كه خداوند وعده خود را عملى خواهد ساخت. | ||
== آيه «وَ إِنْ مِنْ قَرْيَةٍ إِلاّ نَحْنُ مُهْلِكُوها قَبْلَ يَوْمِ الْقِيامَةِ أَوْ مُعَذِّبُوها عَذاباً شَدِيداً»<ref>اسراء / ۵۸ . غدير در قرآن: ج ۲ ص ۲۵۸-۳۶۱.</ref> == | |||
بزرگترين [[آزمون الهی|امتحان بشریت]] در غدير مطرح شد. امتحانى همه جانبه كه [[اتمام حجت]] آن به نحو اكمل انجام گرفت و براى هيچ كس به هيچ دليل و بهانه اى راه گريز نماند. در اين امتحان عظيم، هم جهاتى كه مى توانست سر منشأ آزمايش باشد متعدد بود، و هم عللى كه مى توانست انگيزه شيطانى براى سقوط در امتحان باشد در جلوه هاى مختلف به ميان آمد. | |||
پيامبر صلى الله عليه وآله در خطابه بلند خود، اين شرايط امتحان را براى مردم تبيين فرمود تا با آمادگى كامل به استقبال آن بروند. اين آينده تلخِ امتحان را حضرتش در غدير به اشارت و صراحت پيش بينى فرمود و مراحل چنين امتحان بزرگى را با استشهاد به ۱۱ آيه تضمين شده در خطبه غدير بيان فرمود. از جمله اين آيات آيه ۵۸ سوره اسراء است: | |||
«وَ إِنْ مِنْ قَرْيَةٍ إِلاّ نَحْنُ مُهْلِكُوها قَبْلَ يَوْمِ الْقِيامَةِ أَوْ مُعَذِّبُوها عَذاباً شَدِيداً كانَ ذلِكَ فِى الْكِتابِ مَسْطُوراً»: | |||
«هيچ آبادى نيست مگر آنكه ما هلاک كننده آن قبل از روز قيامت يا عذاب كننده آنها به عذاب شديدى هستيم. اين مطلب در كتاب نوشته شده است». | |||
اين آيه از چهار بُعد قابل بررسى است: | |||
'''۱. متن خطبه غدير''' | |||
مَعاشِرَ النّاسِ، انَّهُ ما مِنْ قَرْيَةٍ الاّ وَ اللَّه مُهْلِكُها بِتَكْذيبِها قَبْلَ يَوْمِ الْقِيامَةِ، وَ مُمَلِّكُهَا اْلامامَ الْمَهْدِىَّ وَ اللَّه مُصَدِّقٌ وَعْدَهُ: | |||
اى مردم، هيچ سرزمين آبادى نيست مگر آنكه خداوند به خاطر تكذيبشان آن را قبل از روز قيامت هلاک مى كند و حضرت مهدى را مالک آن قرار مى دهد، و خداوند وعده خود را عملى مى نمايد.<ref>اسرار غدير: ص ۱۵۰ بخش ۶ .</ref> | |||
'''۲. موقعيت تاريخى''' | |||
اين فراز همان عبارت [[خطبه غدیر]] در آيه قبلى است، ولى در چند نسخه عبارت به گونه اى ديگر بود كه هم [[اقتباس]] از آيهاى ديگر است و هم ادامه آن اشاره به حضرت مهدى عليه السلام است و حاكى از امتحانى بزرگ در [[تصدیق]] و [[تکذیب]] حجج الهى است كه سزاى آن قبل از آخرت، در دنيا گريبانگير عاملين آن خواهد بود. | |||
تضمين آيه در كلام حضرت هم بدين صورت است كه جمله «نَحْنُ مُهْلِكُوها» به «الله مُهْلِكُها» تغيير يافته است. | |||
'''۳. موقعيت قرآنى''' | |||
موقعيت آيه در ذيل آياتى از قرآن درباره عذاب الهى است تا آنجا كه مى فرمايد: «إِنَّ عَذابَ رَبِّكَ كانَ مَحْذُوراً»، و سپس اين آيه را كه از آيات شديد خداوند درباره عذاب است ذكر فرموده است. | |||
از آنجا كه در آيه هلاک سرزمين ها به صورت مطلق آمده و به جمله «قبل از روز قيامت» مقيد شده است، نشان مىدهد كه اشاره به مسئله خاصى است و نياز به [[تفسیر]] دارد، چرا كه همه سرزمين ها بايد به علتى سزاوار هلاكت باشند، و اين چه علتى است كه شامل همه سرزمين ها مى شود؟ | |||
'''۴. تحليل اعتقادى''' | |||
