الموالاة (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

۱۶ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۶ ژانویهٔ ۲۰۲۲
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
== كتابِ غدير<ref>چكيده عبقات الانوار (حديث غدير) : ص ۳۷  - ۳۴.</ref> ==
== كتابِ غدير<ref>چكيده عبقات الانوار (حديث غدير) : ص ۳۷  - ۳۴.</ref> ==
به نقل سيد بن طاووس، از جمله شواهدى كه كثرت طرق حديث غدير و تواتر آن را نشان مى ‏دهد، نگارش كتابى توسط ابن‏ عقده (ت ۲۴۴ يا ۲۴۹ -  م ۳۳۲ ق) است درباره طرق حديث غدير؛ شامل حدود صد تن از صحابيان بزرگ و با اسانيد پرشمار، كه به دست حافظ ابوالعباس احمد بن محمد معروف به ابن‏ عقده كوفى تأليف شده و به نام «الموالاة» است.<ref>الاقبال /  ۴۵۳.</ref>
به نقل سيد بن طاووس، از جمله شواهدى كه كثرت طرق [[حدیث غدیر]] و تواتر آن را نشان مى ‏دهد، نگارش كتابى توسط ابن‏ عقده (ت ۲۴۴ يا ۲۴۹ -  م ۳۳۲ ق) است درباره طرق حديث غدير؛ شامل حدود صد تن از صحابيان بزرگ و با اسانيد پرشمار، كه به دست حافظ ابوالعباس احمد بن محمد معروف به ابن‏ عقده كوفى تأليف شده و به نام «الموالاة» است.<ref>الاقبال /  ۴۵۳.</ref>


اسامى صحابه ‏اى كه ابن‏ عقده حديث غدير را از آنان نقل كرده از اين قرار است:
اسامى [[صحابه]] ‏اى كه ابن‏ عقده حديث غدير را از آنان نقل كرده از اين قرار است:


۱. ابوبكر عبداللَّه بن عثمان
۱. ابوبكر عبداللَّه بن عثمان
خط ۲۰۲: خط ۲۰۲:
۹۹. اسماء بنت عُمَيس خَثعَميّه
۹۹. اسماء بنت عُمَيس خَثعَميّه


ابن‏ عقده در اين كتاب نام افزوده كه ۲۸ تن از ديگر صحابه از راويان حديث غدير هستند، ولى ذكرى از آنان و نامشان به ميان نياورده است.<ref>الطرائف فى معرفة مذاهب الطوائف /  ۱۴۲  - ۱۴۰. اينک نام ديگر كسانى كه حديث غدير را روايت كرده ‏اند: ۱. اُبَىّ بن كعب انصارى خزرجى. ۲. جُبَير بن مُطعِم بن عدىّ قرشى. ۳. جُندُع بن عمرو بن مازن انصارى، ابوجُنَيده. ۴. رِفاعة بن عبدالمنذر انصارى. ۵ . زيد بن عُبَيداللَّه انصارى. ۶ . سعد بن عُباده انصارى. ۷. سعيد بن زيد قرشى عدوى. ۸ . عبداللَّه بن بديل بن ورقاء. ۹. عبداللَّه بن حنطب قرشى   مخزومى. ۱۰. عبداللَّه بن ربيعه. ۱۱. عُماره خزرجى انصارى. ۱۲. عمرو بن شراحيل. ۱۳. عمرو بن عاص. ۱۴. عمرو بن مُرَّه جُهَنى. ۱۵. قيس بن سعد بن عُباده انصارى. ۱۶. وَهب بن حمزه.</ref>
ابن‏ عقده در اين كتاب نام افزوده كه ۲۸ تن از ديگر صحابه از راويان [[حدیث غدیر]] هستند، ولى ذكرى از آنان و نامشان به ميان نياورده است.<ref>الطرائف فى معرفة مذاهب الطوائف /  ۱۴۲  - ۱۴۰. اينک نام ديگر كسانى كه حديث غدير را روايت كرده ‏اند: ۱. اُبَىّ بن كعب انصارى خزرجى. ۲. جُبَير بن مُطعِم بن عدىّ قرشى. ۳. جُندُع بن عمرو بن مازن انصارى، ابوجُنَيده. ۴. رِفاعة بن عبدالمنذر انصارى. ۵ . زيد بن عُبَيداللَّه انصارى. ۶ . سعد بن عُباده انصارى. ۷. سعيد بن زيد قرشى عدوى. ۸ . عبداللَّه بن بديل بن ورقاء. ۹. عبداللَّه بن حنطب قرشى   مخزومى. ۱۰. عبداللَّه بن ربيعه. ۱۱. عُماره خزرجى انصارى. ۱۲. عمرو بن شراحيل. ۱۳. عمرو بن عاص. ۱۴. عمرو بن مُرَّه جُهَنى. ۱۵. قيس بن سعد بن عُباده انصارى. ۱۶. وَهب بن حمزه.</ref>


كتابشناسى اين كتاب از اين قرار است:
كتابشناسى اين كتاب از اين قرار است:


