صبر: تفاوت میان نسخه‌ها

صبر (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۱ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۰۳

۱۴ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۱ ژانویهٔ ۲۰۲۲

←‏پيامبرصلى الله عليه وآله و صبر در مورد اصحاب صحيفه[10]

Modir

دیوان‌سالاران، developer، مدیران رابط کاربری، مدیران

۲۱٬۹۷۲

ویرایش

@@ خط ۱۱۶: / خط ۱۱۶: @@
 خداوند پاكانى چون محمد و على و فاطمه و حسن و حسين و نُه امام از فرزندان حسين‏ عليهم السلام را در يک سوى اين جهان قرار داده، و در سوى ديگر ناپاكانى چون ابوبكر و عمر و عثمان و معاويه و يزيد و بنى ‏اميه و بنى‏ عباس را در ديدگاه فكر و انديشه و عمل مردم قرار داده است.
+حق انتخاب را چنان آزادانه به مردم داده كه آن كشش‏ هاى درونىِ سعادت و شقاوت و پاكى و خباثت به صورت تمام عيار خود را نشان دهند و باطن‏ ها به ظهور رسد و خبيث و طيب خود را به دست خود معرفى كنند و بر خودشان هم مخفى نماند كه چه موجودى هستند!
-حق انتخاب را چنان آزادانه به مردم داده كه آن كشش‏هاى درونىِ سعادت و شقاوت و پاكى و خباثت به صورت تمام عيار خود را نشان دهند و باطن‏ها به ظهور رسد و خبيث و طيب خود را به دست خود معرفى كنند و بر خودشان هم مخفى نماند كه چه موجودى هستند!
+پاسخ چهارم: «انَّهُ سُبْحانَهُ امَرَنى بِالاعْراضِ عَنْهُمْ» : «خداوند سبحان به من دستور اعراض از آنان را داده است» .
-پاسخ چهارم: »انَّهُ سُبْحانَهُ امَرَنى بِالاعْراضِ عَنْهُمْ« : »خداوند سبحان به من دستور اعراض از آنان را داده است« .
+ما نبايد گمان كنيم كه پيامبرصلى الله عليه وآله به خاطر مصالح شخصى يا از روى تصميم‏ گيرى شخصى با اصحاب صحيفه درگير نشده، بلكه اغماض و اعراض آن حضرت مستقيماً به امر الهى بوده است.
+نتيجه اين است كه سؤال ما درباره صبر و تحمل در برابر اصحاب صحيفه به معناى كاسه از آش داغ‏تر خواهد بود، چرا كه نازل كننده اسلام بر قلب پيامبرصلى الله عليه وآله به او اين گونه امر فرموده و او امر خدا را اجرا كرده، در حالى كه قتل آنان در آن موقعيت كار بسيار ساده‏ اى بوده است. اين اغماض از آن اقدام بسيار بالاتر است، چرا كه تحمل خباثت دشمن به خاطر امتثال امر الهى است.
-ما نبايد گمان كنيم كه پيامبرصلى الله عليه وآله به خاطر مصالح شخصى يا از روى تصميم‏گيرى شخصى با اصحاب صحيفه درگير نشده، بلكه اغماض و اعراض آن حضرت مستقيماً به امر الهى بوده است.
+پاسخ پنجم: «لِلامْرِ الَّذى هُوَ بالِغُهُ» : «به خاطر امرى كه مى ‏خواهد به انجام رساند» .
+بسيارى از امور جهان بلكه همه آنچه پشت پرده جهان به حساب مى ‏آيد بر انسان‏ها مخفى است و قطعاً ظرفيت و تحمل درک آن را ندارند. خداوند هم بنا ندارد براى نظام و اهدافى كه براى بشريّت مقدر كرده منتظر فهم و درک بشر بماند و بعد آنها را اجرا كند.
-نتيجه اين است كه سؤال ما درباره صبر و تحمل در برابر اصحاب صحيفه به معناى كاسه از آش داغ‏تر خواهد بود، چرا كه نازل كننده اسلام بر قلب پيامبرصلى الله عليه وآله به او اين گونه امر فرموده و او امر خدا را اجرا كرده، در حالى كه قتل آنان در آن موقعيت كار بسيار ساده‏اى بوده است. اين اغماض از آن اقدام بسيار بالاتر است، چرا كه تحمل خباثت دشمن به خاطر امتثال امر الهى است.
+نتيجه اين است كه بشر بايد بپذيرد كه بسيارى از سؤالاتش اگر هم بى ‏پاسخ بماند دلش آرام است كه خداوند حكيم عليمى آن را به اجرا در آورده است. البته اگر بنا بر بيان مصالح امور باشد، خداوند بهترين و قانع كننده ‏ترين پاسخ‏ ها را براى آنها دارد.
+بنابراين نگرانى ندارد كه چرا خدا و رسولش اصحاب صحيفه را آزاد گذاشتند، چرا كه اين كار را خداى عليم قدير حكيم رحيم انجام داده؛ و ما اطمينان خاطر داريم كه هر چه او مقدر كند بهترين است و از آن نيكوتر فرض نمى شود.
-پاسخ پنجم: »لِلامْرِ الَّذى هُوَ بالِغُهُ« : »به خاطر امرى كه مى‏خواهد به انجام رساند« .
+پاسخ ششم: «لَقَدَّمْتُهُمْ فَضَرَبْتُ اعْناقَهُمْ» : «آنان را پيش مى‏ آوردم و گردنشان را مى ‏زدم» .
+قابل توجه همه كسانى كه سنگ سقيفه را بر سينه مى‏ زنند و از ابوبكر و عمر بيش از پيامبرصلى الله عليه وآله دفاع مى ‏كنند، اين نكته است كه پيامبرصلى الله عليه وآله در شأن آن دو نفر فرموده است: «آنان را در پيشگاه مردم گردن مى ‏زدم» . يعنى آن روز بنا بوده اين دو نفر گردن زده شوند و با نوشتن صحيفه مستحق چنين سزايى شده ‏اند، ولى خدا به آنان مهلت داده است.
-بسيارى از امور جهان بلكه همه آنچه پشت پرده جهان به حساب مى‏آيد بر انسان‏ها مخفى است و قطعاً ظرفيت و تحمل درك آن را ندارند. خداوند هم بنا ندارد براى نظام و اهدافى كه براى بشريّت مقدر كرده منتظر فهم و درك بشر بماند و بعد آنها را اجرا كند.
+بنابراين طرفداران سقيفه با اعدام شدگانى كه بيش از نصيبشان زنده مانده ‏اند در حركتند!اى كاش خدا اجازه مى‏ داد و آن روز -كه دو ماه قبل از احراق بيت بود -  با شمشير پيامبرصلى الله عليه وآله به قتل مى‏ رسيدند،تا آن دست نحس آتشگيره بر در خانه وحى روشن نمى‏ كرد، و آن كفّ منحوس بر صورت عصمت كبريا سيلى نمى ‏زد، و آن پاى خبيث درِ آتش گرفته را بر روى زهراعليها السلام نمى‏ شكست تا محسن شهيد نمى ‏شد!
+اى كاش آن بازوى كثيف با جسارت تمام بر بازوى سيدة النساءعليها السلام تازيانه نمى‏ زد و بازوبند كبود براى على‏ عليه السلام به يادگار نمى‏ گذاشت.
-نتيجه اين است كه بشر بايد بپذيرد كه بسيارى از سؤالاتش اگر هم بى‏پاسخ بماند دلش آرام است كه خداوند حكيم عليمى آن را به اجرا در آورده است. البته اگر بنا بر بيان مصالح امور باشد، خداوند بهترين و قانع كننده‏ترين پاسخ‏ها را براى آنها دارد.
+اى كاش با دست آن لعين غلاف شمشير بى ‏محابا بر پهلو و كتف و كمر فاطمه ‏عليها السلام فرود نمى ‏آمد، تا هنگام غسل خون تازه از پهلوى او جارى باشد!
+خدايا، اى كاش كار به اينجا نمى‏ رسيد، ولى همچنانكه پيامبر و على و فاطمه و حسن و حسين و امامانمان‏ عليهم السلام به مقدر تو راضى بودند ما هم به آنان اقتدا مى‏ كنيم، و صبر مى‏ كنيم و تا قيامت بر اين مصائب عظيم اشک مى‏ ريزيم.
-بنابراين نگرانى ندارد كه چرا خدا و رسولش اصحاب صحيفه را آزاد گذاشتند، چرا كه اين كار را خداى عليم قدير حكيم رحيم انجام داده؛ و ما اطمينان خاطر داريم كه هر چه او مقدر كند بهترين است و از آن نيكوتر فرض نمى‏شود.
-پاسخ ششم: »لَقَدَّمْتُهُمْ فَضَرَبْتُ اعْناقَهُمْ« : »آنان را پيش مى‏آوردم و گردنشان را مى‏زدم« .
-قابل توجه همه كسانى كه سنگ سقيفه را بر سينه مى‏زنند و از ابوبكر و عمر بيش از پيامبرصلى الله عليه وآله دفاع مى‏كنند، اين نكته است كه پيامبرصلى الله عليه وآله در شأن آن دو نفر فرموده است: »آنان را در پيشگاه مردم گردن مى‏زدم« . يعنى آن روز بنا بوده اين دو نفر گردن زده شوند و با نوشتن صحيفه مستحق چنين سزايى شده‏اند، ولى خدا به آنان مهلت داده است.
-بنابراين طرفداران سقيفه با اعدام شدگانى كه بيش از نصيبشان زنده مانده‏اند در حركتند! اى كاش خدا اجازه مى‏داد و آن روز -  كه دو ماه قبل از احراق بيت بود -  با شمشير پيامبرصلى الله عليه وآله به قتل مى‏رسيدند، تا آن دست نحس آتشگيره بر در خانه وحى روشن نمى‏كرد، و آن كفّ منحوس بر صورت عصمت كبريا سيلى نمى‏زد، و آن پاى خبيث درِ آتش گرفته را بر روى زهراعليها السلام نمى‏شكست تا محسن شهيد نمى‏شد!
-اى كاش آن بازوى كثيف با جسارت تمام بر بازوى سيدة النساءعليها السلام تازيانه نمى‏زد و بازوبند كبود براى على‏عليه السلام به يادگار نمى‏گذاشت.
-اى كاش با دست آن لعين غلاف شمشير بى‏محابا بر پهلو و كتف و كمر فاطمه‏عليها السلام فرود نمى‏آمد، تا هنگام غسل خون تازه از پهلوى او جارى باشد!
-خدايا، اى كاش كار به اينجا نمى‏رسيد، ولى همچنانكه پيامبر و على و فاطمه و حسن و حسين و امامانمان‏عليهم السلام به مقدر تو راضى بودند ما هم به آنان اقتدا مى‏كنيم، و صبر مى‏كنيم و تا قيامت بر اين مصائب عظيم اشك مى‏ريزيم.
 == پانویس ==