پيامبر صلى الله عليه و آله در خطابه غدير علت هلاكت اقوام و قبل از قيامت بودن آن را در كوتاه ترين عبارت [[تفسیر]] كرده و روشن فرموده است: | |||
'''جهت اول: علت هلاک سرزمين ها''' | |||
علت هلاكت سرزمين ها تكذيب آنان نسبت به آيات و حجج الهى است، كه حضرت اين مطلب را با تضمين كلمه «بِتَكْذيبِها» در آيه قرآن بيان داشته است: «ما مِنْ قَرْيَةٍ الاّ وَ اللَّه مُهْلِكُها بِتَكْذيبِها». اين همان بلايى است كه هيچ سرزمينى در سراسر جهان خالى از آن نيست. اگر چه خوبان در بين هر جمعيتى بسيارند اما تكذيب كنندگان هميشه در اكثريتاند، خواه اين تكذيب در قلب باشد خواه بر زبان و خواه در عمل. | |||
شكى نيست كه اين عموم به [[اکثریت]] باز مى گردد و موارد استثناء به قدرى كم هستند كه به شمار نمى آيند، و خداوند هم آنان را از هلاكت نجات مى دهد همچنانكه اصحاب حضرت نوح و حضرت لوطو عليهما السلام را نجات داد و بقيه را هلاک كرد. | |||
'''جهت دوم: هلاک سرزمين ها قبل از قيامت''' | |||
تقيد هلاكت سرزمين ها به «قبل از روز قيامت»، سپردن اختيار آنها به حضرت مهدى عليه السلام است. مى بينيم قيد مذكور در آيه «تا روز قيامت» نيست، بلكه «قبل از روز قيامت» است، و اين به معناى هدف خاصى است كه بايد قبل از روز قيامت به انتظار تحقق آن نشست. | |||
اين مطلب را حضرت با افزودن جمله «وَ مُمَلِّكُهَا الامامَ الْمَهْدِىَّ» بيان نموده و معنايش اين است كه خداوند مىتوانست سزاى تكذيب كنندگان را به روز قيامت واگذارد، ولى براى تحقق ولايت مطلقه حضرت مهدىعليه السلام قبل از روز قيامت آنان را هلاك مىكند و سرزمينها را از تصرف آنان خارج مىنمايد و تحت اختيار آن حضرت قرار مىدهد. | |||
يك جمله هم به عنوان تأكيد اين وعده الهى ضميمه سخن فرموده كه »وَ اللَّه مُصَدِّقٌ ما وَعَدَهُ« ، و پيداست كه اراده پروردگار به تحقق چنين مهمى قبل از روز قيامت تعلق گرفته است. | |||
در مورد ديگرى از متن خطبه غدير نيز به همين مطلب تصريح شده كه مىفرمايد: الا انَّهُ الظّاهِرُ عَلَى الدّينِ. الا انَّهُ فاتِحُ الْحُصُونِ وَ هادِمُها. الا انَّهُ غالِبُ كُلِّ قَبيلَةٍ مِنْ اهْلِ الشِّرْكِ وَ هاديها ... . الا انَّهُ لا غالِبَ لَهُ وَ لا مَنْصُورَ عَلَيْهِ: | |||
بدانيد كه اوست غالب بر اديان، بدانيد كه اوست فاتح قلعهها و منهدم كننده آنها، آگاه باشيد كه اوست غالب بر هر قبيلهاى از اهل شرك و هدايت كننده آنان ... . بدانيد او كسى است كه غالبى بر او نيست و كسى بر ضد او كمك نمىشود.××× 1 اسرار غدير: ص 155 154 بخش 8 . ××× | |||
امام باقرعليه السلام نيز در اين باره مىفرمايد: يَفْتَحُ اللَّه لَهُ شَرْقَ الارْضِ وَ غَرْبَها: خداوند براى او شرق و غرب زمين را فتح مىكند.××× 2 بحار الانوار: ج 52 ص 291. ××× | |||
در شب معراج نيز خداوند به پيامبرش چنين خبر داد: لاطَهِرَنَّ الارْضَ بِآخَرِهِمْ مِنْ اعْدائى وَ لامَكِّنُهُ مَشارِقَ الارْضِ وَ مَغارِبَها: به وسيله آخرين امامان زمين را از دشمنانم پاك مىنمايم و شرق و غرب زمين را تحت اختيار او قرار مىدهم.××× 3 بحار الانوار: ج 52 ص 312 ح 5 . ××× | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||