حديث الولاية<ref>الفهرست (شيخ طوسى) : ص ۲۸ ش ۷۶. رجال النجاشى: ص ۹۴ ش ۲۳۳. مناقب آل‏ ابى ‏طالب (ابن ‏شهرآشوب) : ج ۳ ص ۲۵. معالم العلماء: ص ۱۷ ش ۷۷. كفاية الطالب: ص ۶۰ . اليقين: ص ۱۸۳ ب ۳۷. الطرائف: ص ۱۴۰. الاقبال بالاعمال: ص ۴۵۳. وسائل الشيعة: ج ۳۰ ص ۱۶۵. بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۱۸۱ ، ۱۵۷ و ج ۱۰۷ ص ۱۱۶. ايضاح المكنون: ج ۲ ص ۳۵۰. الذريعة: ج ۶ ص ۳۷۸ ش ۲۳۷۶ و ج ۲۵ ص ۱۴۲ ش ۸۳۰ . الغدير فى الكتاب و السنة و الأدب: ج ۱ ص ۱۵۳ ،۱۰۲  ۵۶ ،۲۱ ، ۲۰، ۱۸، ۱۷. فهرست ظاهريّة )الحديث( : ش ۴۵۸۱.</ref>، احمد بن محمد (ابن‏ عقده) ، م ۳۳۳ ق. عربى، خطى. اين كتاب -  به طورى كه از منايع به دست مى ‏آيد -  كتابى جامع درباره حديث و اسناد غدير و نص بر ولايت اميرالمؤمنين ‏عليه السلام بوده و تا اواسط قرن نهم هجرى در موضوع خود مورد استفاده شيعه و عامه بوده است. چنانچه ابن‏ شهرآشوب در «مناقب آل ‏ابى‏ طالب» و سيد بن طاووس در «الاقبال» گفته ‏اند: در اين كتاب صد و پنج طريق آمده است.
حديث الولاية<ref>الفهرست (شيخ طوسى) : ص ۲۸ ش ۷۶. رجال النجاشى: ص ۹۴ ش ۲۳۳. مناقب آل‏ ابى ‏طالب (ابن ‏شهرآشوب) : ج ۳ ص ۲۵. معالم العلماء: ص ۱۷ ش ۷۷. كفاية الطالب: ص ۶۰ . اليقين: ص ۱۸۳ ب ۳۷. الطرائف: ص ۱۴۰. الاقبال بالاعمال: ص ۴۵۳. وسائل الشيعة: ج ۳۰ ص ۱۶۵. بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۱۸۱ ، ۱۵۷ و ج ۱۰۷ ص ۱۱۶. ايضاح المكنون: ج ۲ ص ۳۵۰. الذريعة: ج ۶ ص ۳۷۸ ش ۲۳۷۶ و ج ۲۵ ص ۱۴۲ ش ۸۳۰ . الغدير فى الكتاب و السنة و الأدب: ج ۱ ص ۱۵۳ ،۱۰۲  ۵۶ ،۲۱ ، ۲۰، ۱۸، ۱۷. فهرست ظاهريّة )الحديث( : ش ۴۵۸۱.</ref>، احمد بن محمد (ابن‏ عقده) ، م ۳۳۳ ق. عربى، خطى. اين كتاب -  به طورى كه از منابع به دست مى ‏آيد -  كتابى جامع درباره حديث و اسناد غدیر و [[نص]] بر ولايت اميرالمؤمنين ‏عليه السلام بوده و تا اواسط قرن نهم هجرى در موضوع خود مورد استفاده شيعه و عامه بوده است. چنانچه ابن‏ شهرآشوب در «مناقب آل ‏ابى‏ طالب» و سيد بن طاووس در «الاقبال» گفته ‏اند: در اين كتاب صد و پنج طريق آمده است.


همچنين به نقل علامه امينى از ابن‏ حجر در «تهذيب التهذيب» : ج ۷ ص ۳۳۷، بيش از هفتاد صحابى براى سند حديث غدير آمده است. علامه امينى از «فتح البارى» نيز نقل نموده كه اكثر اسانيد اين كتاب حسن و صحيح هستند. همچنين سيد بن طاووس به صحت نسبت كتاب به مؤلف آن تصريح نموده است.
همچنين به نقل علامه امینی از ابن‏ حجر در «تهذيب التهذيب» : ج ۷ ص ۳۳۷، بيش از هفتاد صحابى براى سند حديث غدير آمده است. علامه امينى از «فتح البارى» نيز نقل نموده كه اكثر اسانيد اين كتاب حسن و صحيح هستند. همچنين سيد بن طاووس به صحت نسبت كتاب به مؤلف آن تصريح نموده است.


از اين كتاب با بيش از ده اسم در كتب مختلف شيعه و عامه ياد شده است كه شرح آنها چنين است:
از اين كتاب با بيش از ده اسم در كتب مختلف شيعه و عامه ياد شده است كه شرح آنها چنين است: